Σε λίγες μέρες οι Spiritualized, η μπάντα του τεράστιου, πολυγραφότατου και πολύπαθου Jason Pierce θα βρίσκεται επιτέλους στην Ελλάδα. Πέρσι, μας την έσκασαν (με την ακύρωση της συναυλίας των Queens of the Stone Age για τους γνωστούς λόγους), φέτος όμως θα είναι εδώ. Εδώ και μάλιστα σε έναν από τους ιδανικότερους, για τη φάση και τον ήχο τους, συναυλιακούς χώρους της Αθήνας, το θέατρο του Λυκαβηττού (Πέμπτη, 29 Μαΐου). Ευκαιρία λοιπόν να τους ξανακούσουμε και να προθερμανθούμε, οπότε διαβάστε την δική μας ματιά στην δισκογραφία τους.

Lazer Guided Melodies (Dedicated, 1992)
Ο Jason Pierce, η ψυχή -και το μοναδικό σταθερό μέλος- δηλαδή των Spiritualized, ίδρυσε την μπάντα ενώ βρισκόταν στους Spacemen3. Oι τελευταίοι, με βασικούς συντελεστές τον Pierce και τον Peter Kember, βρίσκονται σε κατάσταση φθοράς και αφθαρσίας για αρκετό διάστημα μέχρι την οριστική διάλυση κάπου στα μέσα του 1991. Ο Pierce όμως μαζί με ήδη μέλη ή session μουσικούς των Spacemen3 είχε ήδη ξεκινήσει το επόμενο project. Έτσι λίγο καιρό μετά κυκλοφόρησε το ντεμπούτο των Spiritualized, Lazer Guided Melodies. Φυσικά οι ομοιότητες με τον ήχο των Spacemen3 είναι αρκετές όμως με περισσότερα gospel στοιχεία αλλά και μεγαλύτερη χρήση εγχόρδων υπήρξε η απαραίτητη διαφοροποίηση και άρχισε να φαίνεται τι θα επακολουθούσε. Τώρα που τον ξανακούω… τι ωραίες εποχές αυτές που οι δίσκοι είχαν μεγάλη διάρκεια (ο συγκεκριμένος διαρκεί λίγο παραπάνω από 60 λεπτά).
Κομματάρες εντός αυτού: Shine A Light, If I Were with Her Now.
7,5


Pure Phase (Dedicated/Arista, 1995)
Εδώ αρχίζει να φαίνεται η οριστική απομάκρυνση από τον ήχο των Spacemen 3 και η αποκρυστάλλωση ενός διαφορετικού και μοναδικού ήχου, που φυσικά κινείται γύρω από το space rock ύφος αλλά και τον γενικότερο… θόρυβο. Αν θέλετε να βρείτε αντιπροσωπευτικό δίσκο της ψυχεδέλειας στα 90s (νέο-ψυχεδέλεια των 90s), αυτός ο δίσκος είναι ο ορισμός. Επίσης ανήκω σε αυτούς που στην αξιολόγηση των δίσκων των Spiritualized, τοποθετώ τον Pure Phase πολύ ψηλά, πολύ κοντά με τον επόμενο του. Είναι να απορεί κανείς, πως δεν «πέτυχε τη δουλειά» της εμπορικής επιτυχίας, αν και πιθανότητα δεν ήταν ποτέ αυτός ο σκοπός. Παράλληλα, σίγουρα όλα είναι και θέμα timing (κοινού, κριτικών κλπ), κάτι που φαίνεται πως ήταν τυχερός να διαθέτει ο “Ladies and Gentlemen…”. Σε κάθε περίπτωση, το χαοτικό ταξίδι που προσφέρει το Medication (που είχε κυκλοφορήσει πολύ νωρίτερα) άνοιγε για τα καλά το δρόμο…! Ειδικά για αυτό, μπορείτε να διαβάσετε και εδώ.
Κομματάρες εντός αυτού: Medication, Lay Back in the Sun.
8,5

Ladies and Gentlemen, We Are Floating in Space (Dedicated/Arista, 1997)
Αυτό φυσικά είναι το άλμπουμ της εμπορικής εκτόξευσης. Πρόκειται για ένα από τα αριστουργήματα, πλέον χαρακτηριστικά μουσικά έργα της δεκαετίας του 1990. Καθαρό δεκάρι! Συνδύασε άψογα ψυχεδέλεια, shoegaze, space rock, free jazz αλλά και indie ήχo, πάντα στα πλαίσια του πως τον είχε στο μυαλό του ο Pierce. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά την άποψη μας για τον δίσκο, εδώ!
Κομματάρες εντός αυτού: (όλα) Come Together, I Think I’m In Love.
10


Let It Come Down (Arista, 2001)
Δύσκολο εγχείρημα να πρέπει να βγάλεις δίσκο αντάξιο του προηγουμένου, που ήταν αριστούργημα. Γίνεται; Δεκάρι μπορεί να μην το λες, όμως το Let it Come Down έβαλε ένα ακόμα σημαντικό λίθο στο οικοδόμημα του Pierce και της συνεχώς εναλλασσόμενης και συχνά ανακυκλώμενης παρέας του. Μιλάμε όμως για ένα δίσκο που η ομορφιά του δεν φαίνεται με την πρώτη ακρόαση, όπως στον Ladies and… αλλά είναι ελαφρώς πιο υπόγεια, θέλει ακροάσεις και να μπορέσεις να μπεις στην ατμόσφαιρά του. Ίσως να είναι τόσο μεγάλο και πομπώδες τελικά, που είναι δύσκολο να το αφομοιώσεις με τη μία. Εδώ, λείπουν οι..free jazzy πειραματισμοί και η -φοβερά πλούσια- ενορχήστρωση κινείται περισσότερο προς indie/folk ήχους και gospel φωνητικά (Stop Your Crying), με τα πνευστά πάντως και πάλι να κάνουν πολύ έντονη την παρουσία τους. Να σημειωθεί ότι για την ενορχήστρωση βοήθησαν πάνω από 100 μουσικοί. Δεν τους λες και λίγους…
Κομματάρες εντός αυτού: Out of Sight, Won’t Get to Heaven (The State I’m in).
8

Amazing Grace (Dedicated Records, 2003)
Πέμπτο άλμπουμ και εδώ έχουμε την απόλυτη στροφή. “Garage rock; Ναι αμέ, και αυτό το΄χω”, φαίνεται να είπε ο Pierce και όπως αποδείχτηκε ήταν σωστός. Μάλιστα, ο τρόπος που το κάνει είναι ωμός, σα να πρόκειται για καθαρή garage μπάντα στα πρώτα της, εφηβικά βήματα. Βέβαια, ούτε εδώ λείπουν οι blues, gospel και jazz στιγμές (Oh Baby) που μας επαναφέρουν στην πραγματικότητα του ποια ακριβώς μπάντα ακούμε.
Κομματάρες εντός αυτού: She Kissed Me, This Little Life of Mine.
7

Songs in A&E (Sanctuary/Fontana, 2008)
5 χρόνια από την προηγούμενη κυκλοφορία δεν τα λες και λίγα, μοιάζει με ένα δίσκο “come back”, μια επιστροφή με μία δουλειά πολύ προσωπική για τον Pierce. Στα πέντε αυτά χρόνια μεσολάβησε και μια παραμονή του Pierce σε νοσοκομείο για αρκετό διάστημα (σοβαρής μορφής πνευμονία που του άφησε και μόνιμα αναπνευστικά κατάλοιπα), έτσι ο δίσκος περικλείει πολλά από τα βιώματα και τις σκέψεις του γύρω από αυτό το γεγονός. Άλλωστε και ο τίτλος («τραγούδια στην πτέρυγα ατυχημάτων και επειγόντων») εκεί αναφέρεται, ενώ το όλο έργο το έχει αφιερώσει στους ανθρώπους που εργάζονταν στο νοσοκομείο και τον βοήθησαν. Φυσικά τα κλασσικά θέματα όπως ο έρωτας, τα ναρκωτικά (”I’ve got a hurricane inside my veins,”), ο θεός, η ματαιότητα (ή μη) της ύπαρξης, είναι πάντα εκεί. Πως να μην είναι μετά την εμπειρία που έζησε βέβαια, αν και πολλά τραγούδια είχαν γραφτεί σε προγενέστερη του νοσοκομείου φάση.
Κομματάρες εντός αυτού: Soul On Fire, Baby I'm Just a Fool.
7,5

Sweet Heart, Sweet Light (Double Six Records, 2012)
Προβλημάτων υγείας συνέχεια για το Pierce και στο εξώφυλλο του άλμπουμ, βλέπουμε ένα τεράστιο "Huh?" σε λευκό φόντο με πράσινο πλαίσιο, μία ίσως απεγνωσμένη, απελπισμένη απορία σχετικά με όσα του συμβαίνουν. Στην παρούσα φάση βρισκόταν σε αγωγή με χημειοθεραπεία, γιατί σιγά μη δεν του συνέβαινε και αυτό…! Ο δίσκος περνά από πολλές φάσεις. Είναι άλλοτε pop (Hey Jane),άλλοτε κατάμαυρο (So Long You Pretty Thing), άλλοτε βγάζει ερωτισμό (Too Late), αλλά σε γενικές γραμμές είναι ένα uplifting άλμπουμ, που συγκαταλέγεται στις καλύτερες στιγμές της μπάντας.
Κομματάρες εντός αυτού: Too Late, Life Is a Problem.
8,5

And Nothing Hurt (Fat Possum/Bella Union, 2018)
Σίγουρα μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες των Βρετανών (φυσικά βρέθηκε ψηλά στα καλύτερά μας του 2018) και αυτή για την οποία προσωπικά έχω ιδιαίτερη αδυναμία καθώς ήταν το άλμπουμ, στην περιοδεία του οποίου κατάφερα να τους δω για πρώτη φορά (Τορίνο, 2019). Ο Pierce είχε 6 χρόνια να το ετοιμάσει και φαίνεται πως η αναμονή άξιζε τον κόπο. Στο άλμπουμ βρίσκεις λίγο απ’όλα, κατι σαν μία περίληψη της μουσικής (και μη) ζωής του Pierce. Λίγο από soul, στοιχεία jazz, space και shoegaze, χωρίς κάτι να κυριαρχεί απόλυτα. Επίσης οι διαθέσεις ποικίλουν και άλλοτε κυριαρχεί rock ένταση και uptempo διάθεση (On the Sunshine), ενώ αλλού συναντάς μελαγχολία (Damaged, Ι΄m Your Man) και μουντάδα που συνδυάζεται αρκετά με το γεγονός ότι ο ίδιος ο Pierce το παρουσίασε σαν το τελευταίο δίσκο που θα κυκλοφορούσε. Ευτυχώς, αυτό δεν ίσχυσε…
Κομματάρες εντός αυτού: Damaged, I’m Your Man.
9

Everything Was Beautiful (Fat Possum, 2022)
Το Everything is Beautiful, η πιο πρόσφατη δουλειά της μπάντας, κινείται λίγο-πολύ στα πλαίσια του And Nothing Hurt, άλλωστε τα περισσότερα κομμάτια ηχογραφήθηκαν μαζί. Οι δύο τίτλοι, ενωμένοι, αποτελούν μία συνέχεια, το: "Everything Was Beautiful and Nothing Hurt", που προέρχεται από το βιβλίο Slaughterhouse-Five (Σφαγείο Νο 5) του Kurt Vonnegut (1969), μυθιστόρημα εμπνευσμένο από τους βομβαρδισμούς της Δρέσδης, που ισοπεδώθηκε στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Χωρίς να είναι σε καμία περίπτωση κακό άλμπουμ, ελαφρώς έχεις την αίσθηση ότι πρόκειται για μια συλλογή με όσα κομμάτια αρχικά δεν αξιολογήθηκαν ως τόσο καλά για να μπούν στο And Nothing Hurt. Ξεχωρίζει φυσικά το Let It Bleed (for Iggy) που είναι φόρος τιμής στους Stooges.
Κομματάρες εντός αυτού: Let It Bleed (for Iggy), Crazy.
7

Nα περιμένουμε και επόμενο δίσκο; Θέλω να ελπίζω πως ναι. Αυτό που σίγουρα όμως περιμένουμε με τρομερή ανυπομονησία είναι η στιγμή που πλημυρίσει ο Λυκαβηττός με την ασύλληπτα γοητευτική νωχελικότητα των υπέροχων Spiritualized.

Photos: v_era (Spiritualized Live @ Today's Festival 2019, Torino, Italy)