Η δεκαετία των 90’s προσέφερε πολλά στη μουσική, τόσο στο χώρο του rock όσο και γενικότερα. Αναμφισβήτητα κυρίαρχες τάσεις ήταν η brit pop (άνοδος και πτώση) και το grunge με όλα τα παρακλάδια και τις μετεξελίξεις του. Υπήρχε όμως και ένα ρεύμα που σιγόκαιγε, δεν απέκτησε ποτέ ιδιαίτερο hype (αν και, σίγουρα τα είχε τα πρωτοσέλιδα του στο τύπο της εποχής), παρολ'αυτά υπήρξε επιδραστικό, φέρνοντας συχνά το underground ρεύμα της εποχής στο προσκήνιο. Μιλάμε για τον space/experimental/neo-psychedelic ήχο της δεκαετίας, μια μορφή συνέχειας της ψυχεδέλειας των 70’s ή αν θέλετε τα πρώτα δείγματα της νέο-ψυχεδέλειας των 00's, που στις μέρες μας είναι πλέον ρεύμα πλήρως διαμορφωμένο και κυρίαρχο.
Από αυτό, ξεχώρισαν κυρίως δύο άλμπουμ που, ναι μεν είχαν χρονική απόσταση εξαετίας μεταξύ τους, ήταν όμως σαφές ότι απευθύνονταν στο ίδιο κοινό και στις ίδιες -μουσικές και μη- αναζητήσεις: Το Screamadelica των Primal Scream και το Ladies and Gentlemen We Are Floating In Space των Spiritualized. Αυτά, εκτός από εμβληματικά, πέτυχαν και μεγάλες πωλήσεις.
Την παραπάνω σύνδεση των δύο άλμπουμ μη την πάρετε βέβαια και σα δεδομένη, αν και νομίζω ότι δεν είναι εξωφρενικά αυθαίρετη. Τόσο ηχητικά όσο και σχετικά με τη φήμη που τα συνόδευε: το ότι αποτελούσαν τα ιδανικά soundracks για να πάρεις ναρκωτικά στα 90’s. Αυτά αναδεικνύουν σίγουρα ένα κοινό υπόβαθρο.Ας επικεντρωθούμε όμως στο αντικείμενο αυτού του κειμένου που είναι το Ladies And Gentlemen..., ο δημιουργός του οποίου Jason Pierce ποτέ δεν αρνήθηκε ότι ή σύνδεση του άλμπουμ με τα ναρκωτικά έχει δόση αλήθειας.
Οι Spiritualized αποτέλεσαν το επόμενο βήμα του Pierce, frontman των Spacemen3, της μεγάλης μπάντας των mid-80’s, ο ήχος της οποίας αναμείγνυε​ ψυχεδέλεια με noise, garage και space rock. Ηχητικά, ο Pierce και στη νέα μπάντα του, ακολούθησε παρόμοιους μουσικούς δρόμους. Το γκρουπ δημιουργήθηκε το 1990, με αυτόν να αποτελεί το μοναδικό σταθερό μέλος από τότε. Έχουν κυκλοφορήσει μερικούς πολύ σημαντικούς δίσκους (7 στο σύνολο μέχρι σήμερα), με κορυφαίο όλων (ευρηματικότερο πιο σωστά, καθότι μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία σημείωσαν άλλοι δίσκοι τους) το τρίτο στη σειρά άλμπουμ, "Ladies And Gentlemen…" του 1997.

                                                                                                                               Photo credit: Spiritualized Official Site
Το άλμπουμ ξεχειλίζει από έμπνευση τόσο στο στιχουργικό όσο και στο μουσικό κομμάτι. Φήμες, ή “κακές γλώσσες” πιο σωστά, βέβαια λένε ότι μεγάλο μερίδιο για την επιτυχία, ειδικά στο στιχουργικό κομμάτι, είχε το γεγονός ότι η κοπέλα του Pierce (Kate Radley) και keybordίστρια του γκρουπ (μέχρι και το 1997), τον είχε αφήσει λίγο καιρό νωρίτερα (1995) για να παντρευτεί τον τραγουδιστή των Verve, Richard Ashcroft. Ο ίδιος βέβαια πότε δεν το αρνήθηκε, με την έννοια ότι “και ένα λεωφορείο να πέσει επάνω σου, εμπειρία είναι, επηρεάζεσαι και γράφεις…” ενώ παράλληλα ανέφερε ότι πολλά από τα τραγούδια είχαν γραφτεί πριν το γεγονός. Βέβαια είναι δύσκολο να μας πείσει για κομμάτια όπως το Broken Heart με στίχους όπως “And I'm wasted all the time / I've gotta drink you right off of my mind / I've been told that this will heal given time / Lord I have a broken heart”. Επιπροσθέτως, είναι και οι στίχοι στο Cool Waves: “Baby if you lose your love Don't take me by surprise / Don't think you're crying / But there's teardrops in your eyes / If you gotta leave, You gotta leave”. Αλλά εντάξει, ίσως να είναι τυχαίο…
Στο θέμα σύνδεσης με τα ναρκωτικά ο Pierce πολλές φορές έκανε αναφορές με κοινό παρονομαστή το “…δεν είναι κάτι που επεδίωξα. Πάντως είναι αλήθεια πως η επίδραση των ναρκωτικών στη ροκ μουσική είναι καταλυτική και πως τα μεγαλύτερα έργα έχουν γραφτεί υπό αυτές τις συνθήκες…”
Στο καθαρά μουσικό κομμάτι, το space/psyche rock των 90’s βρήκε τον ιδανικό του εκπρόσωπο σε αυτό το άλμπουμ. Μία απίστευτη ηχητική περιπέτεια 70 λεπτών με αλλεπάλληλα χτυπήματα μουσικών παροξυσμών. Κορυφαία βέβαια όλων τα Come Together και I Think I’m In Love που έμειναν στην ιστορία ως ύμνοι των εφήβων της εποχής. Διαδοχικά στην tracklist, κολλημένα μεταξύ τους, 2 ύμνοι στις εξαρτήσεις, τη συντροφικότητα και τον έρωτα.

Ήπιες μελωδίες, σπαρακτικοί στίχοι και ηχητικά ξεσπάσματα ψυχεδελικών ήχων προερχόμενων από πνευστά, έγχορδα και ικανή "ποσότητα" παραμόρφωσης (ακούστε το No God Only Religion) είναι η ραχοκοκαλιά του δίσκου, όπως στα Cool Waves, All Of My Thoughts (“Don't know how to sleep on my own / 'Cause all of my dreams are of you / I just don't know what to do on my own / All of my thoughts are of you”… δράμα!), ενώ για τέλος στο απίστευτο αυτό άλμπουμ συναντάμε το Cop Shoot Out που μου μοιάζει σαν ο Pierce να μας λέει: “Ναι! Είμαι ιδιοφυΐα, ας τζαμάρουμε τώρα”.
Ένα ας πούμε ,θλιβερό, προνόμιο της μπάντας είναι ότι στα πλαίσια προώθησης αυτού του δίσκου, το πέρασμά τους από το ιστορικό Hacienda του Μάντσεστερ στις 15 Ιουνίου του 1997, έμελλε να είναι και η τελευταία συναυλία που δόθηκε ποτέ από συγκρότημα στο χώρο (28 Ιουνίου 1997 έκλεισε τυπικά, αλλά με ένα dj set).
Θυμηθείτε τους παρακάτω:

Το Ladies And Gentlemen… είναι σήμερα, 21 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, φρέσκο και επίκαιρο. Κατά ένα παράξενο τρόπο μάλιστα, μου αρέσει ακόμα περισσότερο απ’όταν το πρωτοάκουσα, και σε κάθε ακρόαση πείθομαι για αυτό. Θα αποτελεί για πάντα ένα κειμήλιο στη δισκοθήκη μου.
Come Togeeether….

 Φωτογραφία εξωφύλλου: v_era