Λίγες ώρες πριν την πολυαναμενόμενη συναυλία των Red Snapper (Παρασκευή, 20/10/23, Fuzz Club), είχαμε την τιμή να μιλήσουμε με τον καταπληκτικό ντράμερ της μπάντας και ιδρυτικό μέλος αυτής, Rich Thair. Ο Rich ήταν πραγματικά ευγενέστατος και...ποταμός...! Διαβάστε όσα μας είπε παρακάτω και ετοιμαστείτε για ένα από τα πλέον uplifting live της χρονιάς...!

-Γειά σας από την Αθήνα, ευχόμαστε να είστε όλοι καλά!
-Χαίρομαι που σας ακούω.

-Το 2023 σηματοδοτεί την 30η επέτειο της ύπαρξης των Red Snapper. Όταν ξεκινούσατε, σας περνούσε καθόλου από το μυαλό πως αυτό θα κρατούσε για τόσο πολύ καιρό;
RT:Σε καμία περίπτωση. Nομίζω πως εκείνα τα χρόνια όλα έμοιαζαν προσωρινά και σαφώς δε φανταζόμασταν ότι η μουσική μας θα κατακτούσε το ενδιαφέρον και τη φαντασία των ανθρώπων τόσο άμεσα. Νομίζω πώς όλα κλιμακώθηκαν τόσο γρήγορα που δεν είχαμε καν χρόνο να σκεφτούμε το μέλλον. Ακόμα και σήμερα που προσπαθούμε να κρατηθούμε σε ένα τόσο δύσκολο περιβάλλον όπως αυτό της μουσικής βιομηχανίας, το γεγονός ότι ο κόσμος ανταποκρίνεται τόσο καλά, μας εκπλήσσει.

-Αισθάνεσαι ότι έχετε πετύχει τους περισσότερους από τους καλλιτεχνικούς σας στόχους; Υπάρχουν πράγματα για το μέλλον που μένουν για να κατακτηθούν;
RT:Θέλουμε σίγουρα να συνθέσουμε περισσότερη μουσική για τον κινηματογράφο, ήταν σπουδαίο που η μουσική μας χρησιμοποιήθηκε στο El Camino το 2019, αλλά θα θέλαμε να συνθέσουμε περισσότερα original soundtracks. Αισθανόμαστε πως η μουσική μας πάντα ταίριαζε με το σινεμά στις διάφορες εκφάνσεις του. Θα θέλαμε επίσης να μπορούμε να συνεχίσουμε να κυκλοφορούμε νέα μουσική και να περιοδεύουμε, αλλά δυστυχώς αυτό έχει γίνει υπερβολικά δύσκολο από οικονομικής άποψης. Για εμάς, σαν μπάντα, είναι εύκολο να είμαστε δημιουργικοί και να κατεβάζουμε διαρκώς ιδέες, αλλά θα πρέπει να υπάρχει ενδιαφέρον και ζήτηση από τον κόσμο, ίσως ακούγεται άσχημο αλλά οι μουσικοί πρέπει να βγάζουν τα προς το ζην μέσω της μουσικής τους!

- Από το 2011 και το Key, έχετε κυκλοφορήσει μόλις 2 δίσκους (3 μαζί με το Κey). Μοιάζει σα να έχετε αποφασίσει να το "πάτε χαλαρά". Οπότε, ο επόμενος δίσκος σας είναι ακόμα πολύ μακριά, ή χτιζόταν ήδη όσο περιοδεύετε για το Everybody is Somebody;
RT:Η κυκλοφορία του ‘Live at The Moth Club’ είναι σίγουρα μία γιορτή για τις ζωντανές μας εμφανίσεις πέρσι, για την προώθηση του ‘Everybody is Somebody’. Είναι επίσης κάτι για τους οπαδούς, ένα "ευχαριστώ" για όλη τη στήριξη που παίρνουμε στις συναυλίες και μια ένδειξη εκτίμησης για την ενέργεια και το πάθος τους σε αυτές. Παίρνει πολύ χρόνο για να ολοκληρωθεί ένα άλμπουμ και λόγω της δημιουργικής διαδικασίας αλλά και από το γεγονός ότι όλοι έχουμε και άλλα μουσικά projects με τα οποία δουλεύουμε. Αισθανόμαστε ικανοποιημένοι που τα τελευταία 10 χρόνια κυκλοφορήσαμε το Key, το Hyena και -πέρσι- το Everybody is Somebody αλλά και το Live at The Moth Club. Επίσης κάναμε πολλά live αλλά περιοδεύσαμε και για την επέτειο κυκλοφορίας του ‘Prince Blimey’. Η δημιουργία του Hyena πήρε πολύ καιρό. Αρχικά ήταν ένα project όπου δημιουργήσαμε μουσική για την Σενεγαλέζικη ταινία ‘Touki Bouki’ για την οποία περιοδεύσαμε, δείχνοντας την ταινία και παίζοντας το soundtrack της ζωντανά. Ο Ali (σ.σ: Friend) και εγώ ολοκληρώνουμε το νέο άλμπουμ των Number και νομίζω πως κατόπιν αυτού θα αρχίσουμε να δουλεύουμε πάνω στο νέο υλικό των RS.

- Πες μας μερικές από τις σκέψεις σου για τον περσινό δίσκο (ο οποίος και μας άρεσε πολύ). Ήταν ένας εύκολος δίσκος στην ολοκλήρωσή του ή κάπως πιο…περίεργος; Κατά την άποψη μας ήταν ο πλέον συναισθηματικός και ο πλέον βασισμένος στη μελωδία δίσκος σας. Έχεις κάποιο κομμάτι που να το θεωρείς το αγαπημένο σου; (το δικό μας αγαπημένο είναι το Equals, έχει μια αίσθηση εξωτικού και μυστηριακού στοιχείου).
RT: Σας ευχαριστούμε. Είναι ένα άλμπουμ που δημιουργήθηκε μέσα στα δύσκολα χρόνια του Covid, που σημαίνει πως συχνά δεν μπορούσαμε να έχουμε φυσική επαφή ώστε να βρεθούμε για να τζαμάρουμε και να γράψουμε μουσική. Θέλαμε να φτιάξουμε ένα progressive άλμπουμ που όμως θα ήταν και μια αναγνώριση προς τις παλαιότερες κυκλοφορίες μας. Ήταν σημαντικό για εμάς ότι παρουσιάσαμε ορισμένους νέους μουσικούς, Natty Wylah, Layla Assam και τον Mike Clarke στα φωνητικά, την Amine Mesnaoui στο πιάνο, τον Vladimir Kitliar στο theremin, τον James Ward-Sired στο τρομπόνι. Ήταν επίσης υπέροχο το ότι είχαμε τον George Crowley εν τέλει, να παίζει σε ένα άλμπουμ μας, μετά από πολλά χρόνια στα οποία ερχόταν να καλύψει τον Τom (σ.σ: Challenger) στο σαξόφωνο όταν αυτός δεν μπορούσε να έρχεται στα live. Νομίζω πως το άλμπουμ αλλά και οι καλεσμένοι μουσικοί σε αυτό, παρουσιάζει απόλυτα την προσέγγιση των RS στην διεθνή μουσική αλλά και μια κραυγή προς όλους τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο που μας στηρίζουν. Μου αρέσει ο αέρας και το βάθος στο The Warp and The Weft’ και το ‘Truth 1’ είναι ένα βήμα μπροστά από τον afro ήχο της εποχής του άλμπουμ ‘Hyena’… Τόση πολύ ενέργεια και ένα πολύ σημαντικό τραγούδι στο τωρινό live σετ μας. Το ‘Travis Bickle’ έχει υπέροχο soul-jazz συναίσθημα που δεν είχαμε ξαναπετύχει στο παρελθόν, ενώ το ‘Futurist’…ένα από τα αγαπημένα, έχει περισσότερο ήχο που προσεγγίζει τα hip hop ορχηστικά του παρελθόντος μας. Πολύ αγάπη και συναίσθημα μπήκε σε αυτό τον δίσκο και ελπίζουμε να έχει διαχρονικό ήχο που εν πολλοίς θα συνοψίζει τους RS.

(Red Snapper live in Athens 2011)

- Πάνω στο μουσικό ύφος που δουλεύετε όλα αυτά τα χρόνια (acid jazz-trip hop και όλα τα κοντινά είδη) μπορείς να δεις αλλαγές σε σχέση με όταν ξεκινήσατε; Aν ναι, τι είδους; Μπορείς να διακρίνεις σήμερα μπάντες σαν τους RS, τους Massive Attack, τους Portishead κ.ο.κ, που θα μπορέσουν να συνεχίσουν την καλή δουλειά και να βοηθήσουν το είδος να εξελιχθεί; Μπορείς αν θες να μας αναφέρεις μερικές μπάντες;
RT: Είναι πολύ ωραίο να ακούω τόσες μουσικές που κυκλοφορούν στις μέρες μας, που έχουν σαφείς επιρροές από τους RS, ειδικά πολύ από την σύγχρονη Jazz του Ηνωμένου Βασιλείου...Shabaka Hutchins κ.ο.κ. Νομίζω πως η νέα μουσική από όλο τον κόσμο διαρκώς εξελίσσεται, και όπως κάναμε και εμείς στα ‘90s, αντλεί επιρροές από το παρελθόν. Κατά τον ίδιο τρόπο που εμείς ακούγαμε instrumental Αμερικάνικο hip hop και μπάντες σαν τους CAN, τους Rip Rig + Panic, τους A Certain Ratio, από τα ‘80s/αρχές ‘90s όταν και πρωτοξεκινήσαμε.
Ακούω πολύ μουσική που προέρχεται από την Backwoodz Records της Νέας Υόρκης. Απίστευτη hip hop και πραγματικά πολύ δημιουργική γραφή και παραγωγή. Ο Billy Woods είναι ένας θρύλος, λατρεύω τη μουσική της Colleen, πολύ συναισθηματική και όμορφη. Το άλμπουμ του Yussef Dayes είναι σπουδαίο. Πρόσφατα είδα τον N’famady Kouyate ζωντανά και έχει τόση πολύ ενέργεια και η Mya Youssef ήταν απλά μαγική. Νομίζω πως βγαίνει τόση πολύ μουσική πλέον που είναι δυσκολότερο να μπορέσεις να μπεις βαθιά και να βρεις πραγματικά μοναδικούς/γνήσιους καλλιτέχνες. Η ψηφιακή μουσική έδωσε τη δύναμη σε τόσο πολλούς μουσικούς να παράξουν και να κυκλοφορήσουν τη μουσική τους, όμως οι ήχοι γίνονται κοινοί και συντηρητικοί αν οι παραγωγοί και οι μουσικοί δεν έχουν πρωτότυπες ιδέες σαν αρχικό υλικό.

- Υπήρξε ποτέ ένας από τους στόχους σας να αποκτήσετε ευρεία αποδοχή και να παίξετε σε τεράστιους χώρους; Θα κάνατε ποτέ παραχωρήσεις στη μουσική σας με σκοπό να είστε πιο επιτυχημένοι εμπορικά;
RT: Νομίζω πως πάντα θέλαμε κάποια αναγνώριση και το να μπορούμε να ερμηνεύουμε τη μουσική μας πέρα από το χώρο του underground. Πολύ νωρίς στην καριέρα μας νιώσαμε μεγάλη έκπληξη από το γεγονός ότι μπορούσαμε να παίξουμε μπροστά σε μεγάλα κοινά στη χώρα μας ή και σε Ευρωπαϊκά Festival. Αυτό βοήθησε πολύ την αυτοπεποίθηση μας και μας έκανε να καταλάβουμε πως το περιβάλλον ενός live είναι αυτό στο οποίο μπορείς να αλλάξεις τις ζωές των ανθρώπων με τη μουσική. Νομίζω πως πλέον είμαστε αρκετά μεγάλοι ηλικιακά ώστε να γίνουμε ακόμα περισσότερο επιτυχημένοι εμπορικά! Οπωσδήποτε όμως δεν θα γράφαμε ή θα ερμηνεύαμε πότε μουσική στην οποία δε θα πιστεύαμε. Μας προσφέρθηκαν αρκετές ευκαιρίες νωρίτερα στην καριέρα μας και πήραμε αποφάσεις να μην συνεργαστούμε με ανθρώπους που ήθελαν να εργαστούν μαζί μας. Αυτά μπορεί να ήταν και πιθανά λάθη, αφού μπορεί κάποιες από αυτές τις συνεργασίες να μας έκαναν περισσότερο επιτυχημένους εμπορικά, αλλά μερικές φορές, όταν δεν είσαι σίγουρος για το πώς θα πάνε τα πράγματα και πώς θα αντιληφθούν οι θαυμαστές κάποια πράγματα, είναι καλύτερο να μένεις στα πιστεύω σου και να είσαι σίγουρος για όσα κάνεις.

- Υπάρχει ένα γεγονός, μια συναυλία, μία συνεργασία η οτιδήποτε σχετικό που μπορεί να θεωρηθεί ορόσημο για την καριέρα σας;
RT: Η συμμετοχή και εμφάνισή μας στην Jazz Σκηνή στο Glastonbury το 93/94-που είχε ως αποτέλεσμα να υπογράψουμε στην Warp Records/EMI Publishing-, η support εμφάνιση σε Bjork, Massive Attack, Fugees/De La Soul, The Prodigy. Το να κάνουμε Remixes για τον Edwyn Collins.

-Από την άλλη πλευρά, υπήρξε στιγμή σε αυτά τα 30 χρόνια που πλησιάσατε στο να διαλυθείτε; Kάτι σχετικό είχε ακουστεί. Για ποιους λόγους θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο;
RT: Κάναμε ένα διάλλειμα γύρω στο 2000 και ηλιθιωδώς ανακοινώσαμε ότι διαλυθήκαμε ως μπάντα. Απλώς είχαμε εξαντληθεί από τη ρουτίνα studio - προώθηση δίσκου - συναυλίες κ.ο.κ και της επίδρασης που είχαν όλα αυτά στις προσωπικές ζωές όλων μας. Όλοι μας χρειαστήκαμε χρόνο για να ασχοληθούμε με τα υπόλοιπα projects μας και τις οικογένειές μας και να έχουμε μία απόσταση ο ένας από τον άλλο. Δεν κράτησε πολύ όλο αυτό!

- Ποια είναι η άποψή σου για όλα όσα συμβαίνουν στον πλανήτη τελευταία (πόλεμοι, φτώχια, covid-19, μεταναστευτικό). Υπάρχει κάτι που σε ανησυχεί περισσότερο;
RT: Wow…Μεγάλη ερώτηση! Βρίσκω τα θέματα Ρωσία/Ουκρανία, Ισραήλ/Παλαιστίνη τρομερά στενάχωρα και ανησυχητικά. Ο εθνικισμός και η θρησκεία είναι πολύ επικίνδυνα πράγματα και ο κόσμος έχει ξεχάσει τις απλές αξίες της ζωής, την οικογένεια, την αγάπη και το περιβάλλον μας. Υπάρχει πολύ δύναμη και χρήμα στα χέρια πολύ επικίνδυνων και άπληστων ανθρώπων. Πρέπει όλοι μας να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε τους εαυτούς μας και να επικεντρωθούμε στο μέλλον του πλανήτη μας και στο πως θα είναι ο κόσμος για τις επόμενες γενιές.

- Ποια είναι η άποψη σου για το μέλλον της μουσικής γενικότερα; Είναι η μουσική όσο σημαντική ήταν στο παρελθόν για τον μέσο άνθρωπο ή τείνει να γίνει ένα αδιάφορο soundtrack στη ρουτίνα και τις δυσκολίες της κάθε μέρας;
RT: Υπάρχουν περισσότερες επιλογές για να ακούσει κανείς μουσική σήμερα, films, σειρές, steaming. Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι στο ότι βρίσκουμε πιο εύκολο να βάλουμε να δούμε μία ακόμα σειρά στο Netflix αντί να διαβάσουμε ένα βιβλίο και να ακούσουμε μουσική.
Οι υπηρεσίες steaming δίνουν την δυνατότητα να ακούσεις οποιοδήποτε είδος μουσικής, πολύ ευκολότερα και πολύ πιο γρήγορα, κάνουν την μουσική προσεγγίσιμη στον καθένα από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Κάποιος θα πίστευε πως αυτή η κατάσταση θα ευνοούσε τους μουσικούς αλλά δυστυχώς δε συμβαίνει αυτό. Νομίζω πως η μουσική εξακολουθεί να είναι πολύ σημαντική για τους ανθρώπους, είτε "κατεβασμένη" είτε live ή σε οπουδήποτε φυσικό μέσο. Υπάρχουν χιλιάδες περισσότερα φεστιβάλ απ’ότι υπήρχαν 30 χρόνια πριν. Το μέλλον της μουσικής είναι στα χέρια των μουσικών, αν συνεχίσουμε να επιτρέπουμε σε εταιρείες όπως το Spotify να την κατακυριεύουν, τότε καταστραφήκαμε! Αν επιτρέψουμε στη βιομηχανία της μουσικής να δεχθεί το ΑΙ σαν σοβαρό δημιουργικό πάροχο, καταστραφήκαμε!
Ειλικρινά πιστεύω πως το live μας στις 20 Οκτωβρίου θα αποδείξει στους ανθρώπους ότι το μέλλον της μουσικής είναι θετικό και βασίζεται στην αγάπη, το πάθος και την συντροφικότητα.

- Ενδεχομένως η επόμενη ερώτηση να σχετίζεται με την προηγούμενη: Πιστεύεις ότι το Internet και η ευκολία που προσέφερε στον καθένα να έρθει κοντά στη μουσική, βοήθησε τους καλλιτέχνες και το κοινό ή όχι;
RT: Πιστεύω ότι βοήθησε στο να προωθηθεί κάθε είδος μουσικής, παλιό, νέο, εμπορικό, πειραματικό. Ένας νέος μουσικός μπορεί να δημιουργήσει ένα μουσικό κομμάτι μία μέρα, να το αναρτήσει στο internet και το κομμάτι να έχει χιλιάδες ακροατές την επόμενη μέρα. Το γενικότερο κοινό μπορεί να έρθει κοντά σε οποιοδήποτε είδος μουσικής, οπουδήποτε και οποτεδήποτε θέλει. Είναι λάθος της μουσικής βιομηχανίας, που απέτυχε να προστατέψει τους μουσικούς με το να μην ελέγχει και να μην εποπτεύει τη δωρεάν λήψη μουσικής στο διαδίκτυο, όταν αυτό συνέβη για πρώτη φορά τη δεκαετία του '90. Η μουσική βιομηχανία απέτυχε να εκπροσωπήσει δίκαια τους μουσικούς, όταν επέτρεψε το steaming από το Spotify κ.λ.π. Έχω δει τεράστια πτώση στα κέρδη μου από δικαιώματα τα τελευταία 5-10 χρόνια.

-Kαι η τελευταία μας ερώτηση: Έχετε τελειώσει με τις πρόβες για το live της Αθήνας; Tι μπορούμε να περιμένουμε (ελπίζουμε να ακούσουμε το αγαπημένο μας, Equals, από το Everybody is Somebody).
RT: Χαχαχα! Και που να ήξερες την αλήθεια! Θα κάνουμε πρόβες ακόμα και μία ώρα πριν το live. Δυστυχώς δε θα παίξουμε το Equals αλλά υπόσχομαι να παίξουμε άλλα αγαπημένα σου τραγούδια…
Κάναμε πρόβες στο Λονδίνο της περασμένη εβδομάδα και ετοιμάσαμε ένα πολύ ιδιαίτερο σόου για τους φίλους μας στην Αθήνα, τους οποίους σεβόμαστε πολύ. Υπάρχουν ορισμένα κομμάτια που δεν τα έχουμε παίξει εδώ και μία 6ετία και έχουμε και μία αποκλειστικότητα! Θα είναι η πρώτη φορά που οι RS θα παίξουν διασκευή, σε κομμάτι ενός πολύ διάσημου καλλιτέχνη. Η Doledrums θα κάνει και ένα διαγωνισμό απ’όσο ξέρω για δωρεάν εισιτήρια, μέσω των social media.

-Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ για το χρόνο σου. Ανυπομονούμε να σας δούμε ξανά στην Ελλάδα.
RT: Ήταν χαρά μου, σε ευχαριστώ για τις υπέροχες ερωτήσεις και τη στήριξη. Τα λέμε στο σόου.
Efcharistó
Rich x.

 And for our English readers...

-Cheers from Athens, hope you’re all doing well.
RT: It’s great to hear from you

- 2023 marks the 30th anniversary of Red Snapper’s existence. When you started the band, did you ever had in mind that all this would last for so long?
RT: Not at all, I think that back then everything felt temporary and we certainly didn’t expect our music to capture people’s imagination and interest so quickly. I think then that everything escalated so quickly we didn’t really have time to think about the future. It still surprises us now that we are managing to cling on and keep going in such a difficult and competitive industry.

-Do you feel that you have reached most of your artistic goals? Is there something that you would like to achieve in the future?
RT: We would like to compose more music for film, it was great that our music was used in El Camino in 2019 but we would like to compose more original soundtracks. We feel that our sound has always been suited to cinema in its various forms. We would like to be able to keep releasing new music and touring but unfortunately this is becoming increasingly difficult from a financial perspective. For us as a band it is easy to be creative and constantly come up with new ideas but there has to be the interest and demand from the public, sad as it sounds, musicians have to make a living from making music!

- Since 2011 (Key), you have released just 2 (3 counting Key) albums. It seems that you have decided to take it slow. So, the next record is still far from being released, or is it being built during live sessions promoting Everybody is Somebody?
RT: The release of ‘Live at The Moth Club’ is definitely a celebration of the live shows that we did last year to promote ‘Everybody is Somebody’, it is also something for the fans, a ‘thank you’ for all the support we get with our live shows and a
celebration of the passion and energy in our live set. It does take us a long time to complete the whole process of producing a new album, partly because of the creative process and partly because we all have other music projects to work on. We feel satisfied that in the past 10 years we have released ‘Key’, ‘Hyena, ‘Everybody is Somebody’ and ‘Live at The Moth Club’. We have also played numerous live shows and toured our album to celebrate the anniversary of ‘Prince Blimey’. The creative process that lead to ‘Hyena’ took a long time. It was originally a project where we created a new soundtrack for the Senegalese film ‘Touki Bouki’ which we toured, showing the film and performing the soundtrack live. Ali and I are just completing the new Number album and then we will start work onnew Red Snapper material.

- Give us some of your thoughts about your latest record (which we loved by the way). Was it an easy record to make or a rather…tricky one? In our opinion, it was the most emotional and your most melody-based. Do you have a favorite track? (our favorite is Equals, it has a kind of exotic-mysterious feeling) 
RT: Thank you. It is an album that was produced during the difficult Covid years which meant that at times we could not meet up physically to jam and write the music. We wanted to produce and album that was progressive but also an acknowledgement of our past releases. It was important to us that we featured some new musicians, Natty Wylah, Layla Assam and Mike Clarke on Vocals, Amine Mesnaoui on Piano, Vladimir Kitliar on Theremin, James Ward-Sired on Trombone. It was also great to have George Crowley finally play on an album after his many years of standing in on Sax when Tom couldn’t make gigs. I think the album and the guests involve represents Red Snapper’s approach to international music and a shout to all of the people around the world who support us. I love the space and depth of ‘The Warp and The Weft’ and ‘Truth 1’ is a step on from our afro sound of the ‘Hyena’ days…so much energy and an important track in our current live set. ‘Travis Bickle’ has a great Soul Jazz feel that we haven’t achieved before where as ‘Futurist’..one of my favourites has more of the sound of our early abstract hip hop instrumentals. A lot of love and emotion went into this record and we hope that it has a timeless sound that in many ways sums up Red Snapper.

- On the music style that you are working on all these years (acid jazz-trip hop and all the similar genres) do you see any changes since the time you started playing? If so, what short of? Do you see new bands like RS, Massive Attack, Portishead etc, able to keep up the work and help this type of music evolve? Can you mention any of those bands?
RT: It is great to hear so much music being released that clearly has influences from Red Snapper, particularly a lot of the recent Jazz music from UK..Shabaka Hutchins etc. I think new music from around the world constantly evolves and as we did in the 90s ..draws on influences from before. In the same way that we were listening to instrumental American hiphop and bands like CAN and Riprig and Panic, A Certain Ratio from the 80s/early 90s when we first started. I listen a lot to the music coming out on Backwoodz Records from New York. Amazing hiphop and really creative writing and production..Billy woods is a legend, I love the music that Colleen makes..very emotive and beautiful. The Yussef Dayes album is great. I recently saw N’famady Kouyate live who has so much energy and Mya Youssef was just spellbinding. I think there is so much music being released now that it is harder to dig deep and find truly unique/original artists, digital music has enabled so many musicians to produce and release their own productions but sounds just become generic and conservative if musicians and producers don’t have original ideas in the first place.

- Was it ever one of your goals to gain wide publicity and play in vast venues? Would you make any musical concession in order to be more successful commercially? 
RT: I think we always wanted some recognition and to be able to perform our music beyond the underground and very early on in our career we were completely surprised by the fact that we were given the opportunity to play in front of larger crowds at UK and European Festivals, this really helped our self confidence and made us realise that the live environment is truly the way to change people’s lives with music. I think we are too old now to be more successful commercially! We certainly wouldn’t make or perform any music that we didn’t truly believe in. We were offered many opportunities early in our career and we made many decisions not to collaborate with certain people who wanted to work with us. These were possible mistakes as it would have made us more successful but sometimes, if you are uncertain about how things will work out and how your fans will perceive you it is better to stick to your guns and be confident in your own abilities.

- Is there an event, a gig, a collaboration or anything alike that that you consider it as a landmark for your career?
RT: Playing on The Jazz Stage at Glastonbury 93/94..resulted in us signing to Warp Records/EMI Publishing, Supporting Bjork, Massive Attack, Fugees/De La Soul, The Prodigy. Remixing Edwyn Collins.

-On the other hand, was there a moment in these 30 years that you came very close to breaking up and for what reasons?
RT: We had a break around 2000 and stupidly announced that we were disbanding, we were just exhausted by the repetitive routine of studio, promotion, live etc and the effect it had on our personal lives. We all needed some time to focus on other projects and family and have space from one another. This didn’t last for long!

-What’s your opinion on everything that is happening lately on our planet (wars, covid-19, immigration issues, poverty). Is there anything that concerns you the most?
RT: Wow…big question. I find the Russia/Ukraine, Israel/Palastine situations terribly sad and worrying. Nationalism and Religion are very dangerous things and the world has forgotten about the simple things in life…family, love and our environment. There is too much power and money in the hands of very dangerous, greedy people. We all need to stop thinking about ourselves and focus on the future of our planet and how the world will be for future generations.

- What’s your view on the future of music in general? Is music something as important as it used to be for the average human being or it tends to become an indifferent soundtrack of every day’s difficulties and routine?
RT: There are more options to listening to music now, film, series streaming. We are all guilty of finding it simpler to put another Netflix series on instead if reading a book and listening to music, Having said that Music streaming services make it much easier and quicker to listen to all types of music, more accessible to all people around the world. One would think that situation would benefit Musicians but sadly not. I think Music is still really important to people, streamed, live or on physical format. There are thousands more music festivals than there were 30 years ago. The future of music lies in the hands of musicians, if we keep allowing companies like Spotify to dominate music we are fucked. If we allow the industry to accept AI as a serious creative input we are fucked. I truly hope that our show on 20 th October will prove to people that the future of music is positive and relies on love, passion and human togetherness.

- Maybe the next question relates to the one above: Do you believe that internet and the fact that it made it very easy for everybody to get close to music, helped artists and the public, or not?
RT: I believe it has helped to promote all types and levels of music, old new, commercial, experimental. A young musician can create a track one day and post it on the internet and have thousands listening to it the following day. The general public can access any music that they want to whenever, wherever they want. It is the music business that has failed musicians by not controlling and policing the free downloading of music on the internet when it first happened in the 90s. The music industry has failed to represent musicians fairly when allowing streaming by Spotify etc to become the establishment and I cannot see how that situation can be reversed, it is really depressing. I have seen a huge drop in my Royalty earnings over the past 5-10 years.

-And for our final question: Have you finished rehearsing for the gig in Athens? What should we expect? (Fingers crossed that you have included our favorite track from Everybody is Somebody)
RT: Hahaha, if only you knew the truth! We will still be rehearsing one hour before the show! Unfortunately we will not be playing Equals but I promise that we will play your other favourite tracks ��. We were rehearsing in London last week and we have worked out a really special show for our fans in Athens who we really respect. There are some tracks that we have not played for over 6 years and one exclusive! The first time Red Snapper have ever played a cover version…from a really famous artist. Doledrums will be running a competition for free tickets on their social media.

-Thank you very much for your time. Really looking forward to seeing you again in Greece.
RT: It’s a pleasure, thanks you for your wonderful questions and support. See you at the show
Efcharistó
Rich x

Photos: taken from bands Facebook Page and v_era's