Σάββατο βράδυ και ξεκινήσαμε για το ελαφρώς μακρινό αλλά πλημμυρισμένο από ωραίες αναμνήσεις μας, Gagarin 205, για ένα mini festival, όπως στην ουσία έχουν γίνει οι περισσότερες συναυλίες πλέον. Τρεις μπάντες, με τους ιστορικούς βέβαια Sad Lovers and Giants να αποτελούν τη ναυαρχίδα του συναυλιακού στόλου. Λίγες ώρες πριν την έναρξη μάλιστα ενημερωθήκαμε πως είχαμε sold out, που στα αυτιά μου ακούστηκε ως συγκλονιστικό γεγονός, γιατί το ελληνικό (το ευρύτερο indie/alternative κοινό ας πούμε) δεν με έχει συνηθίσει σε τέτοιες ευχάριστες εκπλήξεις.

Όπως αποδείχτηκε οι λόγοι του sold out ήταν αρκετοί. Λέω όπως αποδείχτηκε, γιατί δεν περίμενα τα τρία αυτά συγκροτήματα, να ταιριάξουν τόσο πολύ. Data Fragments, Forever Grey και SLAG έδωσαν μια πολύ όμορφη παράσταση. Παράλληλα υπήρξε πολύς κόσμος που ήρθε με φανατισμό να δει και τις άλλες δύο μπάντες, οπότε αυτός ήταν ένας ακόμα λόγος για την τόσο μεγάλη προσέλευση. Ένας τρίτος λόγος είναι φυσικά πως το dark κοινό της πόλης, με ηγέτη την Death Disco που είχε την ευθύνη της διοργάνωσης, είναι αλήθεια πως είναι πολύ πιστό και τυπικό στην παρουσία του στα events του χώρου.

Πρώτοι οι Data Fragments εμφανίστηκαν στη σκηνή και αμέσως ζέσταναν το κοινό με τις κιθάρες και τα έντονα, χορευτικά, κομμάτια τους. Τους είχαμε ξαναπετύχει, πριν 2 χρόνια στο Καλοκαιρινό Death Disco Festival και μας άρεσαν πολύ και τότε.
Το είδος που υπηρετούν (post punk) είναι από τα αγαπημένα μου, το κάνουν σε υψηλό επίπεδο με ωραίες συνθέσεις, αρκετή φαντασία και ιδέες στα κομμάτια τους, οπότε είναι αυταπόδεικτο ότι πέρασα πολύ καλά κατά την εμφάνισή τους. Χαριτολογώντας θα πω πως δεν ξέρω αν εκείνοι πέρασαν το ίδιο καλά γιατί -και αυτή είναι η μόνη παρατήρηση που έχω να κάνω σχετικά με τη σκηνική τους παρουσία- καθ’όλη τη διάρκεια του live δεν υπήρξε ένα χαμόγελο και μια χαρούμενης φύσεως επικοινωνία με το κοινό, ούτε καν μεταξύ των κομματιών. Καλή η darkίλα αλλά νομίζω χρειάζεται και κάτι άλλο για να φέρεις πιο κοντά σου το κοινό σου. Αυτό ήταν βέβαια το τελευταίο live του Βαγγέλη Φελώνη με την μπάντα, οπότε ίσως η συναισθηματική φόρτιση αυτής της συγκυρίας να επηρέασε την μπάντα, στον ψυχολογικό και μόνο τομέα.

(Panagiotis I.)

Data Fragments Set List
A Thousand Walls
Total Absence of Light
Walking in the rain
Untitled
Falsifies the fact
Nothing There.

Η συνέχεια ανήκει στους Forever Grey.

Βουτιά σε ένα γοητευτικό, σκοτεινό όνειρο με τους Forever Grey, μια ξεχωριστή live εμπειρία, σ ένα Gagarin που συνεχώς γέμιζε από κόσμο.
 Αν και στην αρχή ο τραγουδιστής φάνηκε να απογοητεύεται από κάποια θέματα ήχου, τελικά αυτό ήταν κάτι που μόνο η γλώσσα του σώματός του πρόδιδε, και που δύσκολα θα αντιλαμβανόταν κάποιος άλλος. Αλλά μάλλον ο Kevin Czarnik και η Anna Schmidt, ήρθαν αποφασισμένοι να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους στην Αθήνα, ειδικά αφού έπαιζαν σε ένα κατάμεστο sold-out Gagarin και πριν από τους θρυλικούς Sad Lovers and Giants.
Τα αρχικά προβλήματα ξεπεράστηκαν με τις πρώτες νότες του Love is Temporary και από εκεί και πέρα το αμερικανικό ντουέτο ξεδίπλωσε τις coldwave / darkwave μελωδίες του με άνεση στο χώρο, δημιουργώντας μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα και παρασύροντας το κοινό στο σκοτεινό, μελαγχολικό, χορευτικό τους σύμπαν.
"Come to me in the silence of the night, come to me in the silence of a dream, come to me in the black of my tears, come to me at the end of my years", τραγούδησαν και εμείς απλώς αφεθήκαμε σε ένα ωραίο set list με κομμάτια κυρίως από το Sympathy Garden αλλά και από το Allabaster Chamber και Autumn Calling.

.

Προσωπικά οι Forever Grey με κέρδισαν περισσότερο βλέποντάς τους live, με όλη την 80s goth ατμόσφαιρα που δημιούργησε η κάπως αποστασιοποιημένη σκηνική παρουσία τους παρέα με τους σκοτεινούς στίχους και τη μελωδική, ρυθμική μουσική τους.
H λιτή και απλή εμφάνιση, ταίριαξε απόλυτα με τα ρυθμικά drum machines, τις επαναλαμβανόμενες «βάσεις» και το καθαρό, μελωδικό μπάσο του Czarnik, δημιουργώντας μια διαπεραστική ένταση που σε ακολουθούσε σε κάθε χτύπο του ρυθμού. Με τα βαθιά, επιβλητικά φωνητικά του τραγουδιστή και τη μελαγχολικά αιθέρια φωνή της Schmdt, η εμφάνισή τους άφησε μια εντυπωσιακή και ολοκληρωμένη εμπειρία. Είναι μια μπάντα που θα ξαναβλέπαμε στην Αθήνα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Forever Grey Set List:
Nothing ever changes
Love is Temporary
Labor of death
Lost in a Moment
Lucid Dreaming
Arctic Flower
Common Coffin
The other Side
Familiar Faces
Broken Home
The style of Death
Last Breath.

(Sylvia G.)

Ήδη αισθανόμουν αρκετά γεμάτος απ’ όσα είχα ακούσει. Το πρόβλημα είναι ότι εκεί στο κάγκελο μπροστά, τα πράγματα είχαν αργήσει να γίνονται ζόρικα οπότε το πλάνο για μπύρα πήγε περίπατο. Έτσι, το soundcheck το πέρασα «στεγνός» και ατενίζοντας τη σκηνή. Η εμφάνιση της μπάντας δεν άργησε να γίνει και αυτό έγινε εν μέσω αποθέωσης. Το εντυπωσιακό είναι ότι ο μέσος όρος ηλικίας δεν ήταν τόσο μεγάλος όσο περίμενα ή έστω όσος ήταν ας πούμε στο Αν Club το 2019  και αυτό είναι πάρα πολύ ευχάριστο. Γιατί οι SLAG δεν υπήρξαν ποτέ μια από τις εμπορικές μπάντες της εποχής τους, παρά τα αρκετά γνωστά κομμάτια τους. Υπήρξαν όμως πάντα πιστοί στο δρόμο που ήθελαν να χαράξουν με αποτέλεσμα να χτίσουν ένα φανατικό κοινό το οποίο προφανώς μετέφερε την αγάπη αυτή στις νεότερες γενιές.

Στα του live τώρα, θα πω πως για ένα κομμάτι του set μου φάνηκαν υποτονικοί. Όχι, το παίξιμό τους, κάθε άλλο. Ο λόγος ήταν οι επιλογές στην set list νομίζω, όπου περιέλαβαν αρκετά κομμάτια αργού ή μέτριου tempo. Πάντως το ξεκίνημα ήταν αρκετά δυνατό με το Godless Soul αλλά και το υπέροχο In Flux, 2 κομμάτια γραμμένα 35-40 χρόνια πριν που ακούγονται τόσο φρέσκα και σύγχρονα. Είναι ο τρόπος που προσεγγίζουν τα κομμάτια τους. Μας προκαλούν νοσταλγία μεν, για μια εποχή που έφυγε και που ήμασταν νεότεροι (δε χρειάζεται κάτι άλλο για να τη θεωρείς ωραία), όμως τα επανεκτελούν με σεβασμό αλλά και διάθεση να πουν: Eίμαστε και είσαστε όλοι ακόμα εδώ, ζωντανοί και δυνατοί. Είναι πολύ όμορφο αυτό, να μη σου βγάζει η μπάντα μιζέρια αλλά αντιθέτως όραμα και προοπτική. Μην ξεχνάμε λοιπόν, πως ανεξαρτήτως ηλικίας, είναι ενεργότατοι και δισκογραφίκα και όπως μας δήλωσαν και στη συνέντευξη που μας παραχώρησαν λίγο πριν το live (εδώ) «Αυτή τη στιγμή ηχογραφούμε το 8ο στούντιο άλμπουμ μας με τίτλο «The Weight of Forgotten Dreams». Υπάρχει επίσης μια ταινία με τίτλο «Imagination - A film exploring the inner world of Sad Lovers & Giants» που θα κυκλοφορήσει το επόμενο καλοκαίρι».

Φοβερή στιγμή ήταν φυσικά και το Cow Boys αν και θα ήθελα να άκουγα ακριβώς μετά το Man of Straw (όπως και στον δίσκο Total Sound του 1986). Ακούσαμε βέβαια το Alice και παράπονο δεν έχω…
To κυρίως set έκλεισε με τρεις κομματάρες που σήκωσαν το venue στο αέρα. Αρχή με το Paradise, συνέχεια με το Α-Π-Ι-Σ-Τ-Ε-Υ-Τ-Ο Imagination και τέλος με το Colourless Dream σε extended version μέχρι τελικής πτώσης του ντράμερ.
Αποχωρήσαν από τη σκηνή αλλά ήξεραν καλά πως δεν θα τους αφήναμε να φύγουν έτσι. Μέσα σε πανζουρλισμό από 1200 άτομα («να σας βγάλουμε φωτογραφία να θυμόμαστε πως είναι να παίζεις μπροστά σε 1200 άτομα» είπε κάποια στιγμή ο Grace) επέστρεψαν και δεκάδες κομμάτια ακούγονταν από το κοινό, σαν παραγγελίες. Οι περισσότεροι ικανοποιήθηκαν νομίζω, αφού και Things We Never Did ακούσαμε και 50-50. Δεν ακούσαμε Clint αλλά στις 4 φορές που τους έχω δει, δε θυμάμαι να το έχω ακούσει ποτέ. Φεύγοντας για δεύτερη φορά, βγήκε ο ντράμερ Nigel Pollard και μας καθησύχασε ότι «ίσως τους πείσω να βγουν για ένα ακόμα, χαλαρό βέβαια, κομμάτι». Ξαναφωνάξαμε και…δώστου ξανά έξω οι συγκινημένοι πλέον SLAG.

Όχι, πως ανησυχούσα, αλλά με τόση αγάπη που τους έδειξε για άλλη μία φορά το Ελληνικό κοινό, σίγουρα σύντομα θα τους έχουμε πάλι κοντά μας. Και πάλι θα είμαστε εκεί. Όχι με μιζέρια αλλά με γλυκιά νοσταλγία. Όχι με παρελθοντο-λαγνεία αλλά με διάθεση να ακούσουμε το νέο δίσκο των αγαπημένων μας, εδώ και 45 σχεδόν χρόνια, Sad Lovers and Giants.

"We would be ashes
We would be silent and old
We would be wisdom
We would be left in the cold
When we were dancing
I saw the look in your eyes
Now we are strangers
Lost in a sea full of sighs
We would be traitors
We would forget we were young
We would be helpless
We are the kingdom to come"

(Panagiotis I.)

Sad Lovers and Giants Set List
Godless Soul
In Flux
Sleep
A Daughter
Jungle of Lies
Lope
Asylum Town
Tour Skin and Mine
Cow Boys
Alice
Survival Plan
Think Like a Roman
Paradise
Imagination
Colourless Dream
Encore
Lost in A Moment
Things we Never Did
50-50
Encore 2
On Another Day.

photos/videos: v_era