Aν υπάρχει σύντομη περιγραφή ενός live ως «παίζουν τα δικά μας τα παιδιά», τότε αυτό εύκολα είναι ένα live των Red Snapper. Είναι τόση η συμπάθεια, η σύνδεση και η αγάπη που τρέφω για αυτή την μπάντα, τόση η ευγένεια και η καλοσύνη των μελών της και ταυτόχρονα τόσο πρωτοποριακή η μουσική τους, που κάθε τους εμφάνιση ή κυκλοφορία είναι ένα σημαντικό γεγονός για εμένα. Πέραν όλων, είναι από τις 1-2 μπάντες που πριν από καμια 25αρια χρόνια μου "άνοιξαν το κεφάλι" μουσικά και μου έμαθαν, με έπεισαν εύκολα θα έλεγα, να ακούω κάτι άλλο εκτός από “rock”.
Αρκετά με τις προσωπικές αναφορές. Πάμε στο κυρίως θέμα μας που είναι το Σαββατιάτικο live, που είχε αρκετό κόσμο και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Για να το συνδέσω όμως με τον πρόλογο, είδαμε, όχι μία αλλά δύο μπάντες που ενώ θεωρητικά δεν τις κατατάσσεις σε κάποια υποκατηγορία του rock ήχου, η εικόνα, ο ήχος, το feeling που έβγαλαν επί σκηνής είναι…punk. Η ένταση, το πάθος τα “yeah…” και “let’s go” (του Ali Friend) ήταν τόσο πορωτικά που και τυχαία να βρισκόσουν στο Fuzz, θα έφευγες με μια…trip punk διάθεση να ρέει στο αίμα σου. Χωρίς υπερβολή!

Ας τα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Το ξεκίνημα έγινε με ένα συγκρότημα που δεν ήξερα και πιθανολογώ πως δεν ήξεραν αρκετοί απ΄όσους βρέθηκαν στο Fuzz. Καταρχάς, άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι η πρώτη μπάντα, εν προκειμένω οι The Unsound Mind, εμφανίστηκε μπροστά σε πολύ κόσμο, και όχι σε άδειo venue που θα γέμιζε αργότερα, όπως συνήθως γίνεται στις συναυλίες στην Αθήνα. H μπάντα ήταν μια τρομερά ευχάριστη έκπληξη. Τρία μέλη: Ένα κοντραμπάσο, μια κιθάρα και…beat box φωνητικά. Ήχοι ambient, trip hop, jazz και post rock. Δε χρειάστηκε κάτι άλλο. Όταν υπάρχει ταλέντο κάνει ¨μπαμ¨ από την πρώτη νότα. Επειδή δεν είχα δει ζωντανά beat box φωνητικά, τολμώ να πω πως μου έπεσε το σαγόνι. Δεν “πίστευα” τους ήχους που άκουγα να βγαίνουν από το στόμα του Bitman. Αλλά και το κιθαριστικό κομμάτι του Nero J, ήταν ανατριχιαστικό, μυστηριώδες (μου έφερνε στο μυαλό dark americana ήχους, Woven Hand, Munly κ.ο.κ ), ενώ ο βαθύς συνοδευτικός αλλά τόσο σημαντικός ήχος του κοντραμπάσου του Jx2mas, έφτιαχνε το τέλειο χαλί για τα καμώματα του Bitman. Τα παιδιά μόλις κυκλοφόρησαν το πρώτο τους EP  και αξίζει να τους ακούσετε και φυσικά να τους ενισχύσετε.

Η ώρα των Red Snapper είχε φτάσει. Από την πρώτη στιγμή που ανέβηκαν πάνω στη σκηνή τα τέσσερα μέλη, υπήρξε μια μαγική ενέργεια που διαχεόταν στο χώρο. Η set list ήταν, όπως είπαν και οι ίδιοι, ειδικά επιμελημένη για την Αθήνα. Πραγματικά ακούσαμε κομμάτια από πολλά άλμπουμ, ακόμα και από το αγαπημένο ντεμπούτο τους, Prince Blimey (όπως το trippy και μυστηριώδες Get Some Sleep Tiger), πίσω στο 1996 (πού όλα έμοιαζαν υπέροχα…). Ο frontman Αli Friend ήταν πραγματικά εκπληκτικός και έδινε το σύνθημα για τρελά σολαρίσματα, σε σαξόφωνο, κιθάρα και ντραμς και οργιώδη τζαμαρίσματα. Σε κάθε ευκαιρία, δεν παρέλειπε να μας ευχαριστεί για την ανταπόκριση σε κάθε κομμάτι, αλλά και να μας προκαλεί να φωνάξουμε και να χορέψουμε κι άλλο. Kράτησαν βεβαίως και την υπόσχεση που μας είχαν δώσει στη συνέντευξή τους στο Sliding Backwards, πως για πρώτη φορά θα έπαιζαν διασκευή σε κομμάτι πολύ γνωστού καλλιτέχνη, όπως και έκαναν.

Φοβερές στιγμές, το Brickred, το tribal Wonky Bikes ή και το περσινό Tarzan. Ακόμα και οι πιο χαμηλής έντασης στιγμές τους (όπως το Architectonic), ήταν τόσο trippy και καλοστημένες από άποψη ενορχήστρωσης που δε γινόταν να σε αφήσουν αδιάφορο. Έκλεισαν με το Hot Flush το οποίο είναι από τα κομμάτια τους που έχει δεχθεί τα περισσότερα remixes.
To τέλος δεν μπορούσε να είναι εδώ, ο κόσμος ζητούσε κι άλλο και ήταν φανερό ότι η μπάντα δε θα μπορούσε να μας χαλάσει το χατίρι. Βγήκαν ξανά στη σκηνή και αφού μας ευχαρίστησαν για μία ακόμα φορά για την αγάπη που τους δείχνουμε όλα τα χρόνια, μας άφησαν να παραληρούμε με το θεΐκο Suckerpunch. Κορυφαίοι!

Μετά τη συναυλία μείναμε λίγο στο χώρο, μιλήσαμε με τη μπάντα και ευχαριστήσαμε τον εκπληκτικό και ευγενέστατο ντράμερ, Rich Thair, για τη συνέντευξη που μας παραχώρησε (αναφερθήκαμε και παραπάνω). Δώσαμε ραντεβού και με προτροπή του (“Stay in touch”) ελπίζουμε σύντομα να τους ξαναδούμε, στην Ελλάδα ή εκτός αυτής.

Την κατευχαρίστηθηκα τη συγκεκριμένη ανταπόκριση. Οι Red Snapper, αλλά και οι The Unsound Mind, άξιζαν κάθε καλή λέξη που έγραψα. Ελπίζω όσοι βρέθηκαν εκεί να το έζησαν όπως εγώ και ευελπιστώ να μην τους φάνηκαν υπερβολικά όσα διάβασαν. Red Snapper, το απόλυτο αντίδοτο στη μαυρίλα και τα καταθλιπτικά γεγονότα που ζούμε…

Red Snapper Set List
1. Wanga Doll (A Pale Blue Dot, 2008)
2. Snapper (Snapper EP, 1994)
3. Get Some Sleep Tiger (Prince Blimey, 1996)
4. Truth 1 (Everybody Is Somebody, 2022_
5. Architectonic (Key, 2011)
6. Tremble (Everybody Is Somebody, 2022)
7. Wonky Bikes (Hyena, 2014)
8. Space Sickness (Prince Blimey, 1996)
9. Moving Mountain (A Pale Blue Dot, 2008)
10. B Planet (Everybody Is Somebody, 2022)
11. Special cover song
12. Brickred (A Pale Blue Dot, 2008)
13. Tarzan (Everybody Is Somebody, 2022)
14. Lagos Creepers (A Pale Blue Dot, 2008)
15. Hot Flush (Hot Flush EP, 1995)
ENCORE
16. Wesley Don’t Surf (Hot Flush EP, 1995)
17. Suckerpunch (Making Bones, 1998).

Photos/videos: v_era