H Scenius μας έχει πλέον συνηθίσει σε πολύ ενδιαφέρουσες και ιδιαίτερες μουσικές προτάσεις που ευτυχώς φαίνεται πως υπάρχει μπόλικο κοινό να τις ακολουθήσει. Eτσι και αυτή τη φορά, βρεθήκαμε σε ένα απίθανο συνδυασμό δύο σπουδαίων ομάδων μουσικών. Αυτοί που άνοιγαν το live ήταν οι Rave at Your Fictional Borders, για τους οποίους είχαμε μία πολύ καλή ιδέα του τι θα ακούσουμε αλλά ταυτόχρονα και πολύ καλή άποψη. Το κυρίως πιάτο όμως της βραδιάς ήταν ο απίθανος jazz ντράμερ και συνθέτης Makaya McCraven με την μπάντα του, για τον οποίο γνώριζα ελάχιστα πράγματα αλλά πλέον είμαι οπαδός του.

Ξεκίνημα με τους RAYFB, το project των Dave De Rose και Marius Mathiszik, που μαζί με τον drummer Salim Akki από το Μαρόκο, έχουν φτιάξει ένα εκρηκτικό, experimental jazz τρίο. Μας παρουσίασαν την πρόσφατη δουλειά τους Entanglement Utopia που ηχογραφήθηκε στο Μαρόκο και νομίζω πως άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις στο κοινό με τη μουσική και την ατμόσφαιρα που έφτιαξαν. Για το άλμπουμ μπορείτε να διαβάσετε την κριτική που δημοσιεύσαμε τον Μάρτιο (γι’αυτό άλλωστε πήγαμε και…υποψιασμένοι) εδώ.
Τα κομμάτια είχαν απίθανη κλιμάκωση και φοβερή ευρύτητα ύφους. Έτσι, τη μία στιγμή άκουγες μουσικές που παρέπεμπαν σε ψυχεδέλεια (δεν ξέρω αν υπάρχει ο όρος ψυχεδελική -free- jazz αλλά εγώ κάτι τέτοιο αισθάνθηκα) και σε άλλες στιγμές κυριαρχούσε η tribal, αφρικάνικη αλλά και ανατολίτικη πλευρά του χαρακτήρα τους (άλλωστε το Μαρόκο συνδυάζει χαρακτηριστικά και μουσικές και των δύο ηπείρων), πάντα σε έντονα groovy ρυθμούς. Σίγουρα μεγάλο ρόλο στις εναλλαγές έπαιζαν τα ντραμς του Salim αλλά και τα φωνητικά του τα οποία φυσικά παρέπεμπαν σε ανατολίτικες αναφορές και ηχητικές εκφράσεις. Μου έκανε τρομερή εντύπωση δε, το σε πόσο υψηλούς τόνους μπορούσε να φτάσει τη φωνή του.

Μετά από 45-50 λεπτά και ενώ όλο το venue κουνιόταν στους ρυθμούς τους, μας άφησαν ζεσταμένους και ενθουσιασμένους να υποδεχτούμε τον Makaya και την παρέα του.
Πλέον, με τον κόσμο να είναι αρκετά περισσότερος (σίγουρα πάνω από 200-250 άτομα) αλλά και πολύ «ψημένος» για αυτό που θα ακούσει. Η τετραμελής μπάντα του Makaya (ο ίδιος στα ντραμς, μια κιθάρα, μπάσο και ένας μουσικός στα πνευστά και διάφορα κρουστά) εμφανίστηκε και για περίπου μιάμιση ώρα δε μας άφησαν να πάρουμε ανάσα. Το μουσικό και όχι μόνο θέαμα ήταν καταπληκτικό. Επειδή βρισκόμουν στην πρώτη σειρά, αισθανόμουν σα να βλέπω από κοντά αγώνα τένις. Συνεχώς γύρναγα το κεφάλι μου για να δω κάτι που έκανε κάθε μουσικός, πάντα και εναλλάξ κάτι καταπληκτικό γινόταν. Ο πειραματισμός και ο αυτοσχεδιασμός είναι βασικό στοιχείο του τρόπου που λειτουργεί ο Makaya. Φυσικά άμα έχεις έμπνευση και τέτοιους μουσικούς στην μπάντα σου όλα μοιάζουν ευκολότερα.

Ο κιθαρίστας Matt Gold ήταν απίστευτος. Οι ήχοι που έβγαιναν από την κιθάρα του και τις παραμορφώσεις που έκανε ήταν συναρπαστικοί, ενώ τα σόλο του δεν ήθελες με τίποτα να τελειώσουν.
Ο μπασίστας Junius Paul ήταν ένας ψηλός, σκοτεινός τύπος που κράταγε σταθερό ρυθμό και έδινε απίθανο βάθος στον ήχο.
Τέλος, ο Marquis Hill με την τρομπέτα του αλλά και με τα άπειρα μικρά κρουστά που διάνθιζαν τον ήχο, ήταν απολαυστικός.

Όλοι ήταν εξαιρετικοί, ανά πάσα στιγμή γίνονταν πρωταγωνιστές ή έστω συμπρωταγωνιστές μαζί με τον Makaya που είναι ένας καταπληκτικός ντράμερ αλλά και συνθέτης. Έκανε πράγματα με τα ντραμς του που δύσκολα να αφήσουν μουσικόφιλο ασυγκίνητο, ανεξαρτήτως του μουσικού είδους που μπορεί να επιλέγει κανείς.
Σύντομα κυκλοφορεί τον νέο δίσκο του, με τίτλο Off The Record, ο οποίος αποτελεί τη συλλογή τεσσάρων EP, (Imafan, Away, Technology και Choo Choo), μέσα από τα οποία και ακούσαμε αρκετά κομμάτια ζωντανά. Για τον αυτοσχεδιασμό μας έκανε ειδική μνεία. Μας είπε πως ηχογραφεί  το τζαμάρισμα τους πάνω σε αρχικές ιδέες του, και κατόπιν τις ενώνει, τις μιξάρει και δημιουργεί τα κομμάτια του. Μάλιστα γενίκευσε την αναφορά του, λέγοντας πως ζούμε μία ζωή μέσα στο άγχος και την πίεση, με διαρκές τρέξιμο να συμπληρώσουμε κουτάκια απαιτήσεων. Χρειάζεται λοιπόν να έχουμε στιγμές (πολλές) αυθορμητισμού, γιατί αυτό σημαίνει το να ζεις. Η ζωή μας είναι ένα συνεχές τζαμάρισμα.
Αν τον εκτίμησα μία φορά σα μουσικό, το έκανα ακόμα μία για τα λόγια που μας είπε στις δύο μικρές διακοπές-ευκαιρίες που βρήκε και να σημειωθεί ότι η απόλυτη σιωπή από το ακροατήριο ήταν κάτι που δεν συναντάει κανείς σε τέτοια events.. Μία η προαναφερθείσα και μία η αναφορά του στην ανάγκη που έχουμε όλοι να βρισκόμαστε σε live, να αλληλεπιδρούμε. «Ό,τι και να κάνει η τεχνολογία, ό,τι και να κάνει το ΑΙ, αν είμαστε ενωμένοι, αν βρισκόμαστε και ερχόμαστε σε επαφή, ανθρώπινα, δεν μπορεί κανείς να μας στερήσει τη φύση μας, το να είμαστε κοντά και να επικοινωνούμε» ήταν τα λόγια, ή καλύτερα το νόημα αυτών που είπε.

Το τραγούδι που μας έπαιξαν στο encore ήταν αργό σχετικά. Ο Makaya μας είπε πως h μητέρα του Ágnes Zsigmondi (που ήταν από την Ουγγαρία είναι επίσης μουσικός, ενώ και ο πατέρας του, ονόματι Stephen McCraven, ήταν jazz ντράμερ) είχε γράψει το τραγούδι για την τότε μπάντα της, Kolinda, και τώρα ο ίδιος θέλησε να το επανεκτελέσει. Ένα υπέροχο κομμάτι, με τα πνευστά όντως να παραπέμπουν σε ήχο που έφερνε σε ουγγαρέζικες μελωδίες (που συνήθως τις ακούμε από βιολί).

To υπέροχο live τελείωσε με τον κόσμο να τους καταχειροκροτεί και εκείνοι να υποκλίνονται. Εξαίσιο Σαββατόβραδο, ένα ευχαριστώ στους καλλιτέχνες και στην Scenius.

photos/videos: v_era