Οι Yogurt Maybe είναι μια ροκ μπάντα από την Αθήνα που δημιουργήθηκε το 2019. Παίρνει στοιχεία από την εναλλακτική ροκ της δεκαετίας του '90 αλλά και από τιςPop/rock επιρροές, η μπάντα προσπαθεί και πετυχαίνει να αναμείξει είδη. Γνωρίστε τους καλύτερα μέσα από τις ενδιαφέρουσες απαντήσεις τους στο SpeeditUp 21 του Sliding Backwards.

Είμαστε οι Yogurt Maybe, το όνομα μας προέκυψε από μια surreal ιστορία σε ένα ξενοδοχείο έξω από την Μονεμβασιά. Υπάρχει λοιπόν αυτός ο τύπος που κάπως κατάφερνε να φροντίσει τα πάντα. Θα υποδεχόταν τους πελάτες, θα τους πήγαινε τις βαλίτσες στο δωμάτιο. Θα ερχόταν σαν room service. ΚΑΙ θα μας έφερνε το πρωινό μας στο τραπέζι. Κάθε μέρα. Με τον ίδιο τρόπο. Χρησιμοποιώντας τις ίδιες φράσεις. Και φέρνοντας τα πιάτα με την ίδια σειρά. Μετά λοιπόν από την ομελέτα, τον χυμό, την μαρμελάδα και το βούτυρο, τα τοστ, την κρέπα και τον καφέ ή το τσάι. Θα στεκόταν από πάνω με το ίδιο ύφος θα μας έλεγε “Γιαούρτι να φέρω?”, ωστόσο ποτέ δεν απαντήσαμε ναι, τα πράγματα ήταν όντως τόσα όσα ακριβώς χρειάζονταν. Επίσης δεν μπορούσαμε για καιρό να βρούμε καλύτερο. so...
Το είδος της μουσικής που παίζουμε είναι κάπως indie rock, προς το παρόν.
Θα σας αρέσουμε αν σας αρέσουν οι Sticky Fingers, The Strokes, Arcade Fire, King Krule.
Ένα κομμάτι μας που πρέπει να ακούσετε είναι το “Q days”
Την πρώτη φορά που ανεβήκαμε στη σκηνή για live κύλησε σαν μια στιγμή για όλους μας, όλα συνέβησαν πολύ γρήγορα, ωστόσο ενώ κάπως όλοι περιμέναμε να έχουμε πολύ παραπάνω άγχος, τα πράγματα τελικώς συνέβησαν πολύ οργανικά.
Το ελληνικό μουσικό ραδιόφωνο (των FM) δεν πιστεύουμε ότι προωθεί όσο θα έπρεπε τους νέους καλλιτέχνες, δείχνει να υπάρχει μια πολύ συγκεκριμένη, πεπαλαιωμένη και ενδεχομένως και λίγο πιο επιχειρηματική δομή, ειδικότερα αν το συγκρίνουμε με διάφορα web radios και podcasts. Εν αντιθέσει με το ελληνικό ραδιόφωνο, το κομμάτι μας “Q days” την πρώτη εβδομάδα μετα την κυκλοφορία του έπαιξε στο RTRFM του Perth της Αυστραλίας με πολύ θετική ανταπόκριση από παραγωγούς και ακροατές.
Θα θέλαμε κάποτε να κάνουμε ένα live σε κάποιο από τα πολύ γνωστά video series μουσικών show όπως το Tiny Desk, Audio Tree, KEXP κ.α. ή και σε όλα. Φαίνεται να έχουν καταφέρει με πολύ συγκεκριμένο χαρακτήρα να ενώσουν διάφορες μουσικές σκηνές κι αυτό είναι κάτι που κατά την γνώμη μας λείπει.
Δεν θα θέλαμε να έχουμε γράψει κάποια υπάρχουσα σύνθεση κάποιου άλλου καλλιτέχνη. Σε όλους μας αρέσει πολύ η μουσική και πολλοί καλλιτέχνες μας έχουν πλάσει μουσικά, ωστόσο πιστεύουμε ότι η σύνθεση είναι μια πολύ προσωπική διαδικασία για τον κάθε ένα. Οπότε για να γράψουμε την μουσική κάποιου άλλου μάλλον θα έπρεπε να μην ήμασταν εμείς. Και αυτό είναι κάτι που δεν θα θέλαμε.

Ένα live που μας έμεινε στο μυαλό ήταν της Lianne La Havas στο Νιάρχος, ήταν πανέμορφο το interaction που είχε με τον κόσμο. Ήταν μόνο εκείνη και η κιθάρα της, χωρίς μπάντα, ωστόσο η ερμηνεία της έμοιαζε εξωπραγματική.
Η συμβουλή μας σε όποιον σκέφτεται να φτιάξει μπάντα είναι αρχικά να προσπαθήσει να γδυθεί από κάθε ματαιοδοξία, η δουλειά του καθένα μιλάει από μόνη της, δεν χρειαζόμαστε φούσκες για να ζούμε μέσα. Να καταλάβει ότι πρόκειται για έναν χώρο που χρειάζεται την συλλογικότητα και όχι τον ανταγωνισμό και ότι αποκτώντας το βήμα, καλό είναι κανείς να αντιληφθεί και την ευθύνη που έρχεται με αυτό. Πέρα από αυτά θα είναι ένα υπέροχο ταξίδι και να ετοιμαστεί να το ζήσει με ότι ωραίο αλλά και δύσκολο συνεπάγεται.
Χωρίς το internet η μουσική θα ήταν το ίδιο απαραίτητη σίγουρα για όλους μας. Λογικά η τοπική σκηνή θα είχε παραπάνω σημασία και τα references για το κοινό θα ήταν διαφορετικά. Το internet ωστόσο βοηθάει την μουσική να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, βέβαια αυτό κάνει και τον κουβά της μουσικής πολύ πιο μεγάλο και ανάμεσα σε όλους τους καλλιτέχνες ευνοεί τα πιο καλοπληρωμένα projects. Θα μπορούσε να είναι ένα τέλειο εργαλείο αν πρόσφερε στους καλλιτέχνες ένα μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας όσoν αφορά τις αμοιβές.

Αν μπορούσαμε να μεταφερθούμε σε ένα μουσικό περιβάλλον του παρελθόντος, αυτό θα ήταν μάλλον στις αρχές του 20ου αιώνα ή σε οποιαδήποτε περίοδο που η μουσική ήταν πιο συλλογική, πιο κοινοτική ενδεχομένως.
Κάπως όλοι μας συμφωνήσαμε ότι ένα από τα καλύτερα albums που έχουν ποτέ γραφτεί βρίσκεται στην δισκογραφία των Radiohead. Ωστόσο άξια αναφοράς είναι τα The Suburbs - Arcade Fire, Animals - This town needs guns και 22, A million - Bon Ιver
Θα θέλαμε να έχουμε γράψει μουσική για το “Eternal sunshine of a spotless mind” του Michel Gondry.
Μία πόλη που θα θέλαμε να ζήσουμε είναι η Μελβούρνη μάλλον καθώς μοιάζει με μια πολύ υγιή μουσικά πόλη.
Η περίοδος της καραντίνας και όλα όσα έζησε και ζει ο πλανήτης από την κατάσταση με τον κορονοϊό, είναι μία τεράστια τραγωδία, όσο αισιόδοξος κι αν θέλει να είναι κάποιος η πανδημία του covid-19 στερεί καθημερινά ζωές. Καταστάσεις σαν κι αυτήν βάζουν κάποιον να σκεφτεί που έχουν στρέψει την προσοχή τους οι κοινωνίες μας. Πολιτικά υπάρχει ανά τους τόπους μια πρόστυχη αξιοποίηση της υπάρχουσας κατάστασης και προφανώς η υγεία είναι σαφές πλέον ότι δεν είναι επιχειρηματικά και η καλύτερη επένδυση. Θα θέλαμε πολύ να παραπονεθούμε για τα live και τους περιορισμούς στο χώρο της τέχνης, αλλά για να το κάνουμε θα πρέπει να υπάρχει μια δραστική λύση στην κατάσταση πρώτα. Ευχόμαστε μόνο όλο αυτό να αφήσει κάτι πίσω ιδεολογικά. Γιατί σίγουρα ήρθε να πάρει πολλά.
Σε 10 χρόνια από τώρα θα θέλαμε να έχουμε κάνει ένα world tour. Και θα θέλαμε να μην έχει κορεστεί η διαδικασία της δημιουργίας. Όπως και να’χει αυτή η ερώτηση θα απαντηθεί με τον καιρό!