Ξεκινήσαμε τις συναυλίες σε κλειστoύς χώρο μετά την Αυγουστιάτικη διακοπή, αλλά εγώ με τη βερμουδίτσα μου πήγα, οπότε μην περιμένετε «καλό χειμώνα» και άλλες τέτοιες…μουδιασμένες ατάκες επιστροφής. Μόνο μουδιασμένοι πάντως δεν καταλήξαμε οι 150-170 άνθρωποι που αποφασίσαμε να περάσουμε το Σάββατο μας με συναυλία. Godtet και MΟb Trio. Άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο μας έβαλαν στην πρίζα και χορέψαμε, κουνηθήκαμε, μπήκε το πόδι σε ρυθμό για τα καλά.
Τους Mob Trio τους έχω παρακολουθήσει αρκετές φορές και σε διάφορους χώρους, από πολύ μικρούς μέχρι αρκετά μεγάλους. Σε κάθε περίσταση με κερδίζουν με τις avant-garde/jazz-punk μουσικές τους. Πάντα έχουν κάτι καινούριο να προσφέρουν και αυτή τη φορά ήταν κάποια ακόμα κομμάτια που δεν είχαν παίξει live ξανά και που θα βρίσκονται στον δίσκο τους, που έρχεται. Η λίστα με τα τραγούδια που ακούσαμε και κατευχαριστηθήκαμε, περιελάμβανε αρκετά από τα παλιά και τρία πραγματικά φρέσκα που ενώ ο Παναγιώτης Κωστόπουλος (ντραμς) είχε κάθε καλή πρόθεση να μας εκμυστηρευτεί τους τίτλους τους, όμως όμως κάθε φορά κάτι γινόταν και τελικά δεν καταφέραμε να τους μάθουμε…

Χαλάλι πάντως γιατί αν κρίνουμε από τα 3 κομμάτια που ακούσαμε τολμώ να πω πως ο επερχόμενος δίσκος θα είναι το ίδιο καλός με το σαρωτικό ντεμπούτο τους, το Mob 1.

Mob Trio Set List
Recovering
Otto
new song 1
new song 2
new song 3
5055
Vag.

Διακοπή για soundcheck, κουβεντολόι και τσιγάρο για κάποιους (τι καλό που αρχίσαμε επιτέλους να το συνηθίζουμε και στην Ελλάδα, να βγαίνουμε έξω για να καπνίσουμε) και σύντομα η τετράδα των Αυστραλών Godtet βρισκόταν στη σκηνή. 2 έγχορδα (κιθάρα, μπάσο) synths και φυσικά τα απαραίτητα και κυρίαρχα ντραμς.

Ο ήχος της μπάντας βασίζεται πολύ στη μελωδία και τις κιθαριστικές εμπνεύσεις του ηγέτη της μπάντας Dave Rodriguez. Αυτός, οδηγούσε και οι υπόλοιποι ακολουθούσαν στο χτίσιμο μιας ambient, jazzy ατμόσφαιρας, άλλοτε με μελαγχολικό και άλλοτε με περισσότερο σκληρό ή ξεσηκωτικό χαρακτήρα. Προσωπικά, και έχοντας λιώσει στο κούνημα με τους Mob, «άραξα» ελαφρώς με τη φάση που δημιούργησαν, χωρίς να υποννοώ ότι βαρέθηκα (οκ, ίσως λιγάκι προς το τέλος να ψιλοκουράστηκα…). Απλώς την…ambient πλευρά τους επέλεξα να την απολαύσω λίγο πιο μακριά από τη σκηνή. Οι jazz και κάποιες φορές dub πειραματισμοί τους τις περισσότερες φορές ήταν ιδιαιτέρως επιτυχημένοι. Αλλά και εκείνες τις στιγμές που δεν ήταν τόσο εφάνταστοι, ο ντράμερ (Tully Ryan αν δεν κάνω λάθος) ήταν εκεί να ανατρέψει το σκηνικό και να δώσει εκ νέου ώθηση.

Σε γενικές γραμμές θα έλεγα πως ήταν ένα όμορφο live -που έκλεισε και την περιοδεία των Godtet στη χώρα μας- με τους Mob όμως να κλέβουν για άλλη μία φορά την παράσταση…

Photos-videos: v_era