Η φάση με τους Gioumourtzina είναι άλλη μια απόδειξη ότι η ελληνική μουσική παραγωγή τα τελευταία χρόνια έχει πάρει τα πάνω της. Η κρίση, οι δυσκολίες και όλα τα μίζερα που ζούμε ή ακούμε να συμβαίνουν γύρω μας, φαίνεται πως εμπνέουν τους ταλαντούχους ανθρώπους εκεί έξω. Ίσως λοιπόν αυτές οι συνθήκες να βάζουν ένα λιθαράκι στο να προκύπτουν καλλιτεχνικές δημιουργίες όπως το Blakk Metall. O τίτλος του ντεμπούτου τους είναι βέβαια ειρωνικός και απόλυτα παραπλανητικός, electronica παίζουν οι άνθρωποι και το κάνουν ιδιαιτέρως καλά. Απλά, όπως και οι ίδιοι λένε, μέσω του τίτλου προσπαθούν να αντιδράσουν στην κατηγοριοποίηση της μουσικής (τους) αλλά και στη μουσική βιομηχανία γενικότερα.

Gioumourtzina είναι παράφραση της λέξης Gumulcine, όπως αποκαλείται η Κομοτηνή στα τούρκικα και είναι το όνομα που αποφάσισαν να δώσουν οι Ανέστης Νείρος (synth, φωνητικά) και Γιάννης Τσελίκας (ηλεκτρικό μπάσο) στα μουσικά τους όνειρα.

Με το άλμπουμ «γνωριστήκαμε καλά» πριν αποφασίσω να του αφιερώσω αυτές τις γραμμές. Αποτέλεσε το soundtrack διαδρομής στην εθνική οδό με διαδοχικά ακούσματα, ενώ ακόμα περισσότερες φορές επανέλαβα τα κομμάτια που ξεχώρισα και στα οποία θα αναφερθώ παρακάτω. Νομίζω πως είναι μια δημιουργία ιδανική για ταξίδια. Αλλάζει ατμόσφαιρα και ύφος συνεχώς, όσο γρήγορα αλλάζουν οι εικόνες του περιβάλλοντος έξω από το κινούμενο αυτοκίνητο. Δε ξέρω αν θα το απολάμβανα τόσο στο στερεοφωνικό του σπιτιού μου όπου η ακρόαση θα ήταν πιο λεπτομερής. Σε κάποια σημεία σου δίνεται η αίσθηση ότι κάτι έμεινε ανολοκλήρωτο, κυρίως στον τομέα της ενορχήστρωσης.

Ο δίσκος ξεκινά με το new age αισθητικής και με πινελιές William Orbit, Leviathan. Όμορφη μελωδία και χαλαρό beat με τα synths και το βαθύ μπάσο να δίνουν μια πρώτη αρκετά ολοκληρωμένη εικόνα του τι θα ακούσουμε στη συνέχεια. Η εναρκτήρια μπασογραμμή του Russian Market φέρνει πάρα πολύ στο Leave Them All Behind των Ride και μαρτυρά απόλυτα τις shoegaze επιρροές τους. Είναι πράγματι απολαυστικό, για τα δικά μου αυτιά τουλάχιστον, το πόσο ωραία δένουν τον electro, new age και συχνά new wave ήχο τους με τη μαυρίλα του shoegaze. Τώρα, πώς μου ήρθαν στο μυαλό και οι God Is An Astronaut θα σας γελάσω.

Ακούστε εδώ

Προσωπικό αγαπημένο είναι το Lobby Raver. Νομίζω πως είναι η πλέον μυστήρια, βαθιά και prog σύνθεση, που χαρακτηρίζεται από διαρκείς εναλλαγές. Μου φαίνονται δε πολύ πετυχημένα τα κάπως χαοτικά, echo φωνητικά. Οι επαναλαμβανόμενοι στίχοι, λίγο μετά το δεύτερο λεπτό μου θύμισαν τους αγαπημένους μου Underworld καθώς η συνεχής επανάληψη λέξεων ή φράσεων πάνω από beat και μουσικά περιβάλλοντα που ανεπαίσθητα αλλάζουν, είναι καθαρά δική τους τεχνική. Το πλέον «επιθετικό» κομμάτι, με την εντονότερη χρήση του drum machine είναι το Palaces In The Night Terror και για το δυναμισμό του κέρδισε θέση στην καρδιά μου.

Πρέπει όμως να αναφέρουμε και τα αρνητικά για τα οποία μια μικρή νύξη έγινε και παραπάνω. Ορισμένα τραγούδια έχεις την αίσθηση ότι έμειναν μισά, κάποια άλλα νομίζω ότι αδικηθήκαν από τη φτωχή ενορχήστρωση, ενδεχομένως το τελευταίο να συμβαίνει σχεδόν στο σύνολο του δίσκου. Σε αυτά νομίζω πως ανήκουν τα The Rundown και Glasgow ίσως και το Chinese Battleship, αν και το τελευταίο έχει μια funky διάθεση που το κάνει κάπως ενδιαφέρον.

Το Chrysostomou Smyrnis είναι μια κατηγορία μόνο του. Η ατμόσφαιρα του είναι ιδιαίτερη και με αρκετές εναλλαγές, αλλά δε μπορώ να αποφασίσω αν σα σύνθεση μου αρέσει. Τα φωνητικά από το κομμάτι «Όνειρα» του Τώνη Μαρούδα, σε διαφορετική εκτέλεση, που του δίνουν μια vintage αίσθηση -αλά Imam Baildi- δε με βοήθησαν στο να καταλήξω.

Το θολό εξώφυλλο με τον αναποδογυρισμένο μωβ σταυρό σε μαύρο φόντο και τα κλαδιά δένδρων, προκαλεί αρκετά έντονα συναισθήματα, που δένουν απόλυτα με τον τίτλο. Αναδεικνύεται έτσι η πασιφανής διάθεσή τους να δημιουργήσουν αντίθεση με την ηπιότερου ύφους μουσική τους. Το συνολικό αποτέλεσμα του άλμπουμ εμπεριέχει πολλές αντιθέσεις, συνθετικές, συναισθηματικές, που όμως τελικά του προσδίδουν ενδιαφέρον. Και το γεγονός ότι αποτελεί την πρώτη δισκογραφική απόπειρα των δυο καλλιτεχνών, αφήνει ελπίδες για ακόμα καλύτερες στιγμές στο μέλλον.

*2 τραγούδια που θα ομορφύνουν τη ζωή σας: Lobby Raver, Palaces In The Night Terror

6/10

Φωτογραφία: v_era

Το κείμενο πρωτοδημοσιεύθηκε στο soundgaze.gr