Η 5η φορά που βλέπω τους Crippled Black Phoenix ήταν αυτή προ ολίγων ημερών στο Fuzz (23/11), με πρώτη εκείνη την ιστορική στο Αν Club. Ήμουν λοιπόν από τους 4-5 που προχτές σήκωσα το χέρι στην ερώτηση του frontman και ιδρυτή της μπάντας «πόσοι μας είχατε δει την πρώτη φορά στο Αn Club?”. Γράφω όλα τα παραπάνω για να δηλώσω για ακόμα μια φορά οπαδός. Και στο επόμενο live τους, πάλι στην πρώτη σειρά θα είμαι και θα κοπανιέμαι όπως προχτές, γιατί τους αγαπάω πολύ, ο Justin Greaves είναι ατομάρα και φυσικά αξίζει να τους βλέπεις κάθε φορά που έρχονται. Έχω λοιπόν με το σπαθί μου κερδίσει το δικαίωμα να γράψω και παραπονάκια, κάποια πράγματα, αρνητικά, που αισθάνομαι ότι πρέπει να γραφτούν. Πάντα με αγάπη και την καλύτερη πρόθεση!

Όμως, σαφώς και πρέπει η αναφορά στο live, να ξεκινήσει με τη φοβερή εμφάνιση των Their Methlab. Ήταν μόλις η 2η φορά που τους έβλεπα, όμως από την πρώτη, 6 χρόνια πριν στο Αν Club, είχα μείνει με τις καλύτερες εντυπώσεις. Από τότε κύλισε νερό στο αυλάκι, κυκλοφόρησαν δίσκους, έδωσαν πολλές συναυλίες, έδεσαν ακόμα περισσότερο σαν μπάντα.

Χωρίς υπερβολή (εντάξει μπορεί και να είναι λίγο, αλλά τί σημασία έχει) νόμιζα σε στιγμές πως έβλεπα τους God is An Astronaut, τους Long Distance Calling, τους Russian Circles. Πραγματικά τόση δουλειά έχουν ρίξει, τόσο ωραίο και δεμένο είναι το παίξιμό τους που εύκολα μπορείς να κάνεις τέτοιες συγκρίσεις. Για παιδιά με πολύ πενιχρότερα μέσα, που (δεν το ξέρω με βεβαιότητα αλλά ποντάρω πολλά λεφτά σε αυτό) δεν είναι η κύρια βιοποριστική τους απασχόληση, δεν έχουν ιδιαίτερη προώθηση (το είδος δεν είναι τόσο εμπορικό πλέον), για παιδιά που ξεκλέβουν χρόνο για να παίξουν μουσική…! Για όλα τα παραπάνω, έμεινα με ανοιχτό το στόμα με το live τους. Τη μελωδικότητα, το δέσιμο, την ένταση, το πάθος, το συναίσθημα που έβγαζε κάθε γύρισμα σε κάθε κομμάτι. Απίθανοι! Μπορούμε και σαν site να αισθανόμαστε λίιιιγο περήφανοι που τους είχαμε εντοπίσει από τα πρώτα βήματα τους (εδώ). Σημαντικό πολύ το γεγονός ότι και το κοινό, στο αρκετά γεμάτο την ώρα που έπαιξαν Fuzz, τους αποθέωσε. Νομίζω πως ένα μέρος του κόσμου μάλιστα ήρθε να δει ΚΑΙ αυτούς, αν όχι πρωτίστως αυτούς.
Μπράβο και πάλι!

Their Methlab Set List
A Call to Arms
Muktuk
Predictions?Pain.
Decompression
Golden Bond of Ambition
Venice.

Πάμε στους αγαπημένους μου CPB. Επειδή για αυτούς έχω γράψει δεκάδες κείμενα είπα αυτή τη φορά να το πάω αλλιώς. Θα παραθέσω απλά τα θετικά και τα αρνητικά του live (και γενικότερα), κατά την άποψή μου πάντα.
Θετικά
1. Θετικό είναι απλά και μόνο το γεγονός ότι συμπλήρωσαν 20 χρόνια! Είναι υπέροχο και ακόμα πιο υπέροχο ότι ξαναήρθαν Ελλάδα, μας θεωρούν μία από τις πνευματικές τους πατρίδες και μας αγαπάνε όσο και εμείς! Μπορεί να μη γέμισε ασφυκτικά το Fuzz, ήμασταν όμως μπόλικοι, όσοι έπρεπε για να περάσουμε καλά, απ’όλες τις απόψεις (λιγότερη πάρλα, ευκολότερη κίνηση, εύκολη μπυρο-προμήθεια).

2. Θετικό είναι ότι συνεχώς ψάχνονται. Έτσι, έπαθα πλακάρα (περιέργως δεν είδα πολύ κόσμο να αντιδρά ιδιαίτερα) και κοπανιόμουν εκεί μπροστά, αριστερά στο κάγκελο με την επιλογή τους να διασκευάσουν το My Pal, τη φανταστική κομματάρα των Αυστραλών GOD.
3. Θετικό ήταν σίγουρα το γεγονός ότι είχαν τον καλύτερο ήχο από κάθε άλλο live που έχω δει εγώ τουλάχιστον…! Κρυστάλλινοι!
4. Θετικό είναι ότι παρά τις συνεχείς αλλαγές των μουσικών της μπάντας, καταφέρνουν και αποδίδουν τα κομμάτια πολύ πιστά, πολύ σωστά!
5. Θετικό είναι φυσικά ότι ποτέ δε χάνουν τη διάθεση να μας κάνουν να πορωνόμαστε με ορισμένα «μπαμ» κομμάτια όπως το… («hitακι μας» κατά τον Justin) We Forgotten Who We Are, το φανταστικό, επικό, το κομμάτι που πάντα ακούω όταν είμαι πεσμένος ψυχολογικά για να ανέβω, Rise Up And Fight, το απίστευτο 444, το To You i Give.
6. …και φυσικά η καθιερωμένη βόλτα μέσα στον κόσμο και οι εναγκαλισμοί του Justin μετά από singalong του κοινού, στο Burnt Reynolds.

Πάμε όμως και στα αρνητικά:
1. To κομμάτι των φωνητικών ήταν πάντα ένα τεράστιο πρόβλημα για την μπάντα. Τώρα, και παρά τη φιλότιμη προσπάθεια που γίνεται από τον κιθαρίστα εξ’Αμερικής (μου διαφεύγει το όνομα του), δυστυχώς μου ακούστηκαν σα να είναι στη χειρότερη φάση. Δέχομαι ότι ο Justin ποτέ δεν έδινε πολύ σημασία, ήθελε τα φωνητικά να είναι κάπου στο βάθος και να μην δεσπόζουν στις συνθέσεις. Όμως, ειδικά στα live, είναι έντονο το πρόβλημα.
2. Εξίσου πρόβλημα κατ’εμε είναι η έλλειψη ενός frontman. Ναι, ο Justιn είναι οι CBP, ναι αυτός αναλαμβάνει να μιλάει, προλογίζοντας τα κομμάτια, αλλά, αλλά…
3. Μου λείπει από τους CΒP η σύνδεση με πρόσωπα, με τους μουσικούς. Διαρκείς αλλαγές μελών, οι οποίες ευτυχώς -όπως ανέφερα παραπάνω- δεν δημιούργησαν προβλήματα στην εκτέλεση των συνθέσεων ή συνοχή στο μουσικό κομμάτι, αλλά είναι θέμα να μην ξέρεις ποιους έχεις μπροστά σου. Είναι θέμα να μιλάς για τα παλαιότερα live στην Αθήνα ας πούμε, και όλη η υπόλοιπη μπάντα να μην ξέρει σε τι αναφέρεσαι. Προσωπικά με στεναχωρεί…

4. Θεωρώ πως εν μέρει, όλα τα παραπάνω, έπαιξαν το ρόλο τους στο να είναι το κοινό αρκετά «σιωπιλό» όπως διαπίστωσε και ο ίδιος ο Justin από σκηνής.
Τελειώνοντας, να επαναλάβω ότι όσες φορές και να επιστρέψουν στην Ελλάδα, εγώ θα είμαι εκεί, στην πρώτη σειρά. Τα παραπονάκια παραπάνω γράφτηκαν ακριβώς επειδή τους αγαπάω πολύ και επειδή τα άλμπουμ τους έχουν συνοδεύσει χιλιάδες ώρες της ζωής μου και οι συνθέσεις τους έχουν γεννήσει άπειρα όμορφα συναισθήματα.
Keep it Up Justin!

CRIPPLED BLACK PHOENIX Set List
Troublemaker
Wyches and Basterdz
Bonfire
The Reckoning
Goodnight, Europe
You Put the Devil in Me
Everything I Say (Vic Chesnutt cover)
444
My Pal
Rise Up and Fight
To You I Give
Lost
Hold On (So Goodbye To All of That)
We Forgotten Who We Are
ENCORE
Burnt Reynolds.

Photos/videos: v_era