Στην πρώτη τους εμφάνιση στην Ελλάδα, λίγους μήνες πριν, οι Maruja μας πήραν τα μυαλά, με ένα από τα καλύτερα live των τελευταίων χρόνων. Είχαν βέβαια ένα πλεονέκτημα σε σχέση με τη δεύτερη παρουσία τους της Παρασκευής και αυτό ήταν φυσικά το στοιχείο της έκπληξης. Έτσι, είχα έντονη τη σκέψη αυτή στο μυαλό μου οδεύοντας προς το Gazarte: θα μου άρεσαν και πάλι τόσο πολύ (άνευ...εκπλήξεων κ.ο.κ.), θα έφευγα πάλι μαγεμένος αλλά και πορωμένος, έτοιμος για πόλεμο; Η απάντηση είναι τόσο φυσικά και πάλι «Ναι», φανατικά Ναι. Υπάρχουν μερικές υποσημειώσεις που θα αναφέρω παρακάτω αλλά δεν χαλάνε το τελικό, καταπληκτικό αποτέλεσμα.

Το live, είχε ένα ακόμα πλεονέκτημα: Την επιλογή του ονόματος που θα έδινε το αρχικό πρόσταγμα για την επίθεση. Μob Trio. Τι οδοστρωτήρας είναι αυτή η μπάντα. Στα 45 περίπου λεπτά που έπαιξαν αυτό το fusion punk/jazz χαρμάνι τους, μας πυροβολούσαν με ρυθμούς (καταπληκτικός ντράμερ ο Παναγιώτης Κωστόπουλος), ένταση, μελωδία, πάθος. Το τελευταίο φαινόταν στα πρόσωπά τους και ειδικά σε αυτό του Αλέξανδρου Δελή στο μπάσο. Το τρομερό είναι ότι όλο αυτό το απίθανο και εντελώς μπερδεμένο και δαιδαλώδες συνθετικό τέρας που είναι κάθε κομμάτι τους, το κάνουν να φαίνεται τόσο μα τόσο πηγαίο και απλό. Με συχνά χαμόγελα, χαλαρή ατμόσφαιρα αλλά και άψογη συννενόηση μεταξύ τους (με μπροστάρη τον Μάριο Βαλινάκη σε σαξόφωνο και synths), μοιάζει το τόσο περίπλοκο για εμάς τους απ' έξω, σαν να είναι μια ακόμα χαλαρή μέρα στη δουλειά. 
Πέρσι, κυκλοφόρησαν ένα καταπληκτικό δίσκο (mob1) και φυσικά τα περισσότερα κομμάτια που ακούσαμε ήταν από εκεί. Όπως το φοβερό 5055 -ναι, ναι, αυτό που κατόπιν remix-αρε ο James Lavelle (Unkle)-, το περιπετειώδες Otto, αλλά και ένα κομμάτι που δεν βρίσκεται στον δίσκο, είναι όμως έτοιμο να κυκλοφορήσει - τίτλος του λείπει μόνο.
Τους βλέπω για δεύτερη φορά (τους δυο από τη μπάντα τους ξαναείδα πριν κάποιους μήνες, με άλλο σχήμα), κάθε φορά με παρασύρουν ακόμα πιο πολύ στο ρυθμό και τον κόσμο τους, έτσι δε θα χάσω ευκαιρία, όταν ξανακούσω για live τους, να τρέξω…

 Mob Trio Set List
Recovering
Otto
(New Nameless Single)
5055
KPAW
VAG

Αν και μετά απ’όσα μας παρουσίασαν οι Mob Trio, πλέον το live έμοιαζε με double bill πραγματικό, όλα ετοιμάστηκαν για να ζήσουμε έναν ακόμα noise/punk/jazz ανεμοστρόβιλο από τους Maruja. Tον δεύτερο (εδώ ο πρώτος), μέσα στην ίδια χρονιά, όπως σημείωσε και ο frontman Harry Wilkinson από σκηνής, ευχαριστώντας μας για την στήριξη.
Τελικά όπως αποδείχτηκε δεν είχαν ετοιμαστεί...εντελώς όλα, γιατί προέκυψε πρόβλημα με την κιθάρα του, που δεν έλεγε να λυθεί. Έτσι αναγκάστηκε να βγάλει όλο το φανταστικό, εναρκτήριο The Invisible Man (από το EP Connla's Well), ουσιαστικά χωρίς αυτήν. Αυτό βέβαια διόλου απέτρεψε αυτόν ή την μπάντα να τα «σπάσει», μη σας πω πως λόγω του προβλήματος, ήταν πολύ πιο έντονη η κινητικότητα και τα φωνητικά του.

Μικρό, «χαλαρωτικό» διάλλειμα με jamαρισματάκι μέχρι να λυθεί οριστικά το πρόβλημα και ήταν η σειρά του θεαματικού Βreak the Tension, του πιο πρόσφατου single τους (απολαύστε το video παρακάτω). Τα ανεβοκατεβάσμαστα (τόσο του Harry όσο και του Joe Carroll στο σαξόφωνο) από τη σκηνή δε σταματούσαν, προκαλώντας κύματα ενθουσιασμού στο κοινό και πολύ...τρέξιμο σε όσους βρισκόμασταν στις πρώτες σειρές. Είναι μέρος του show τους, είναι μία ιεροτελεστία. Είναι και ένας τρόπος, νομίζω, να δείξουν πως «είμαστε σε όλο αυτό μαζί, ενωμένοι». Ακολούθησε η κόλαση του Ζeitgeist αλλά και το πολύ επιθετικό, riffατο, ακυκλοφόρητο Look Down On Us.

Όπως και οι ίδιοι είπαν από σκηνής, είχε φτάσει το αγαπημένο τους σημείο στα live, η φάση του αυτοσχεδιασμού. Το είχαν δηλώσει και στη συνέντευξη που μας είχαν παραχωρήσει λίγο πριν το πρώτο τους live στην Αθήνα, πως στο στούντιο, μέσω του αυτοσχεδιασμού προκύπτουν τα καλύτερα τους κομμάτια. Αυτό το μετέφεραν πάνω στη σκηνή και ζήσαμε ένα εκπληκτικό δεκαπεντάλεπτο παροξυσμού. Ειδικά το ρυθμικό κομμάτι (που ίσως γενικά να φαίνεται και να «ακούγεται» λιγότερο), με άφησε με ανοιχτό το στόμα. Ντράμερ (Jacob Hayes) και μπασίστας (Matt Buonaccorsi) έδωσαν μια καταπληκτική παράσταση και μαζί με όλη τη μπάντα παρουσίασαν κάτι μεγαλειώδες.
Ακολούθως, όσοι είχαμε ακόμα ανάσες χορέψαμε με τα One Hand Behind The Devil, Thunder και φυσικά το αδιανόητο Kakistocrasy σε ένα live που δε θέλαμε να τελειώσει. Αυτό που -λογικά- τελείωσε, ήταν το…merch τους, αφού στο τελευταίο κομμάτι (Resisting Resistance), έφυγα από το κάγκελο, μπροστά-μπροστά και κινήθηκα προς το merch για να αρπάξω το 2ο EP τους, Connla's Well! Φευ, είχε κάνει φτερά προ πολλού! Τσίμπησα όμως με πολύ χαρά το περσινό εκπληκτικό mob1(των Μob Trio) οπότε μικρό το κακό...! Καλό είναι πάντα να τιμάμε τα merch!

Εύγε για άλλη μια φορά σε Gazarte για το χώρο και στη διοργάνωση (της Made of Stone) που είδε μπροστά, που τόλμησε δις να φέρει μέσα στην ίδια χρονιά μια μπάντα σχετικά άγνωστη και να γεμίσει και τις δύο φορές τα venues!

Μaruja Set List
Invisible Man
Break the Tension
Zeitgeist
Look Down on Us
(jam)
One Hand Behind The Devil
Thunder
Kakistocracy
Resisting Resistance

Υ.Γ.: Έχω και κάποια αρνητικά να σημειώσω, κάτι δικά μου, ως συνήθως όμως θα τα βάλω σε υστερόγραφο γιατί δε θέλω να χαλάσω την ουσία και το τελικό συναίσθημα, πως είδαμε δηλαδή ένα σπουδαίο live. Αυτή τη φορά, ο κόσμος ήταν πολύ περισσότερος, ήταν όμως περισσότερη και η κλασσική πάρλα, ήταν περισσότερα τα κινητά και...οι κάμερες, ήταν περισσότεροι οι «ε ας πάμε, διάβασα καλά πράγματα» (δεν είναι ακριβώς οι «είδα φως και μπήκα», τέτοιους δε νομίζω πως είχε). Την πρώτη φορά ήταν όλα πιο σκληροπυρηνικά και μου άρεσε περισσότερο η φάση. Νομίζω επίσης πως και η μπάντα ήταν πιο ωμή και αυθόρμητη, ίσως επειδή ήταν η πρώτη τους φορά στην Ελλάδα και ήθελαν να δείξουν ποιοι είναι. Δεν ξέρω αν είναι η πρώτη τους επίσκεψη στη Σόφια, πάντως τα video που είδα από το χτεσινό τους live εκεί, μου θύμισαν την πρώτη τους φορά εδώ και όχι τόσο τη δεύτερη...

photos/videos: v_era