Το βράδυ της περασμένης Κυριακής ήταν ένα ταξίδι στα βάθη της Αμερικής, με country σκοπούς, ατμόσφαιρα σκοτεινού, "ιδρωμένου" bar, απόκοσμης αύρας και μυσταγωγίας. Την φλόγα άναψαν (και κυριολεκτικά) οι Manos SIx + The Muddy Devil, ο Munly J.Munly μας φώτισε με τις σκοτεινές του φλόγες, ενώ ο Bob Wayne έστησε ένα αυθεντικό πανηγύρι γύρω από τη φωτιά!
Ο κόσμος που βρέθηκε στο Black Temple δεν ήταν πάρα πολύς, όμως όλοι ήταν προετοιμασμένοι και πανέτοιμοι να βυθιστούν στις σκοτεινές και απίθανες ιστορίες των τραγουδιών των καλλιτεχνών.

Τον Manos Six τον είχαμε ξαναδεί σχετικά πρόσφατα και ξέραμε τι να περιμένουμε. Όμως αυτήν την φορά το σκηνικό ήταν εντελώς αλλαγμένο και μια νέα γοητευτική παράσταση δόθηκε μπροστά μας. Ο ίδιος ο Manos καθισμένος στο "θρόνο" του και με το μπουκάλι ουίσκι στα πόδια του, έδινε το έναυσμα με το μπάντσο του και οι The Muddy Devil, ολοκλήρωναν το έργο. Λευκές μάσκες και αιματοβαμμένα πρόσωπα και χέρια, έπαιξαν dark americana μελωδίες, που μιλούσαν για τον θάνατο, τον διάβολο, ξόρκια και μαγείες από τον κόσμο του "Swamp Suicide". Ο Manos σε μια παύση, μας εξομολογήθηκε την συγκίνηση τους, για την ευκαιρία που τους δόθηκε να ανέβουν στη σκηνή μαζί με τους ήρωες τους, εκείνους που αποτέλεσαν την έμπνευση για τη μουσική τους πορεία.

Manos Six+The Muddy Devil Set List
Intro
Lucifer
The Devil Will Take Me by the Hand
Stay Away
Sound of the Dead
Willow Tree
Fire
Ain't No Grave
Fall Apart

Μετά από μικρό διάλειμμα με υπέροχη μουσική επένδυση, απολύτως ταιριαστή στη περίσταση, τα φώτα ξαναέσβησαν και η σκηνή πλέον υποδεχόταν δύο φιγούρες. O ψιλόλιγνος μοναδικός Munly με το αλλόκοτο πάνινο μωρό του, κάθησαν στις καρέκλες τους και μας χάρισαν μια πολύ έντονη κατασκότεινη εμπειρία. Με το autoharp στα πόδια του, οι μουσικοί διάλογοι ανάμεσα στον ίδιο και το alter ego του, ξεκίνησαν και εμείς δεν θέλαμε να τελειώσουν. Ακούσαμε κομμάτια όπως το Funeral Blues, πολύ πιο σκοτεινά παιγμένα.

Υποβλητική ατμόσφαιρα, και η τελετή των αφηγήσεων του κατάφερνε να σε καταπίνει, άλλοτε σε γρήγορους ρυθμούς, όπως με το This Is How We Do Things In The Country και άλλοτε σε αργούς -όπως με το Cooney vs Munly-.
Το χειροκρότημα στο τέλος, ήταν δυνατό. Ο Munly χάιδεψε το μωρό του, το αγκάλιασε τρυφερά και μαζί χάθηκαν κάπου πίσω από τη σκηνή, στο αυστηρά δικό τους σύμπαν.

Η σκηνή άδειασε και η σκοτεινή τελετή του Munly μετατράπηκε σε ένα αμερικάνικο πανηγύρι, γεμάτο ενέργεια, χιούμορ και ξεσηκωτική διάθεση. Ο Bob Wayne πήρε την σκυτάλη και το Black Temple έμοιαζε με μπαρουτοκαπνισμένο bar με θαμώνες που τραγουδούν εκστατικά Fuck the Law (ακόμα και στα ελληνικά)! Hell Yeah, Alabama, Twenty Miles to Juarez, Ghost Town, The Hanging Tree...Το ένα τραγούδι διαδεχόταν το άλλο, πολλά από τα οποία ήταν παραγγελιές από το κοινό. Ο Bob ακούραστος, στο one man show του, για πρώτη φορά στη χώρα μας, τρέλαινε την κιθάρα του παίζοντας πολλούς ανεβαστικούς ρυθμούς, μέχρι τελικής πτώσεως.

Κάπως έτσι, οι μουσικές γεύσεις ανακατεύτηκαν καλά, οι ατμόσφαιρες και τα σκηνικά εναλλάχτηκαν, η διάθεση ταξίδεψε από το ναδίρ στο ζενήθ και η Κυριακή τελείωσε με τον καλύτερο τρόπο.

 Long Live the Black Temple!

Photos/videos: v_era