Το περασμένο Σάββατο είχαμε την τύχη να παραβρεθούμε σε ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ της χώρας, το PRIMER MUSIC FESTIVAL, που έγινε στον γνώριμο καλοκαιρινό συναυλιακό χώρο της Πλατείας Νερού, ενώ υπήρχε και η δυνατότητα -για τους δεινούς clubbers- να παρτάρουν μέχρι το πρωί, στον κλειστό χώρο του Γυμναστήριου Φαλήρου Tae Kwon Do. Εμείς βέβαια δεν τα καταφέραμε να φτάσουμε ως το 2ο stage -ου γαρ έρχεται μόνο-, αλλά πετύχαμε από νωρίς το απόγευμα, να παρασυρθούμε από τους ρυθμούς μεγάλων ονομάτων στα decks, μέχρι να κλείσει τη βραδυά ο headliner Eric Prydz.
Τον Pedric, ίσα που τον προλάβαμε μπαίνοντας στον καιγόμενο από την ζέστη χώρο της πλατείας και γι αυτό δεν έχουμε υλικό προς δημοσίευση. Ζητάμε συγνώμη και υποσχόμαστε την επόμενη φορά που θα έχουμε την τύχη να "συναντηθούμε", να είμαστε περισσότερο συνεπείς.
Τη βραδιά -το απόγευμα, πιο σωστά-, για εμάς, άνοιξε η γλυκύτατη και χαμογελαστή Miss Monique. H διάσιμη dj από την Ουκρανία κατόρθωσε να κάνει το κοινό, που σιγά σιγά προσερχόταν στην πλατεία, να κουνηθεί και να περάσει καλά, ενώ προσπαθούσε να δροσιστεί με πολύχρωμες βεντάλιες και καταναλώνοντας νερά και μπύρες, για να τα βγάλει πέρα με τον καυτό ήλιο.
Επόμενος στην τεράστια σκηνή ανέβηκε ο "δικός" μας Argy (κατά κόσμο Argyris Theofilis), με έδρα το Λονδίνο. Με τα ηχεία και τα woofers να πάλονται ρυθμικά, μας κράτησε ενθουσιασμένους με τις μουσικές του επιλογές, με πιο ανατολίτικους - βαλκανικούς ήχους ανά στιγμές (όπως το Aria και το Faust). Τα 800τμ οθόνες led που αγκάλιαζαν το stage, άρχισαν σιγά σιγά να φαίνονται πιο καθαρά καθώς ο ήλιος έπεφτε, και το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό! Τα γραφικά που συνόδευαν τον dj, ήταν πολύ θεαματικά και οι φωτιές και οι καπνοί, έγιναν με την ώρα περισσότερο εντυπωσιακοί. Ο κόσμος ήταν σαφώς περισσότερος πια και έμοιαζε με πολύχρωμη παλώμενη θάλασσα.
Έπειτα από περίπου μία ώρα ήρθε η ώρα να καταλάβουν τη σκηνή οι Royksopp, που για να είμαστε ειλικρινείς ήταν αυτοί που περιμέναμε να δούμε περισσότερο. Η αλήθεια είναι ότι μπορεί το σκοτάδι να βοηθούσε πολύ στην ανάδειξη των παιχνιδιών που έκαναν τα φώτα και τα γραφικά στις πελώριες οθόνες, αλλά η πυκνότητα του καπνού και τα χρώματα που φώτιζαν την σκηνή αυτήν καθ' αυτήν, δεν βοηθούσαν στο να έχει κανείς καθαρή εικόνα του τί ακριβώς εκτυλισσόταν εκεί πάνω. Σίγουρα η απόσταση στην οποία βρισκόμασταν δεν βοηθούσε ιδιαίτερα, αλλά παρατηρήσαμε ότι ούτε τα video walls έδειχναν καθαρά πλάνα. Έτσι τα χορευτικά των 3 χορευτών αλλά και τα παιξίματα με τις κονσόλες των Emmanuel Splice και RYXP, για εμάς τουλάχιστον, πήγαν λίγο στράφη, όσων αφορά την εικόνα. Μουσικά δεν καταλάβαμε ποια ακριβώς ήταν η διαφορά του όρου "dj set" και "live", αλλά αυτό είναι μάλλον δική μας...πετριά. Η μουσική των Νορβηγών φίλων μας, πάντα θα μας γοητεύει και θα μας παρασείρει να χορέψουμε.
Τελευταίος -και ουχί καταιδρωμένος-, πήρε τη σκυτάλη ο Σουηδός Eric Prydz. Οφείλουμε για αρχή να τον συγχαρούμε για τα visuals που μας άφησαν καταγοητευμένους! Τέλειοι, μίνιμαλ αισθητικής πίνακες ζωγραφίζονταν μπροστά σου, την ώρα που οι techno ήχοι σε καλούσαν στον παλώμενο δικό του κόσμο. Ο χορός των led άψογα σκηνοθετημένος, σε συνδυασμό με τα φωτεινά βραχιολάκια του κοινού, κατάφερναν να σε ταξιδέψουν σε μακρινούς πλανήτες!
Ραντεβού του χρόνου!
Photos/videos: v_era
