To live των Allah-Las μαζί με τους The Underground Youth στην Τεχνόπολη το είχα στο μυαλό μου σαν το «κύκνειο άσμα» των φετινών καλοκαιρινών συναυλιών, η τελευταία πιθανώς “βερμουδίσια” φάση (έρχεται μία ακόμα δυνατή open air συναυλία, αυτή των Idles, αλλά δεν ξέρω τι καιρός θα μας βρει τότε). Έτσι, την είχα «μαρκάρει» στο μυαλό μου σαν ιδιαίτερα σημαίνουσα. Το τέλος της, με το καταπληκτικό encore των Allah Las, με βρήκε αρκετά ευχαριστημένο και με προετοίμασε για τα χειμερινά…
Κλασσικά στο χώρο πήγαμε από τους πρώτους. Έτσι κι αλλιώς η Τεχνόπολη είναι τόσο ωραίο μέρος που αξίζει να βρίσκεσαι και να «τρως» το χρόνο σου εκεί. Μετρήσαμε τον κόσμο και μαζί με εμάς κατά τις 7.30 ήμασταν 14 άτομα. Ανησύχησα λίγο γιατί το αν θα υπήρχε καλή προσέλευση στη βραδιά αλλά έπρεπε να σκεφτώ πως δεν είναι όλοι παλαβοί…

Πριν καλά-καλά το καταλάβω, τρία άτομα βρέθηκαν επί σκηνής και ο μεσαίος, ο πλέον χαμογελαστός (μόνιμα, όπως αποδείχτηκε μέσα στο επόμενο μισάωρο) Antonin (Bartherotte), μας καλωσόρισε στη βραδιά. Για μισή περίπου ώρα οι δύο Γάλλοι στις κιθάρες και ο Ιταλός στο μπάσο, κράτησαν το ενδιαφέρον του κόσμου, που ήταν λίγος μεν στην αρχή, αλλά προς το τέλος πύκνωσε και φάνηκε να μπαίνει στο κλίμα της μπάντας. Ο ήχος τους μας πέρασε από διάφορα είδη. Ακούσαμε ακουστικό χαλαρό rock-ακι, ακούσαμε ανατολίτικους ρυθμούς, ιταλικούς ‘70s ήχους και φυσικά Γαλλική ατμόσφαιρα, τόσο του παρελθόντος όσο και σημερινή. Μερικά κομμάτια μου άρεσαν πολύ αλλά ειδικά το Ivre Mer με κόλλησε στον τοίχο. Ανέβηκε η φωνή του σε άλλο τόνο εντελώς, πολύ υψηλότερο, και τραγούδησε μία σπαρακτική μπαλάντα. Για όσους ήταν εκεί να θυμίσω πως ήταν το κομμάτι που μας είπε ότι έγραψε στην Ελλάδα το 2011. Λίγο με το σκέρτσο του και τη διάθεση του να μιλά και να αλληλεπιδρά με το κοινό, λίγο με τα καταπληκτικά solo του κιθαρίστα που δυστυχώς δεν συγκράτησα το όνομά του, πιστεύω πως ο κόσμος το χάρηκε (όπως και οι ίδιοι φυσικά) και ο χρόνος αναμονής των The Underground Youth πέρασε ευχάριστα.

Tα πολύ ευχάριστα της βραδιάς όμως ήταν οι ΤUY. Nα με συγχωρούν οι διοργανωτές αλλά την αμαρτία μου θα την πω, αυτοί έπρεπε να είναι το πρώτο όνομα της βραδιάς. Καταλαβαίνω ότι οι Allah Las έχουν πιθανώς μεγαλύτερη απήχηση και ότι ήταν και καλοκαιράκι κλπ, άρα ενδεχομένως να υπερτερούν. Αλλά έπρεπε να το γράψω γιατί το αισθάνθηκα πολύ έντονα.
Οι ΤUY κατέκλεισαν τη σκηνή με τους post punk ήχους τους και μας χάρισαν μια πολύ καλή βραδιά, άλλη μία συγκεκριμένα, καθώς οι επισκέψεις των Άγγλων (κατοίκων Βερολίνου πλέον) στην Ελλάδα είναι συχνές . Ήταν αλάνθαστοι, όσοι δυναμικοί έπρεπε, ευγενικοί χωρίς να τους πεις και επικοινωνιακούς, αλλά λίγη σημασία έχει αν τα δίνεις όλα επί σκηνής. Έλειψε λίγο ο πρώην μπασίστας τους που κατέβαινε και έκανε βόλτες μέσα στο κοινό, αλλά οι σκοτεινοί και δυναμικοί ήχοι τους μας ταρακούνησαν για τα καλά. Υπήρχαν βέβαια και πιο χαλαρές, shoegaze στιγμές που πάντα τις αγαπάμε…!

Ο άνθρωπος που τα ξεκίνησε όλα βέβαια είναι ο Craig Dyer, βασικός τραγουδιστής και κιθαρίστας, αλλά την παράσταση για άλλη μια φορά κλέβει η ντράμερ (να την πω τυμπανίστρια για να είμαι πιο συγκεκριμένος;) και σύζυγος του Craig, Olya Dyer που παίζει όρθια καθ’όλη τη διάρκεια, δίνει απίστευτο ρυθμό και είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Πολλά τα καλά κομμάτια που ακούσαμε στην λιγότερο από μία ώρα που έμειναν στη σκηνή: You Made It Baby, Underground, I Need You, Alice, Morning Sun, Hope & Pray και Silhouette. Και φυσικά το καταπληκτικό (και live ακόμα πιο εντυπωσιακά παιγμένο) Fill the Void με το οποίο μας άφησαν και στο οποίο ο πολύ κάλος κιθαρίστας Leonard Kaage, άφησε την κιθάρα και μετέφερε στο κέντρο σχεδόν της σκηνής ένα κρουστό δημιουργώντας καταπληκτικό ρυθμικό σκηνικό, απογειώνοντας το κομμάτι. Μου άφησαν την αίσθηση πως μόλις είχαν ζεσταθεί και ήθελαν να συνεχίσουν, αλλά το χρονοδιάγραμμα έπρεπε να τηρηθεί.

The Underground Youth set list
Half Poison , Half God
You Made it Baby
Morning Sun
Hope & Pray
Silhouette
Underground
Thought I Understood
I Need You
Alice
Mademoiselle
Collapsing
Strangle
Fill the Void

Πάμε σιγά-σιγά και στο κυρίως πιάτο της βραδιάς. Όπως έγραψα και παραπάνω, νομίζω πως θα έπρεπε οι Allah-Las να είναι δεύτερο και όχι πρώτο όνομα. Το τι πιστεύω εγώ δεν έχει τόση σημασία, επί της ουσίας όμως οι Καλιφορνέζοι έδωσαν μία αρκετά χαλαρή και άνευρη παράσταση. Όλα είναι θέμα διάθεσης, ειδικά όταν έχουν πολύ καλά τραγούδια που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν «νεύρο» στο κοινό. Νομίζω πως δεν είχαν διάθεση, ή είχαν ψυχολογία τεράστιας μπάντας (τουπέ αν θέλετε) πως ότι και να κάνουμε θα γίνει χαμός. Τεράστια μπάντα δεν είναι, οπότε... Παρολ’αυτά, ο πρώτος τους δίσκος ήταν καταπληκτικός και με εμπλουτισμένο ένα σετ με διάσπαρτα από την μετέπειτα καριέρα τους, θα μπορούσε να είναι πολύ καλό. Αλλά είπαμε: Έλειψε η διάθεση και το νεύρο.

Παρολαυτά ακούσαμε σχεδόν τα μισά από τα τραγούδια του πρώτου δίσκου (του ομώνυμου της μπάντας του 2012) και σίγουρα το live είχε και αρκετές καλές στιγμές. Καταρχάς το ξεκίνημα με το ορχηστρικό No Werewolf των Frantics, ήταν ονειρικό. Το κομμάτι νομίζω πως δεν είναι σε κάποιο soundtrack ταινίας του Tarantino, θα πρέπει ο τελευταίος να το σκεφτεί…
Πολύ στυλάτο και καλοκαιρινό το Busman’s Holiday, το Sacred Sands είναι ακόμα ένα από τα εξαιρετικά instrumental κομμάτια τους, ρυθμικό και κεφάτο. Ωραία, chill out η διασκευή τους στο Blue Flower (των Mazzy Star, που και αυτοί το διασκευάσαν από το κομμάτι του 1972 των Slapp Happy). Κάπου εκεί άρχισαν να με χάνουν λίγο, ξεκόλλησα από το κάγκελο και πήγα για μπύρα και κάπου εκεί τους έχασα και εγώ...! Τους ξαναβρήκα λίγο πριν το τέλος, στο Catamaran. Νομίζω πως η αρχή του live και το τέλος μαζί με το encore, ήταν μακράν οι καλύτερες φάσεις του. Το Brian Jonestown Massacre-ικού ύφους Calm Me Down είναι από τα πιο δυνατά κομμάτια τους και το κατευχαριστήθηκα. Το ίδιο και το Could Be You. Είναι κομμάτια που ξεχωρίζουν, έχουν ταυτότητα και ένταση και ορθώς τα τοποθέτησαν στο τέλος του set και έτσι μας άφησαν με καλή ανάμνηση και χαμόγελα.

Με χαμόγελο είπαμε και εμείς αντίο στις καλοκαιρινές συναυλίες του 2023.
Υ.Γ: Από άποψη διοργάνωσης οφείλω να πω πως όλα ήταν εξαιρετικά, και οφείλω να σημειώσω πως η κίνηση για ύπαρξη καθήμενων στην ακριανή μεριά του χώρου (αν και με ξένισε πολύ στην αρχή) ήταν πάρα πολύ σωστή, για όσους ήθελαν να έρθουν και είχαν συγκεκριμένες ανάγκες. Εφόσον ο χώρος δίνει αυτή τη δυνατότητα, γιατί όχι…! Μία μικρή μόνο ένσταση έχω στο…μπάσο των The Underground Youth που είχε ένα όχι πολύ έντονο αλλά υπαρκτό θόρυβο ο οποίος νομίζω δεν διορθώθηκε ποτέ.

Allah-Las set list
No Werewolf (The Frantics cover)
Tell Me (What's On Your Mind)
Had It All
In the Air
Prazer Em Te Conhecer
Busman's Holiday
The Stuff
Keeping Dry
Sacred Sands
Blue Flower (Mazzy Star cover)
Brittany Glasz
Polar Onion
Sandy
Catalina
Right On Time
Light Yearly
Sky Club
Catamaran
Encore:
Calm Me Down
Could Be You.

Photos/Videos: v_era