Συνέχεια στις "12 ερωτήσεις" προς τις μπάντες του New Long Fest 2018. Παρακάτω θα βρείτε τις απαντήσεις από ακόμα τρεις μπάντες που θα εμφανιστούν την πρώτη ημέρα, το Σάββατο, 21/7.

Afformance (Σάββατο, 21/7)

-Πείτε μας μερικά γενικά πράγματα για τον ήχο σας, για κάποιον που μπορεί να μη σας γνωρίζει.

-Εν συντομία θα μπορούσε κανείς πει πως όσο πιο κοντά στην αρχή της πορείας μας, τόσο πιο κοντά στο λεγόμενο “παραδοσιακό post-rock” ακουγόμαστε, με τις τυπικές κλιμακώσεις, delays και ενορχηστρώσεις με πολλαπλές μελωδίες από τις κιθάρες να πρωταγωνιστούν, ενώ στις πιο πρόσφατες δουλειές μας έχουμε εντάξει νέα όργανα όπως πιάνο, βιολί, αλλά και φωνή και φλερτάρουμε έντονα με πιο pop και λιγότερο ρομαντική διάθεση. Κοινή συνιστώσα παραμένει η λυρική ατμόσφαιρα και -απ ότι μας λένε- μια χαρακτηριστική χρήση χαρμολύπης σε όλα μας τα κομμάτια. Ακόμα και τα πιο “χορευτικά” ή τα εντελώς πειραματικά.

-Τι έφερε και τι αναμένεται να προσθέσει το 2018 στην καριέρα σας σαν μπάντα;

-Ο στόχος για το (δεύτερο μισό του) 2018 είναι να εκτεθεί η δουλειά μας σε όσο περισσότερα αυτιά είναι δυνατό ήτοι περισσότερες συναυλίες σε νέα μέρη που δεν έχουμε ξαναπαίξει.

-Μπορείτε να ονομάσετε κάποιον μουσικό που να τον θεωρείτε βασική επιρροή στο τρόπο που μάθατε να παίζετε (ή να τραγουδάτε);

-Ίσως δεν έχει άμεσο αντίκτυπο στις συνθέσεις ή τις τεχνικές παιξίματος που χρησιμοποιούνται στη μπάντα, αλλά θεωρώ πως μεγάλο αντίκτυπο πάνω στο πως αντιμετωπίζω τη κιθάρα είχε το έργο του Chuck Schuldiner των θρυλικών Death.
Σε επίπεδο ήχου και έκφρασης νομίζω πως οι κιθαρίστες των Mogwai διεύρυναν τον ορίζοντα.

-Με μία γρήγορη σκέψη και αυθόρμητα, σας έρχεται κάποιο τραγούδι ελληνικής μπάντας που θα θέλατε πολύ να είχατε γράψει εσείς; Θα «τολμούσατε» ποτέ να το διασκευάσετε;

-Εντελώς αυτόματα θα πω το “Κουστουμάκι” του The Boy. Δε νομίζω να το ακουμπούσαμε όμως.

-Με ποιους καλλιτέχνες/μπάντες έχετε περάσει/περνάτε καλύτερα backstage; Έχετε κάποιο σκηνικό να μας περιγράψετε (που να επιτρέπεται να δημοσιοποιηθεί);

-Ο,τι συμβαίνει backstage, μένει backstage. Σόρρυ.

-Ποιο είναι το ωραιότερο πράγμα που έχετε εισπράξει μπαίνοντας στον κόσμο της μουσικής (εκτός από το να παίζετε τη μουσική σας); Υπάρχει κάτι που δε σας αρέσει καθόλου, που σας προκαλεί το λιγότερο βαρεμάρα;(ελπίζω όχι οι ερωτήσεις μας)

-Εντελώς βαρετό είναι σίγουρα το κομμάτι της διαπραγμάτευσης οικονομικών όρων, αλλά είναι το αναγκαίο κακό για να μπορεί να κινείται η μπάντα, οπότε το καταπίνουμε σα μουρουνέλαιο. Όλα αυτά όμως έρχονται σε δεύτερη μοίρα όταν παρουσιάζει μια μπάντα ζωντανά τη δουλειά της όπου ο χρόνος σταματάει και δεν υπάρχει τίποτε άλλο πέρα από αυτό. Αυτό που πάντα εντυπωσιάζει είναι όταν η μουσική σου έχει μιλήσει σε κάποιους άλλους ανθρώπους με τρόπους που ίσως κ να μην έχεις σκεφτεί καν. Δε νομίζω ποτέ να σταματήσει να μας εκπλήσσει ευχάριστα.

-Υπάρχει τελικά (νέα) Ελληνική σκηνή; Συγκροτήματα ξεπετάγονται συνεχώς, κόσμος υπάρχει να τα στηρίξει; Υπάρχει η απαιτούμενη προβολή από τους διάφορους φορείς (ΜΜΕ, πολιτεία κλπ);

-Φυσικά υπάρχει! Πάντα υπήρχε σκηνή και θα συνεχίσει να υπάρχει για το προβλεπόμενο μέλλον. Η είσοδος των κοινωνικών δικτύων στο προσκήνιο έδωσε για πρώτη φορά στα χρονικά ελεύθερο χώρο προώθησης στους πάντες. Οι δίοδοι προβολής λοιπόν όντας προσβάσιμοι από όλους, είναι στο χέρι του καθενός να μελετήσει αναλόγως και εάν παιχτούν τα σωστά χαρτιά τη κατάλληλη στιγμή μπορεί η δουλειά του να φτάσει σε περισσότερα αυτιά και μάτια από ποτέ. Βέβαια η υπερπροβολή αυτή έχει ως αποτέλεσμα το κοινό γίνεται ολοένα πιο απαιτητικό και το στοίχημα γίνεται πιο δύσκολο να κερδηθεί, αλλά αυτό είναι μια εντελώς διαφορετική κουβέντα.
Όπως και εντελώς διαφορετική κουβέντα είναι το ζήτημα στήριξης από τη πολιτεία, όπου οι έχοντες τη πραγματική ανάγκη για τη βοήθεια αυτή (δηλαδή οι μη εδραιωμένες μπάντες που η έστω μερική χρηματοδότηση μιας Ευρωπαϊκής περιοδείας είναι νευραλγικής σημασίας) να μην υποπίπτουν καν στην αντίληψη των αρμόδιων και η όποια βοήθεια να καταλήγει στους γνωστούς Νταλάρες που δεν έχουν καμία απολύτως ανάγκη.

-Ελλάδα ή εξωτερικό, ποιο είναι το πιο όμορφο μέρος που έχετε παίξει και τι θυμάστε περισσότερο από εκεί (τοπίο, κόσμος, κάποιο γεγονός);

-Όσο κλισέ και αν ακουστεί, πάντα καταλήγουμε στους ανθρώπους που γνωρίζουμε σε κάθε πόλη, παρά στην ίδια τη πόλη ή το χώρο της συναυλίας. Για παράδειγμα σίγουρα υπάρχει μια πνευματική σύνδεση με το Βουκουρέστι που σίγουρα το κάνει να ξεχωρίζει ή που όποτε παίζουμε Θεσσαλονίκη (που καιρό έχουμε) πάντα περνάμε υπέροχα λόγω των φίλων που έχουμε εκεί. Παράλληλα όμως θα μνημονεύσουμε τις περιπέτειες στα χιονισμένα βουνά της Τρανσιλβανίας ή τα day off στη Λιουμπλιάνα που απλά ήμασταν τουρίστες χωρίς να έχουμε συναυλία στη πόλη.

-Τα social media, το internet γενικότερα, πιστεύετε ότι (πέρα από τα προφανή καλά της ενημέρωσης, της διάδοσης της μουσικής κλπ) έχει επιφέρει απομάκρυνση του μέσου ακροατή από την άμεση συναισθηματική του σύνδεση με το κομμάτι που ακούει;

-Η απομάκρυνση είναι κυρίως κοινωνική, οπότε σε προέκταση φυσικά επηρεάζεται και η επαφή των ανθρώπων από τη μουσική, η οποία έχει όλο και κοντύτερη ημερομηνία λήξης και καταναλώνεται σαν ποπ κορν.

-Ερώτηση που ίσως να συνδέεται με την προηγούμενη. Θα διακόπτατε ποτέ ένα live επειδή ο κόσμος από κάτω μιλάει και δεν είναι “εκεί”, ή θεωρείτε ότι ο καθένας είναι ελεύθερος να αντιδρά όπως θέλει (ακόμα και σε συναυλία);

-Δε θα διακόπταμε για κανένα λόγο. Απλά θα δυναμώναμε μέχρι να μην μπορούν να ακούσουν τις φωνές τους και θα έφευγαν μόνοι τους. Λύση με 12 χρόνια εγγύηση.

-Λίγα λόγια για το New Long Festival; Έχετε ξαναβρεθεί ως μπάντα, ή ως θεατές;

-Το αγαπάμε παράφορα και θέλαμε να παίξουμε για χρόνια! Όλοι μας έχουμε βρεθεί στο φεστιβάλ, άλλοι περισσότερες φορές άλλοι λιγότερες. Είχαμε τη χαρά πριν πέντε χρόνια και δυο μέλη λιγότερα, να συμμετέχουμε σε ένα από τα ελάχιστα χειμερινά editions που είχαν γίνει σε διαφορετικό -κλειστό- χώρο, οπότε μπορεί ίσως κανείς να πει πως αυτή είναι η δεύτερη φορά μας

-Από το live σας (στο New Long Festival) τι να περιμένει ο κόσμος, και ειδικά όσοι θα σας δουν για πρώτη φορά;

-Να περιμένει ένταση, ηχητική και συναισθηματική από έξι ανθρώπους που ιδρώνουν επί σκηνής, ενώ πριν ανέβουν είχαν μόλις στεγνώσει.

- Σας ευχαριστούμε πολύ, ευχόμαστε καλό live και καλές βουτιές.

A Victim Of Society (Σάββατο 21/7)

 -Πείτε μας μερικά γενικά πράγματα για τον ήχο σας, για κάποιον που μπορεί να μη σας γνωρίζει.

-Ποιος θα διαβάσει την περιγραφή και δεν θα ακούσει την μουσική; Ο ήχος μας είναι ο ήχος τεσσάρων κεφαλιών να χτυπάνε το ένα το άλλο μέχρι να βγάλει νόημα.

-Τι έφερε και τι αναμένεται να προσθέσει το 2018 στην καριέρα σας σαν μπάντα;

-Δεν έχουμε καριέρα σαν μπάντα. Έχουμε δέκα ιδέες και του χρόνου θέλουμε να κάνουμε ότι κάνουμε τα προηγούμενα χρόνια. Να τις αφήσουμε μπροστά στα αυτιά σας κι αν είστε αρκετά υπομονετικοί, να τις ακούσετε για σαράντα, πενήντα λεπτά. Μπορεί και μία ώρα…

-Μπορείτε να ονομάσετε κάποιον μουσικό που να τον θεωρείτε βασική επιρροή στο τρόπο που μάθατε να παίζετε (ή να τραγουδάτε);

-Ευτυχώς δεν τραγουδάμε… Παίζουμε μουσική με όποιον τρόπο μπορούμε και όταν δεν φτάνουν τα χέρια και τα πόδια χρησιμοποιούμε και τα στόματα. Επιρροές έχουμε πολλές αλλά δεν έχουν σημασία… Ακούμε ότι έχεις ακούσει κι εσύ. Κάτι διαφορετικό εσύ, κάτι διαφορετικό εμείς. Το τι σκεφτήκαμε και το τι σκέφτηκες είναι διαφορετικό αλλά αυτό δεν χωράει σε μια παράγραφο.

-Με μία γρήγορη σκέψη και αυθόρμητα, σας έρχεται κάποιο τραγούδι ελληνικής μπάντας που θα θέλατε πολύ να είχατε γράψει εσείς; Θα «τολμούσατε» ποτέ να το διασκευάσετε;

-Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Κι αν θέλαμε να κάνουμε μια διασκευή δεν θα την είχαμε κάνει ήδη;

-Με ποιους καλλιτέχνες/μπάντες έχετε περάσει/περνάτε καλύτερα backstage; Έχετε κάποιο σκηνικό να μας περιγράψετε (που να επιτρέπεται να δημοσιοποιηθεί);

-Με τους φίλους μας, που παίζουμε μαζί, προβάρουμε μαζί και παίζουμε ο ένας στο συγκρότημα του άλλου. Σκηνικά υπάρχουν πολλά άλλα αυτό που αξίζει να περιγράψουμε είναι ότι στο τέλος το μόνο που μένει είναι ιδρωμένες αγκαλιές μετά από κάθε live. 

-Ποιο είναι το ωραιότερο πράγμα που έχετε εισπράξει μπαίνοντας στον κόσμο της μουσικής (εκτός από το να παίζετε τη μουσική σας); Υπάρχει κάτι που δε σας αρέσει καθόλου, που σας προκαλεί το λιγότερο βαρεμάρα;(ελπίζω όχι οι ερωτήσεις μας)

-Οι συνεντεύξεις σε Word, με email. Όποιος θέλει να μιλήσει μαζί μας είμαστε εδώ, αρκεί να το ζητήσει…

-Υπάρχει τελικά (νέα) ελληνική σκηνή; Συγκροτήματα ξεπετάγονται συνεχώς, κόσμος υπάρχει να τα στηρίξει; Υπάρχει η απαιτούμενη προβολή από τους διάφορους φορείς (ΜΜΕ, πολιτεία κλπ);

-Υπάρχουν συγκροτήματα, υπάρχει μουσική αλλά δεν υπάρχει σκηνή. Δεν πειράζει, για να παίζεις μουσική πρέπει να το κάνεις υπό τη σκέπη κάποιας «σκηνής». Έχουμε φίλους που μοιραζόμαστε όργανα, μουσικές και πολλά άλλα… Για εμάς είναι αρκετό…

-Ελλάδα ή εξωτερικό, ποιο είναι το πιο όμορφο μέρος που έχετε παίξει και τι θυμάστε περισσότερο από εκεί (τοπίο, κόσμος, κάποιο γεγονός);

-Το πιο όμορφο είναι το επόμενο… Παντού όμορφα είναι…

-Τα social media, το internet γενικότερα, πιστεύετε ότι (πέρα από τα προφανή καλά της ενημέρωσης, της διάδοσης της μουσικής κλπ) έχει επιφέρει απομάκρυνση του μέσου ακροατή από την άμεση συναισθηματική του σύνδεση με το κομμάτι που ακούει;

-Χαζομάρες. Το ίντερνετ φταίει, το cd φταίει, τα ναρκωτικά φταίνε, τα μακριά μαλλιά φταίνε. Δικαιολογίες και κουβέντα να γίνεται. Όσο θα προτιμάς να ακούς μουσική μέσα στην μέρα σου θα συνδέεσαι με αυτά που ακούς. Κι αν όχι άλλαξε κομμάτι.

-Ερώτηση που ίσως να συνδέεται με την προηγούμενη. Θα διακόπτατε ποτέ ένα live επειδή ο κόσμος από κάτω μιλάει και δεν είναι “εκεί”, ή θεωρείτε ότι ο καθένας είναι ελεύθερος να αντιδρά όπως θέλει (ακόμα και σε συναυλία);

-Αν ο κόσμος δεν είναι «εκεί» φταίμε εμείς. Δεν θα ποινικοποιήσουμε και την κουβέντα… Να ήμασταν πιο ενδιαφέροντες…

-Λίγα λόγια για το New Long Festival; Έχετε ξαναβρεθεί ως μπάντα, ή ως θεατές;

-Σαν θεατές, κάποιοι ναι και κάποιοι όχι. Λίγα λόγια και καλά. Θα βάλουμε τα καλά μας, να έρθεις.

-Από το live σας (στο New Long Festival) τι να περιμένει ο κόσμος, και ειδικά όσοι θα σας δουν για πρώτη φορά;

-Θα δει τι έχουμε κάνει και τι σκεφτόμαστε να κάνουμε μετά. Όχι άλλη περιγραφή, τα υπόλοιπα από κοντά…

- Σας ευχαριστούμε πολύ, ευχόμαστε καλό live και καλές βουτιές.

Mother Of Millions (Σάββατο, 21/7)

(Μας απαντά ο κιθαρίστας της μπάντας, Κώστας Κωνσταντινίδης)

-Πείτε μας μερικά γενικά πράγματα για τον ήχο σας, για κάποιον που μπορεί να μη σας γνωρίζει.

-Παίζουμε prog rock και αγαπάμε το σινεμά.

-Τι έφερε και τι αναμένεται να προσθέσει το 2018 στην καριέρα σας σαν μπάντα;

-Φρέσκο ακόμα δεύτερο δίσκο, σύνθεση του διαδόχου, και αρκετά, μη ανακοινώσιμα προς το παρόν, σχέδια για live.

-Μπορείτε να ονομάσετε κάποιον μουσικό που να τον θεωρείτε βασική επιρροή στο τρόπο που μάθατε να παίζετε (ή να τραγουδάτε);

-Ο πρώτος που μου έρχεται στο μυαλό είναι ο David Gilmour.

-Με μία γρήγορη σκέψη και αυθόρμητα, σας έρχεται κάποιο τραγούδι ελληνικής μπάντας που θα θέλατε πολύ να είχατε γράψει εσείς; Θα «τολμούσατε» ποτέ να το διασκευάσετε;

-Παίζουμε συχνά την αρχή του Rest Here των Universe217 στην πρόβα. Και μιας και οι πρόβες μας γίνονται στο στούντιο τους, το κομμάτι βρίσκεται στο φυσικό του περιβάλλον.

-Με ποιους καλλιτέχνες/μπάντες έχετε περάσει/περνάτε καλύτερα backstage; Έχετε κάποιο σκηνικό να μας περιγράψετε (που να επιτρέπεται να δημοσιοποιηθεί);-

Πριν μερικούς μήνες, μετά το τέλος του live του, το οποίο ανοίγαμε ως support act, είχε έρθει στο backstage μας στο Fuzz ο Devin Townsend με ένα χαβανέζικο πουκάμισο, το οποίο και υποστήριξε όση ώρα έκατσε μαζί μας. Μπορεί άνετα να κάνει δεύτερη καριέρα στο stand-up αν βαρεθεί το touring.

-Ποιο είναι το ωραιότερο πράγμα που έχετε εισπράξει μπαίνοντας στον κόσμο της μουσικής (εκτός από το να παίζετε τη μουσική σας); Υπάρχει κάτι που δε σας αρέσει καθόλου, που σας προκαλεί το λιγότερο βαρεμάρα; (ελπίζω όχι οι ερωτήσεις μας)

-Είναι πολλά, ο κόσμος που γνωρίζουμε ως συνεργάτες, οι μπάντες, το κοινό, αλλά το στοιχείο που μάλλον υπερισχύει είναι το sing along στα live. Έχουμε και κάποια μικρή εμμονή με τα οργανωτικά η οποία εξελίσσεται σε ιδεοψυχαναγκαστική απόλαυση, οπότε δεν νομίζω πως βαριόμαστε κάτι προς το παρόν.

-Υπάρχει τελικά (νέα) ελληνική σκηνή; Συγκροτήματα ξεπετάγονται συνεχώς, κόσμος υπάρχει να τα στηρίξει; Υπάρχει η απαιτούμενη προβολή από τους διάφορους φορείς (ΜΜΕ, πολιτεία κλπ);

-Τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα σε σχέση με το παρελθόν, και βλέποντας μπροστά με μια μικρή αισιοδοξία, όσο κερδίζει έδαφος και κοινό η νέα, όπως τη λες, ελληνική σκηνή τόσο θα καλύπτεται από ΜΜΕ. Τώρα η στήριξη από την πολιτεία σε επίπεδο χορηγίας, έστω επικοινωνίας, όπως βλέπουμε να γίνεται με Σκανδιναβούς πχ καλλιτέχνες, προς το παρόν ακούγεται σύντομο ανέκδοτο. 

-Ελλάδα ή εξωτερικό, ποιο είναι το πιο όμορφο μέρος που έχετε παίξει και τι θυμάστε περισσότερο από εκεί (τοπίο, κόσμος, κάποιο γεγονός);

-Το πιο εντυπωσιακό venue που έχουμε βρεθεί είναι το 013 στο Tilburg, στην Ολλανδία. Είναι πραγματικά ότι ονειρεύεται κάθε μπάντα, και από άποψη οργάνωσης του χώρου και από τη σκοπιά της αντιμετώπισης των ανθρώπων του. Οι μισοί ταξιδέψαμε οδικώς προς Ολλανδία και έχουμε αρκετές ιστορίες από το ταξίδι, αλλά δεν θα σταθώ στις ομορφιές. Στην επιστροφή αντιμετωπίσαμε χιονοθύελλα στη Σερβία, την οποία οδήγησε ολόκληρη ο Πάνος, ο μπασίστας μας, περνώντας ζιγκ ζαγκ από διπλωμένες νταλίκες, κερδίζοντας επάξια το προσωνύμιο «Σέρβος».

-Τα social media, το internet γενικότερα, πιστεύετε ότι (πέρα από τα προφανή καλά της ενημέρωσης, της διάδοσης της μουσικής κλπ) έχει επιφέρει απομάκρυνση του μέσου ακροατή από την άμεση συναισθηματική του σύνδεση με το κομμάτι που ακούει;

-Όχι απαραίτητα, αλλά το κακό των social media είναι πως η ταχύτητα της πληροφορίας διαμορφώνει μια λογική ζάπινγκ σε αρκετές πτυχές της καθημερινότητας, όχι μόνο στην αντίληψη της μουσικής.

-Ερώτηση που ίσως να συνδέεται με την προηγούμενη. Θα διακόπτατε ποτέ ένα live επειδή ο κόσμος από κάτω μιλάει και δεν είναι “εκεί”, ή θεωρείτε ότι ο καθένας είναι ελεύθερος να αντιδρά όπως θέλει (ακόμα και σε συναυλία);

-Η διακοπή του live είναι λίγο υπερβολική. Είναι ευθύνη του καλλιτέχνη να κερδίσει το κοινό, αλλά σε ακραίες περιπτώσεις δεν μπορώ να προβλέψω αντιδράσεις. Δεν τα πάμε καθόλου καλά με τους φασίστες για παράδειγμα.

-Λίγα λόγια για το New Long Festival; Έχετε ξαναβρεθεί ως μπάντα, ή ως θεατές;

-Ως θεατές το παρακολουθούμε αρκετά χρόνια, ως μπάντα έχουμε συμμετάσχει άλλη μια φορά. Το New Long ξεκίνησε ως ελπιδοφόρα πρωτοβουλία και πλέον είναι φεστιβαλικός θεσμός – σιγουράκι του καλοκαιριού.

-Από το live σας (στο New Long Festival) τι να περιμένει ο κόσμος, και ειδικά όσοι θα σας δουν για πρώτη φορά;

-Υλικό κυρίως από το δεύτερο δίσκο μας Sigma, τον οποίο οι παρόντες μπορούν να προμηθευτούν από τον πάγκο του merch και σε βινύλιο, μιας και μια μέρα πριν το live είναι η επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας του.

-Σας ευχαριστούμε πολύ, ευχόμαστε καλό live και καλές βουτιές.

Ευχαριστούμε πολύ κι εμείς!

Σύντομα θα ακολουθήσουν και τα επόμενα 2 μέρη των συνεντεύξεων μας με τις μπάντες της δεύτερης μέρας (Κυριακή, 22/7) του New Long Fest 2018.