Σε λίγες μέρες οι Μπαλάντες για Φόνους παρουσιάζουν την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά με τίτλο ''Εκείνη έρχεται μέσα απ’ τις στάχτες''. Η παρουσίαση θα γίνει στο Αν club (11/10) και φυσικά θα είμαστε εκεί να σας μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας. Με την ευκαιρία αυτή, μιλήσαμε με τον τραγουδιστή της μπάντας, Ζαφείρη Μαράνο, που μας είπε πολλά και πραγματικά ενδιαφέροντα πράγματα, τόσο για τη μπάντα και το δίσκο όσο και γενικότερα. Διαβάστε παρακάτω:

-Καλησπέρα. Αρχικά να πω, πως ο δίσκος σας μας άρεσε πολύ. Δευτερευόντως να ομολογήσω πως σαν ακροατής, ανέκαθεν δε με… τρέλαινε ο ελληνικός στίχος στo rock, γενικότερα. Μία από τις ελάχιστες εξαιρέσεις αποτέλεσαν τα Διάφανα Κρίνα, γιατί, πέρα από τον καταπληκτικό στίχο, η μουσική τους προσομοίαζε πολύ (αισθητικά, υφολογικά) στον «ξένο» (αγγλοαμερικάνικο, post punk) αν θέλετε ήχο. Αυτό ακριβώς διακρίνω και στο μουσικό κομμάτι στις Μπαλάντες για Φόνους. Ισχύει αυτή η εντύπωση μου;
-Ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια, ακούμε κυρίως την αγγλοαμερικάνικη σκηνή είτε αυτό λέγεται post punk είτε dark wave. Tο να βάζουμε στην μουσική που μας αρέσει ελληνικό στίχο είναι κάτι πηγαίο για εμάς, χωρίς δεύτερη σκέψη.

-Σε συνέχεια της προηγούμενης ερώτησης: Έχετε σκεφτεί ή υπάρχει στα πλάνα σας, να κυκλοφορήσετε στο μέλλον κάτι με αγγλικό στίχο (που άλλωστε και στις μέρες μας είναι «της μόδας», ας πούμε), ή είναι εκτός του ύφους σας και αυτού που σας εκφράζει καλύτερα σαν μπάντα;
-Όπως προείπα πιστεύω ότι σαν μπάντα προτιμούμε τον ελληνικό στίχο γιατί εκφραζόμαστε βαθύτερα μέσω αυτού, μας δίνει την ευκαιρία να επαναφέρουμε λέξεις και νοήματα που δεν θα μπορούσαμε σε άλλη γλώσσα να νιώσουμε την ίδια βαρύτητα, μιας και είναι η μητρική μας γλώσσα.

-Συνδέεται αυτό και με κάποια σκέψη για παρουσία (δε λέω καριέρα, γιατί είναι παρεξηγημένος/πολυφορεμένος όρος χωρίς πάντα να έχει ουσία) στο εξωτερικό;
Η αλήθεια είναι πως αυτή τη στιγμή, οι προτεραιότητες μας είναι άλλες, πιο απλές και πιο γήινες. Να υποστηρίξουμε, μέσα από συναυλίες το δίσκο που μόλις βγάλαμε και συγχρόνως να προετοιμάσουμε τον επόμενο, έτσι ώστε σιγά σιγά να αρχίσουμε να εδραιώνουμε ένα έργο.

-Είναι σε κάποιο βαθμό οι Μπαλάντες, συνέχεια των Διάφανων; Δε μιλάω φυσικά για τα φυσικά πρόσωπα αφού μιλάμε για άλλες προσωπικότητες, άλλη αύρα και άλλες εποχές άλλωστε. Όμως, σαν ύφος, ο ήχος με παραπέμπει. σε κ'άμποσα σημεία, προς τα εκεί.
-Σίγουρα πρόκειται για διαφορετικές προσωπικότητες,καταβολές, και εποχές. Οι κοινές όμως αφετηρίες και στοιχεία που μας χαρακτηρίζουν, και δεν αφορούν όπως λες κι εσύ φυσικά πρόσωπα, αφορούν ξεκάθαρα παρόμοιες ανάγκες έκφρασης. Και αυτό έχει να κάνει με το είδος της μουσικής και τη θεματολογία που επιλέγουμε να παίζουμε. Από κει και πέρα σε καμία περίπτωση δε μας χαρακτηρίζω ως συνέχεια των Κρίνων, καθώς δε μπορείς να συγκρίνεις διαφορετικές μουσικές και υφολογικές πορείες, πόσο μάλλον βιώματα. Όπως θέλω να πιστεύω κάνουν οι περισσοτερες μπάντες, έτσι κι εμείς είμαστε μια μπάντα που εξελισσόμαστε διαρκώς, πειραματιζόμαστε μουσικά και το πιο σημαντικό αγαπάμε αυτό που κάνουμε.

-Ερώτηση που πάντα ήθελα να κάνω σε ένα καλό στιχουργό. Οι ζόρικοι, «δύσκολοι» στίχοι, προκύπτουν και από ζορισμένες ζωές ή καταστάσεις, ή απλώς είναι απλά μια μορφή ταλέντου. Πως γράφει κανείς για τόσο δύσκολα πράγματα, αν δε τα έχει ζήσει, έστω και εκ του μακρόθεν;
-Όπως σε όλες τις μορφές τέχνης, έτσι και στην στιχουργική, ο καλλιτέχνης πυροδοτείται από εικόνες και καταστάσεις όχι μόνο από τη ζωή του, αλλά και όσο μπορεί και όσο του το επιτρέπει η ενσυναίσθησή του από οτιδήποτε καταπιάνεται. Πιστεύω ότι όσο πιο ευαισθητοποιημένος είναι κανείς σαν άνθρωπος (και αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με ζορισμένες ζωές ή καταστάσεις αλλά με ψυχή), τόσο πιο μεγάλο είναι και το εύρος θεματολογίας που θα αναπτύξει στην τέχνη του.

-Τι έφερε η κρίση στην ελληνική μουσική παραγωγή; Την έκανε καλύτερη;
Η μουσική εξελίσσεται διαρκώς και σε αρκετά γοργούς ρυθμούς θα έλεγα. Αυτό είναι σίγουρα κάτι που με προβληματίζει, αφού το γεγονός από μόνο του δηλώνει έλλειψη κρίσης. Για να μην παρεξηγούμαι η γενίκευση αυτή αφορά τους ανθρώπους που καπηλεύονται τη μουσική, προκειμένου να ικανοποιηθούν υλικά και να αποκτήσουν εφήμερα οφέλη. Ευτυχώς, υπάρχει και μια άλλη μερίδα κόσμου, η οποία βγαίνει ζωντανή και ενεργή μέσα από όλο αυτόν τον συρφετό και φτύνει κατάμουτρα την καθεστηκυία τάξη. Οπότε θα έλεγα ότι πάντα υπάρχει χώρος για δημιουργία και ίσως οι δυσκολίες ενισχύουν το χώρο αυτό. Όπως γράφει και ένας αγαπημένος μου συγγραφέας, ο κόσμος χωρίζεται σε δύο κατηγορίες. Στους κληρονόμους και στους μη κληρονόμους. Αυτοί που θα αλλάζουν το μέλλον, θα είναι πάντα οι μη κληρονόμοι.

-Στο κομμάτι των μικρότερων δισκογραφικών (σε σχέση με την κρίση αλλά και την αλλάγη στη μουσική γενικότερα), ασχολήθηκαν ας πούμε με αυτό το κομμάτι περισσότεροι άνθρωποι που πρώτα απ’όλα το αγαπούν και δευτερευόντως το βλέπουν σαν επάγγελμα;
-Το να ασχολείται κανείς με κάτι τόσο συγκεκριμένο όπως ο τομέας της δισκογραφίας, προϋποθέτει μεράκι και αγάπη για τη μουσική. Ειδικά σε μια εποχή, όπου κακά τα ψέματα ο κόσμος στοχεύει πρώτα στην επαγγελματική αποκατάσταση και ύστερα στην αγάπη του γι αυτό που κάνει. Η μεγαλύτερη επιτυχία είναι το ότι υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι που πιστεύουν στις μπάντες, που κλείνονται στα υπόγεια και ονειρεύονται ένα κόσμο πιο ζεστό.

-Αντίστοιχη ερώτηση για την κοινωνία. Υπήρξε βελτίωση σε κάποιο τομέα λόγω της κρίσης;
Νομίζω ότι είναι στη φύση του κάθε ανθρώπου να βρίσκει γενικότερα διεξόδους μέσα από τις δυσκολίες που μπορεί να περνάει ο καθένας από εμάς. Αυτό βέβαια δε συνεπάγεται την απαραίτητη προϋπόθεση της λεγόμενης κρίσης, θέλω να πιστεύω όμως ότι ως αποτέλεσμα αυτής, ενισχύεται περισσότερο ο παράγοντας της αλληλεγγύης.

-Πίσω στα της μπάντας. Πως προέκυψε, πως βρεθήκατε; Υπάρχει κάποιος που (ας πούμε) παίρνει την τελική απόφαση για ένα θέμα ή δίνει την γενική κατεύθυνση ή λειτουργείτε απολύτως συλλογικά;
Βρεθήκαμε περίπου πριν 5 χρόνια με τον Παντελή (Ροδόστoγλου), βέβαια γνωριζόμασταν από πολύ παλιά, και από τις συναυλίες των Kρίνων,και από κοινά στέκια. Τότε έπαιζα στους Grain με τον Γιάννη και τον Γιώργο, ξαφνικά δημιουργήθηκε η ανάγκη να πειραματιστούμε και να εξελίξουμε αυτό που κάναμε. Πρότεινα του Παντελή να τζαμάρουμε και από εκεί σιγά σιγά, σε κάθε πρόβα έβγαιναν ιδέες και τραγούδια. Όλα τα άλλα δρομολογήθηκαν από μόνα τους.
Στην αρχή ξεκίνησα να παίζω και κιθάρα αλλά δεν είχα τον χώρο που θα ήθελα για να αφοσιωθώ στη φωνή. Έτσι σε μια συναυλία μας στο ΑΝ Club πριν 2 χρόνια ήρθε να μας δει ένας παλιός παιδικός φίλος, [που έπαιζε στους Lipstick Traces] και στο παρελθόν με Grain είχαμε μοιραστεί αρκετές φορές την σκηνή, ο Δημήτρης. Του πρότεινα να έρθει να δοκιμάσουμε και ήταν σαν να έπαιζε μαζί μας από πάντα.
Τώρα στο άλλο σκέλος της ερώτησης σου, σαν μπάντα δημιουργούμε [και στην σύνθεση και γενικά σε όλα τα ζητήματα που την αφορούν] πάντα συλλογικά. Φέρνει κάποιος μια ιδέα στο στούντιο και οι υπόλοιποι την σκαλίζουμε και την σμιλεύουμε ανάλογα με την διάθεση εκείνη την στιγμή. Είμαστε συγκρότημα που αρέσκεται στους αυτοσχεδιασμούς, οπότε αφηνόμαστε στο ασυνείδητό μας και στη διαρκή πρόκληση της φαντασίας μας.

-Το να κάνουμε την ερώτηση του αν συντηρούνται τα μέλη μιας μπάντας μόνο από τα χρήματα που βγάζουν από αυτήν, στην Ελλάδα, είναι μάλλον αστείο. Όμως, τι πιστεύετε ότι χρειάζεται να γίνει/αλλάξει για να συμβεί κάποτε αυτό;
Η αλήθεια είναι πως δε μας συντηρεί η μουσική, αντιθέτως, συντηρούμε με ιδίους πόρους αυτό που κάνουμε.
Και παρ’όλες τις δυσκολίες, δε μεμψιμοιρούμε, η μουσική είναι μία ενασχόληση που έχουμε επιλέξει και τη στηρίζουμε με κάθε τρόπο.
Όσον αφορά στο τελευταίο σκέλος της ερώτησής σας, πραγματικά δεν έχω κάποια απάντηση.

-Ακούτε διαφορετικά είδη μουσικής και αυτό που βγαίνει στο δίσκο αποτελεί συνισταμένη αυτών, ή υπάρχει έτσι κι αλλιώς ταύτιση;
Όλα ξεκινούν φυσικά από τις διαφορετικές αλλά ταυτόχρονα και κοινές συνισταμένες που έχουμε ο καθένας από εμάς ως ακούσματα. Είναι σαν ο καθένας μας, αγαπώντας αυτό που κάνει να προσφέρει τις ιδέες του, επηρεασμένος από τα ακούσματά του. Έτσι δημιουργείται ένα σύνολο το οποίο στην πορεία επεξεργάζεται και διαμορφώνει το τελικό σύνολο.

-Στο ντεμπούτο σας, «Εκείνη έρχεται μέσα απ’ τις στάχτες», έχετε μελοποιήσει (εξαιρετικά) και ποιήματα (από Μίλτο Σαχτούρη, Κατερίνα Γώγου, Εντουάρντο Γκαλεάνο). Με ποια κριτήρια έγινε η επιλογή τους;
Η επιλογή των ποιημάτων γίνεται ανάλογα με τα ρίγη που μας προκαλούνε.Και τη διάθεση που έχουμε να αναμετρηθούμε με αυτά.
Η Γώγου και ο Σαχτούρης είναι από τους αγαπημένους μας ποιητές και τα συγκεκριμένα ποιήματα τους, θέλαμε να τα μελοποιήσουμε πάση θυσία.
Από την άλλη, η περίπτωση του Γκαλεάνο είναι ξεχωριστή, αφού είναι γνωστότερος, κυρίως, ως πολιτικός στοχαστής και ακτιβιστής.
Παρ’όλα αυτά, όποιος έχει διαβάσει τα βιβλία του, γνωρίζει πως η πρόζα του έχει μία ιδιαίτερη, ποιητική φλέβα.

-Σε λίγες μέρες θα πραγματοποιηθεί η ζωντανή παρουσίαση του. Όμως θέλω να προχωρήσω μπροστά. Υπάρχουν έτοιμα τραγούδια για τον επόμενο; Και αν ναι, είναι στο ίδιο ύφος, ή έχετε προσθέσει άλλα στοιχεία; Υπάρχει περίπτωση να ακούσουμε κάτι από αυτά στο live;
Ο δεύτερος μας δίσκος είναι στο στάδιο της προετοιμασίας.Κάποια από αυτά τα τραγούδια, που θα ακουστούν στην συναυλία μας στο Αν, είναι σίγουρα σε άλλα μονοπάτια από αυτά του πρώτου δίσκου. Μας αρέσει να βάζουμε διαρκώς νέα στοιχεία.
Επίσης να αναφέρω ότι στην συναυλία μας θα έχουμε την χαρά να μοιραστούμε την σκηνή με τους αγαπημένους The Man and his Failures.

-Κάθε εποχή, δεκαετία ή γενιά αν θέλετε, έχει τις μουσικές της και την αύρα της. Classic Rock, Metal, Punk, Disco, Grunge έδιναν χρώμα στις δεκαετίες μέχρι το 2000. Μετά τι; Σήμερα, τι κυριαρχεί κατά την άποψή σας, και τι είναι αυτό που σας αρέσει (αν υπάρχει) από τους σημερινούς νέους (18-30) μουσικούς;
-Κάθε γενιά έχει τους δικούς της προβληματισμούς και τις δικές της ανάγκες. Κάποτε τα πράγματα σίγουρα ήταν πιο ρομαντικά όσον αφορά την μουσική, τουλάχιστον έτσι όπως το βλέπω εγώ.
Αυτό που συμβαίνει σήμερα, σε μεγάλο βαθμό, είναι πως έχει ξεχαστεί η λέξη ‘’ψυχαγωγία’’[με την κυριολεκτική έννοια του όρου] και έχει αντικατασταθεί από τη λέξη ‘’διασκέδαση’’. Συναντάω συνέχεια νέους ανθρώπους που τώρα ανακαλύπτουν την εφηβεία τους και αντί να θέλουν να ερωτευτούν, να επαναστατήσουν ή να ταξιδέψουν, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να βγάλουν λεφτά. Και προφανώς ακούνε όλα αυτά τα ‘’ετοιματζίδικα’’ τραγούδια που τους γαλουχούν με την αντίληψη πως αν έχεις λεφτά έχεις τα πάντα. Είναι λυπηρή αυτή η πραγματικότητα που προωθείται σε παγκόσμια κλίμακα, ειδικά με τόσα που συμβαίνουν γύρω μας. Σίγουρα όμως, υπάρχουν και πάρα πολλές εξαιρέσεις μέσα σε όλο αυτό και είναι πολύ ενθαρρυντικό για την συνέχεια. Υπάρχουν πολλές αξιόλογες νέες μπάντες που παλεύουν να συνεχίσουν να παίζουν μουσική και να αφυπνίζουν.

-Πως βλέπετε λοιπόν τη θέση των Μπαλάντες για Φόνους μέσα σε αυτό το σύγχρονο εγχώριο μουσικό τοπίο;
-Είμαστε μία καινούργια μπάντα, που τώρα ξεκινάμε, οπότε είναι νωρίς να σκιαγραφήσουμε ένα τοπίο. Θα συνεχίζουμε να δημιουργούμε με γνώμονα τη δική μας αισθητική και θα δούμε που θα μας βγάλει όλη αυτή η πορεία, που ελπίζουμε να είναι μακρά και δημιουργική.

-Σας ευχαριστούμε πάρα πολυ, ανυπομονούμε για τη live παρουσίαση του δίσκου.
-Σας ευχαριστούμε πολύ για την συνέντευξη και εις το επανιδείν.

* Η παρουσίαση του δίσκου ''Εκείνη έρχεται μέσα απ’ τις στάχτες'' θα γίνει στις 11 Οκτωβρίου στο Αν Club. Mαζί με τη μπάντα θα είναι και οι The Man & his Failures.Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

._