Τα τελευταία χρόνια είναι αρκετά συχνό τόσο το φαινόμενο συνεργασιών μεταξύ καλλιτεχνών από διάφορα συγκροτήματα, όσο και των επανενώσεων μετά από αρκετά χρόνια σιωπής. Δε ξέρω αν πρόκειται για μια φυσιολογική τάση που απλά από σύμπτωση συνέβη σε πολλούς καλλιτέχνες σχεδόν ταυτόχρονα ή αν είναι μια ένδειξη ότι η κρίση (τόσο έμπνευσης όσο και οικονομική) έχει χτυπήσει την πόρτα και της μουσικής. Στο πλαίσιο αυτών των συνεργασιών πάντως εντάσσεται και το γκρουπ με το… εμπνευσμένο όνομα LNZNDRF και o πρώτος ομώνυμος δίσκος του, ο οποίος παρουσιάζει, ομολογουμένως, ενδιαφέρον πολλαπλάσιο του ονόματος της μπάντας, θα τολμούσα να πω.

Το γκρουπ προέκυψε από τη συνεργασία των αδερφών Bryan και Scott Devendorf (drums και μπάσο αντίστοιχα) των National και του ομόσταβλού τους στην εταιρεία 4AD, μέλους των Beirut, Benjamin Lanz. Οι τρεις τους κλείστηκαν σε μια εκκλησία στο Σινσινάτι των ΗΠΑ και για 2 ½ ημέρες ηχογραφούσαν ασταμάτητα. Το αποτέλεσμα; Ένας δίσκος άνισος, με αρκετά από τα οκτώ κομμάτια του πάντως να είναι εξαιρετικά. Εντούτοις, κάποιες συνθέσεις σε προσγειώνουν με τη μετριότητα τους, επιφέροντας προβληματισμό για το τελικό αποτέλεσμα.

Στις συνθέσεις που ξεχωρίζουν περιλαμβάνονται τα Beneath The Black Sea και Future You που βρίσκονται στην αρχή του άλμπουμ και πραγματικά το απογειώνουν. Και τα δυο εντάσσονται και εμπνέονται από την krautrock παράδοση και αναβίωση, που λαμβάνει χώρα τελευταία στην παγκόσμια μουσική σκηνή.

Το σημαντικό πάντως είναι ότι οι δυο αυτές συνθέσεις είναι εξαιρετικές, χορευτικότατες και ακούγονται φρέσκες και δυναμικές με την πρώτη να σου δίνει διαρκώς την αίσθηση ότι το πνεύμα των Joy Division/New Order προσπαθεί ανεπιτυχώς να κρυφτεί. Ίσως επειδή ήρθαν οι ζέστες και ο ήλιος φτιάχνει τη διάθεση, ίσως επειδή το καλοκαιρινό συναυλιακό mood με έχει συνεπάρει, τα δυο αυτά κομμάτια μου ακούστηκαν σαν το ιδανικό warm up-soundtrack. Πάντως, η kraut rock αίσθηση κυριαρχεί στο μεγαλύτερο μέρος του δίσκου, και αυτό μόνο ως καλό μπορεί να το εκλάβει κανείς.

Προχωρώντας, το Mt Storm είναι τελείως διαφορετικού ύφους κομμάτι, αφού παραπέμπει σε πιο καθαρές indie rock φόρμες και με σαφώς ηπιότερους ρυθμούς. Η ατμόσφαιρα του είναι καθηλωτική, ενώ κατορθώνει να κρύψει τη σχετικά φτωχή από πλευράς φωνητικών, μπάντα. Κάτι που δυστυχώς θεωρώ ότι στο Kind Things είναι πολύ ευδιάκριτο. Απλό σα σύλληψη και μελωδία τραγούδι, συμπαθές, αλλά με κάτω του μετρίου φωνητικά να το συνοδεύουν.

Στο Hypno-Skate o Bryan Devendorf αρπάζει την ευκαιρία να μας υπενθυμίσει πόσο καλός drummer είναι, αφού το κομμάτι στηρίζεται εν πολλοίς σε αυτόν και τα τύμπανα του. Όμορφος, ταξιδιάρικος ήχος με συνδυασμό αρκετών στοιχείων τόσο από το παρελθόν της μουσικής, όσο και από το παρόν της. Το κομμάτι, ας πούμε, θα μπορούσε να ακουστεί στο πρώτο παγκόσμιο συνέδριο οπαδών τόσο των Can όσο και των Death In Vegas (στο οποίο θα συμμετείχα χωρίς αμφιβολία).

Το Monument είναι το πιο βαρετό και ανούσιο κομμάτι του δίσκου και μαζί με το Stars And Time φτιάχνουν μια εντυπωσιακά μη ενδιαφέρουσα φάση του album.

Στο τέλος, με το Samarra (δεν ξέρω πού είναι ο τόνος, και αν στέλνουν πολιτικό μήνυμα προς τους Έλληνες ακροατές τους) που ακούγεται σα μια λίγο πιο άχρωμη εκδοχή του Future You, ρίχνουν ένα γερό kraut-τζαμάρισμα και μας αποχαιρετούν με industrial ήχους. Ακούστε εδώ

Στο LNZNDRF μη περιμένετε να βρείτε κάτι από τη λυρικότητα και το βάθος των National ή τις συναισθηματικές στιγμές και τις βαλκάνιες αναφορές των Beirut. Όμορφος δίσκος αν και προς το παρόν δε μπορώ να είμαι σίγουρος ότι θα ενταχθεί στους δίσκους της χρονιάς. Αυτό θα εξαρτηθεί και από το τί μουσικές θα προκύψουν στο υπόλοιπο αυτής, φυσικά. Δεν θα κολλήσουμε εκεί όμως. Μεγαλύτερη σημασία έχει ότι πρόκειται για μια αξιόλογη συνεργασία που ενδεχομένως να έχει μέλλον, τα δε καλά κομμάτια του δίσκου είναι δεδομένο ότι θα τα «λιώσουμε».

*2 τραγούδια που θα ομορφύνουν τη ζωή σας: Beneath The Black Sea, Future You

7/10

Φωτογραφία: v_era

Το κείμενο πρωτοδημοσιεύθηκε στο soundgaze.gr