Οι Αμερικανοί (Σινσινάτι, Οχάιο) The National συνεχίζουν τον δρόμο που έχουν χαράξει εδώ και μια εικοσαετία περίπου. Απαλλαγμένοι προ πολλού από πιθανά άγχη καθιέρωσης ή αποκρυστάλλωσης ήχου (indie/folk, lo-fi, post punk), με τον έβδομο δίσκο τους, απολαμβάνουν την άνεση του να μπορείς να γραφείς ότι θες, όπως θες και να είσαι σίγουρος ότι θα βρεις αποδοχή από αρκετά μεγάλο κοινό (που έχεις ήδη πείσει με το παρελθόν σου). Ο Sleep Well Beast είναι ένα δίσκος χωρίς εκκωφαντικές εκπλήξεις που δύσκολα θα προσθέσει νέους οπαδούς αλλά σίγουρα θα κρατήσει ζεστούς τους υπάρχοντες.

Γκρινιάζουμε καμιά φορά (αφορμές ψάχνουμε) για τη μικρή διάρκεια των δίσκων πλέον. Τώρα θα γκρινιάξω (η αφορμή που λέγαμε) για τη μεγάλη διάρκεια του συγκεκριμένου. Αν έλειπαν 2-3 κομμάτια, η συνολική εντύπωση που θα άφηνε ο δίσκος πιθανότατα θα ήταν καλύτερη, όπως και ο βαθμός στο τέλος του κειμένου. Η ανάγκη όμως (λέω εγώ τώρα) να δικαιολογηθεί το “διπλό” βινύλιο οδήγησε στο να μπουν μερικά κομμάτια στην tracklist που αν κυκλοφορούσαν σαν…b-side, κανέναν δε θα ενοχλούσαν. Εδώ-κατά την άποψη μου- χαλάνε λίγο τη “σούμα”. Tα Walk It Back, Born To Beg, Dark Side Of The Gym μου φάνηκαν ελαφρώς αδιάφορα.

Στα καλά νέα του δίσκου τώρα: Αρκετές ωραίες ιδέες ως συνήθως. Όμορφοι ήχοι, γλυκές μελωδίες αλλά και στιγμές που η ένταση ανεβαίνει. Ο δίσκος είναι γεμάτος από ωραίες ηλεκτρονικές λούπες αλλά σε αρκετά σημεία οι κιθάρες (ξανα)γίνονται το κύριο χαρακτηριστικό της μπάντας.

Το εναρκτήριο Nobody Else Will be There είναι ένα από τα ομορφότερα κομμάτια που έχουν γράψει και η μελωδία του κολλητική όσο τίποτα. Το ήρεμο ξεκίνημα του δίσκου, σταματά απότομα από το δυναμικό Day I Die με την ωραία λούπα, που θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι το αντίστοιχο Bloodbuzz Ohio (του τρομερού High Violet) του δίσκου. Το πρώτο single The System Only Dreams In Total Darkness, αν και δε θα έλεγα πως είναι προσωπική μου προτίμηση, είναι ιδανικό για “warm up” σε μια συναυλία, πριν πουν τα -πραγματικά- καλά τους τραγούδια δηλαδή. Το Turtleneck, από τα πλέον “αλήτικα” και ωμά τραγούδια τους, μοιάζει βγαλμένο από τις αυλακώσεις του Alligator (2005), και προσωπικά μου θύμισε και λίγο τις rock στιγμές των Primal Scream. Το Empire Line είναι ένα κλασσικό The National lo-fi τραγούδι. Αυτό σημαίνει ότι το ακούς και στο τέλος μένεις πάντα με ένα χαμόγελο και μια μικρή ανατριχίλα.

Το I’ll Still Destroy You, είναι από τα πιο μελαγχολικά (από άποψη στίχων του δίσκου, ταυτόχρονα όμως είναι και από τα πλέον ενδιαφέροντα μουσικά. “I have no positions / No point of view or vision / I'm just trying to stay in touch with / Anything I'm still in touch with”. Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για το Guilty Party, ενώ και το Carin At The Liquor Store ανήκει περίπου στην ιδία κατηγορία, με τη διαφορά ότι το πιάνο είναι αυτό που κυριαρχεί και όχι τα synths και ο ρυθμός των drums. Οι The National έχουν χιλιάδες τρόπους να μπαίνουν σιγά-σιγά στο μυαλό του κάθε ακροατή, να ρίχνουν τα μελωδικά βέλη τους που πάντοτε βρίσκουν τον τρόπο να διαπεράσουν το δέρμα σου.

Συμπέρασμα; O Sleep Well Beast είναι ένα τυπικό δείγμα καλών The National, ένας δίσκος που πρέπει να έχεις στη δισκοθήκη σου. Δεν είναι όμως ο δίσκος της ζωής τους. Αυτόν πιθανότατα τον έχουν κυκλοφορήσει ήδη στο παρελθόν…

Ακούστε εδώ

*2 τραγούδια που θα ομορφύνουν τη ζωή σας: Nobody Else Will Be There, Day I Die.

7,5/10

Φωτογραφία: v_era