To 1965, οι Byrds έχουν ήδη προλάβει να γίνουν αρκετά σημαντικοί για την Αμερική (έχει μόλις κυκλοφορήσει το ντεμπούτο, “Mr Tamburine Man”, με το αντίστοιχο κομμάτι του Bob Dylan να πρωτοκυκλοφορεί από αυτούς) και διασχίζουν τον Ατλαντικό για να κατακτήσουν και την άλλη πλευρά, τη Βρετανία. Οι πειραματισμοί με ναρκωτικά είναι ήδη κάτι δεδομένο, η περιοδεία όμως δεν στέφεται με επιτυχία καθ’ότι πολλά προβλήματα προκύπτουν στα μέλη της μπάντας (κρίση άσθματος για έναν, υπερκόπωση για άλλον, ένας εξαφανίστηκε για ώρες) ενώ υπήρξε και ταλαιπωρία από τα συνεχόμενα live, ένας roadie τους παρατάει μην αντέχοντας να τους βλέπει να καπνίζουν συνέχεια και άλλα γεγονότα που είχαν ως αποτέλεσμα η περιοδεία να έχει άνισο αποτέλεσμα. Λίγες καλές συναυλίες και αρκετές κακές εντυπώσεις. Το θετικό βέβαια για τη μπάντα ήταν ότι αρκετοί μουσικοί της ελιτ της Αγγλίας, τους κάνουν αποδεκτούς στους κύκλους τους. Γνωρίζονται έτσι με μέλη των Who, των Beatles και των Stones, ενώ πετυχαίνουν το Λονδίνο σε μια από τις καλύτερες εποχές της σύγχρονης ιστορίας του σε μουσική, πολιτισμό, μόδα.

Το ταξίδι είχε και ένα άλλο κέρδος για αυτούς, αφού εμπνευστήκαν το Eight Miles High, ένα από τα ομορφότερα και επιδραστικότερα τραγούδια της καρίερας τους. Όπως ήταν φυσικό, όλων το μυαλό πάει σε πιθανή (έως και προφανή) σχέση του τίτλου του με τα ναρκωτικά και την επίδραση τους. Η πραγματικότητα ίσως να είναι διαφορετική και αρκετά πιο πεζή. Το “eight miles high” αναφέρεται στο ύψος στο οποίο πέταγε το αεροπλάνο που τους μετέφερε στην Αγγλία. Συγκεκριμένα, λέγεται πως η αρχική έμπνευση δόθηκε όταν κατά την πτήση προς το Λονδίνο ο τραγουδιστής Gene Clark ρώτησε τον κιθαρίστα Roger McGuinn πόσο ψηλά πετάνε. Εκείνος του απάντησε «6 μίλια».
Όντως, το φυσιολογικό ύψος ήταν έξι ή επτά μίλια, όμως το eight τους φάνηκε πολύ πιο ποιητικό. Χαρακτηριστικοί είναι οι κάτωθι στίχοι:
1. “Eight miles high and when you touch down, you'll find that it's stranger than known” για την πρώτη τους επίσκεψη στο Λονδίνο
2. “Rain grey town, known for its sound” αναφορά στο Λονδίνο, ως την πρωτεύουσα του «British Invasion» που συνέβαινε στα μέσα του ‘60 με την επέλαση των Βρετανικών συγκροτημάτων στην Αμερική.
3. “Nowhere is there warmth to be found/Among those afraid of losing their ground” που πιθανότατα αναφέρεται στη μέτρια αντιμετώπιση που συνάντησαν από τον τύπο και το κοινό της Βρετανίας. Όπως αργότερα ανέφερε ο Crosby “ένας promoter μας παρουσίασε στην Αγγλία σαν “την απάντηση της Αμερικής στους Beatles”, το οποίο σίγουρα δεν ήταν η καλύτερη ιδέα. Οι δε Beatles ήξεραν πολύ καλά ότι ποτέ δε θα λέγαμε κάτι τέτοιο, τους λατρεύαμε άλλωστε. Και αυτοί μας φέρθηκαν υπέροχα στο ταξίδι μας στην Αγγλία. Το κακό όμως είχε γίνει”.
Η εκδοχή της σχέσης με τα ναρκωτικά φυσικά και δεν μπορεί να απαλειφθεί τελείως. Μάλιστα η φήμη ότι σχετίζεται με κάτι τέτοιο είχε ως αποτέλεσμα αρχικά το κομμάτι να αποκλειστεί από ραδιοφωνικούς σταθμούς (ο ένας μετά τον άλλον αναγκάζονταν να το “κόψουν”) και να αρχίσει η ελεύθερη πτώση του στα charts, αλλά και γενικότερα η μεγάλη εμπορική επιτυχία της μπάντας, όπως ανέφερε το 2014 σε συνέντευξή του ο  Roger McGuinn σε πρόσφατη συνέντευξή του.

Το κομμάτι θεωρείται από τα θεμελιώδη του ψυχεδελικού ροκ των 60’s και όπως ήταν φυσικό υπήρξε η μεγάλη επιτυχία στο τρίτο άλμπουμ τους, Fifth Dimension του 1966 («άνοιξε» τον ήχο προς ευρύτερα κοινά και το δρόμο για τις άλλες μεγάλες μπάντες της εποχής να κινηθούν προς αυτό το είδος μουσικής και συμπεριφοράς). Θυμηθείτε το παρακάτω, ενώ όπως είναι φυσικό διασκευάστηκε από πολλά συγκροτήματα τα επόμενα χρόνια. Ξεχωρίζουμε δύο διασκευές: H πρώτη είναι από τους Roxy Music για το άλμπουμ του 1980, Flesh+Blood και η δεύτερη από τους Husker Du σε single του 1984. Και στα δύο, συναντάμε το κομμάτι διασκευασμένο με απόλυτο σεβασμό, αλλά και με το προσωπικό στυλ της κάθε μπάντας αποτυπωμένο πάνω του.

Photos: from band's official web page