Υπάρχουν στιγμές και καταστάσεις που δεν περιγράφονται εύκολα. Η χθεσινή παράσταση των Sigur Rós ανήκει σε αυτές τις περιπτώσεις και ήταν άλλη μια απόδειξη ότι το συγκρότημα αυτό έχει προσγειωθεί στον πλανήτη Γη από κάποιο άλλο μέρος του σύμπαντος. Ήρθε με μοναδική αποστολή να ομορφύνει τη ζωή μας εδώ και τα κατάφερνει μια χαρά.
Δεν έχει πολύ νόημα ν’ αναφέρουμε λεπτομέρειες για το setlist, για το τι έπαιξαν και τι παρέλειψαν, άλλωστε όλη η δισκογραφία τους είναι τόσο υψηλού επιπέδου που ό,τι και να επέλεγαν, εξαιρετικό θα ήταν. Παρολ'αυτά η αίσθηση που έμεινε σε όλους μας είναι ότι τα έπαιξαν ΟΛΑ. Και εμείς όλοι, μείναμε μαγεμένοι, σαστισμένοι. Ανάμεσα σε καπνούς που μπλέκονταν με το νερό της βροχής που έπεφτε λυτρωτικά. Εικόνες από δάση, αστραπές, το κόκκινο της λάβας. Την σπαρακτική φωνή του Jonsi που «μάλωνε» με την κιθάρα του και έσπαγε δοξάρια. Την πραότητα του Holm στο μπάσο και την αστείρευτη ενέργεια του Dýrason στα drums. Το χάσιμο μέσα στις ονειρικές μελωδίες και τα έντονα ξεσπάσματα. Στην ουσία όλοι μείναμε εκεί χθες. Κανείς δε γύρισε...
Η βροχή που έκανε την εμφάνιση της σχεδόν ταυτόχρονα με τη δική τους, ήταν μάλλον κατά παραγγελία. Υπήρχαν στιγμές (όπως όταν ο πρώτος κεραυνός έσκισε τον ουρανό πίσω από την σκηνή, στο πλέον κατάλληλο μουσικά και σκηνοθετικά σημείο) που δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις αν ήταν μέρος των οπτικοακουστικών εφέ της μπάντας ή …επινόηση της Mητέρας Φύσης, που χτες έδωσε ρέστα και μερίμνησε στο να ζήσουμε όλοι την υπέρτατη αυτή εμπειρία, στο μέγιστο.

Μου φάνηκε πάντως ότι το διασκέδασαν και οι ίδιοι ιδιαίτερα το σκηνικό αυτό. Και αν και ξεκίνησαν παίζοντας πίσω από το ημιδιάφανο matrix που τους επέτρεπε να αχνοφαίνονται και να μοιάζουν απρόσιτοι, όπως κάθε απόκοσμο ον άλλωστε, στην πορεία έγιναν ένα με όσους από κάτω τους αποθεώναμε. Αν το σκεφτεί κανείς δεν είναι και λίγο να παίζεις στην πιο ηλιόλουστη χώρα μουσικές που δένουν με το τοπίο και τον καιρό της Ισλανδίας, καταφέρνοντας να κουβαλήσεις μαζί και τον καιρό της στα μπαγκάζια σου.
Ιδιαίτερη αναφορά θέλω να κάνω και στον κόσμο, αφού για το ίδιο το συγκρότημα και την απόδοση του δε χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω (είπαμε, δε βοηθούν τα λόγια, δεν θα είναι αρκετά). Αισθάνομαι ότι πάντα εκεί θέλω να βρίσκομαι. Ανάμεσα σε αυτό το μικρό κομμάτι συνανθρώπων μου, που αποφάσισαν να βρεθούν στην Πλατεία Νερού (τόνων νερού συγκεκριμένα) αυτή τη βραδιά. Με όλους αυτούς θέλω να συναναστρέφομαι στη ζωή. Πεποίθηση μου είναι ότι η χτεσινή είναι εμπειρία που διαμορφώνει χαρακτήρες. Όσοι βρεθήκαμε εκεί, γίναμε λίγο καλύτεροι άνθρωποι. Εγώ τούτο θα πιστέψω και τούτο θα κρατήσω…

Ευχαριστούμε Sigur Rós.

Δείτε ένα video, μικρό ενθύμιο μιας απίστευτης βραδιάς...

Φωτογραφίες/video : v_era

Το κείμενο πρωτοδημοσιεύθηκε, ως μέρος του συνολικού κειμένου για τη συγκεκριμένη ημέρα του Release 2016, στο soundgaze.gr