The Underdogs - Paths (Underdog Music, 2016) v_era

The Underdogs - Paths (Underdog Music, 2016)

Τετάρτη, 31 Μαΐου 2017 19:30
Γράφτηκε από:

Χωρίς ίχνος υπερβολής, ένας απο τους 2-3 καλύτερους ελληνικούς δίσκους της χρονιάς.

Παρακάτω θα σας μιλήσω για ένα φοβερό δίσκο! Και η χώρα προέλευσης του με κάνει διπλά χαρούμενο και κατά μια έννοια περήφανο, γιατί πρόκειται για ένα δίσκο ελληνικό. Ο τίτλος του είναι Paths, και είναι φτιαγμένος από μια παρέα τεσσάρων παιδιών, που μας συστήνονται ως The Underdogs. Ένα όμορφα στημένο σκηνικό με ήχους, εικόνες και συναισθήματα που μοιάζουν όλα τόσο γνώριμα και οικεία, αλλά ταυτόχρονα είναι τόσο φρέσκα και σύγχρονα.
Οι Δημήτρης Οικονόμου (κιθάρα, φωνητικά), Κώστας Χουρδάκης (ντραμς, φωνητικά), Αποστόλης Κοκκαλάκης (Μπάσο) και Νίκος Ιωακείμ (κιθάρα), μέσω της μουσικής βρήκαν ένα ιδανικό γι’αυτούς, αλλά και για εμάς - κρίνοντας εκ του αποτελέσματος - τρόπο έκφρασης. Άξιο αναφοράς είναι το ότι και για τους τέσσερεις η φάση αυτή αποτελεί χόμπι, καθότι η Ελλάδα δεν αφήνει πολλά περιθώρια στη μουσική - έκτος από το pop/σκυλάδικο ίσως - να αποτελέσει βασικό βιοποριστικό παράγοντα για κάποιον. Όπως για τις περισσότερες μπάντες στην Ελλάδα λοιπόν, έτσι και σε αυτή την περίπτωση, η επιτυχία στηρίζεται καθαρά και μόνο στο πάθος και το μεράκι των μουσικών και τις DIY καταστάσεις. Όμως αυτό μπορεί να θεωρηθεί και τύχη αφού ενδεχομένως ξορκίζεται έτσι το όποιο άγχος της «υποχρεωτικής» επιτυχίας. Όπως άλλωστε είχε δηλώσει και ο ντράμερ της μπάντας Κώστας Χουρδάκης σε πρόσφατη συνέντευξη: “Έχουμε την τύχη να μην είναι επάγγελμα η φάση για εμάς, όπως επίσης να είμαστε όλοι σε μια ηλικία που το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να μας εκφράζει αυτό που παράγεται.”
Οι δέκα συνθέσεις που περιλαμβάνονται στο δίσκο είναι σχεδόν όλες καταπληκτικές. Παρακάτω γίνεται μια ενδεικτική μόνο αναφορά ξεκινώντας με το καθηλωτικό Cross The Line που ξεκινάει το πάρτυ ήχων, μελωδιών και έντασης που θα ακολουθήσει. Η αντίστιξη των μελωδιών από τις δυο κιθάρες είναι εκπληκτική, γεγονός που πίστευα πως μπορούν να πετύχουν μόνο έμπειρα συγκροτήματα. Στο Mindtrap έχουμε μια πανδαισία μουσικών ειδών. Αντιπροσωπευτικό δείγμα του τι συμβαίνει στο άλμπουμ με την ανάμιξη blues, americana και post punk με καθαρά, κρυστάλλινα φωνητικά. Κάτι που θέλω να σημειώσω και θεωρώ σημαντικό είναι ότι στα περισσότερα κομμάτια, ενώ η προφορά είναι «ελληνική», δεν είναι σε καμία περίπτωση αντιαισθητική. Αντιθέτως προσφέρει ένα ιδιαίτερο χρώμα στα τραγούδια, τους δίνει πιο έντονη ταυτότητα.
Το Quintessence of Life, είναι η «πεμπτουσία» (όπως λέει και ο τίτλος του) ολόκληρου του δίσκου. Πρόκειται για ένα από τα συγκλονιστικότερα κομμάτια της φετινής χρονιάς, σκοτεινό, ατμοσφαιρικό αλλά και δυναμικό όταν χρειάζεται. Με φωνητικά εσκεμμένα - κατά την παραγωγή - χαμηλής έντασης, παραμορφωμένα και ομιχλώδη, ώστε να προσδίδουν μυστήριο στη σύνθεση. Μοιάζει σα να βγήκε από τα ζοφερά βάθη του μυαλού του Greg Dulli ή του φίλου του, Μark Lanegan.
Ακούστε εδώ
Το ομώνυμο του δίσκου, Paths, είναι ακόμη μια καταπληκτική σύνθεση, post rock δομής αλλά με φωνητικά και πολλές εναλλαγές.
Η δεύτερη καλύτερη σύνθεση κατά την άποψή μου είναι το Make It Happen. Ακόμα μια περίπτωση όπου διακρίνεις διάφορα είδη να παρελαύνουν και που θα μπορούσε εύκολα να είναι μουσικό θέμα σε ταινία του Tarantino. Americana με στοιχεία goth, ψυχεδέλεια στο ύφος των Black Angels, μπόλικες εναλλαγές έντασης και ύφους και ένα απίστευτα πωρωτικό τέλος. Αυτοί οι τύποι δεν αστειεύονται!
Το Paths είναι το όνειρο όλων ημών που ακούμε μουσική και στα κρυφά μας όνειρα «βλέπουμε» ότι φτιάξαμε ένα δίσκο. Όπως αρεσκόμαστε ν’ ακούμε διάφορα είδη, και το ιδανικό υποθετικό άλμπουμ μας πιθανώς να είχε στοιχεία απ’ολα αυτά, έτσι και εδώ οι The Underdogs έφτιαξαν ένα ψηφιδωτό ήχων. Σε αυτόν, ακούω μελωδίες και ρυθμούς που μου θυμίζουν όλα όσα έχω ζήσει με τη μουσική ως ακροατής, περασμένα μέσα από ένα μαγικό, δικό τους φίλτρο. Αυτό που τα κάνει όλα να ακούγονται ζωντανά, μοναδικά και…”The Underdogs”. Ανυπομονώ για την επόμενη δισκογραφική τους κίνηση και τα μελλοντικά τους live. Άλλωστε, στις ζωντανές τους εμφανίσεις είναι απολαυστικότατοι.

Υ.Γ: Υπάρχουν δίσκοι που ακούς και μετά από λίγο τους ξεχνάς, ακόμα και αν σου άρεσαν. Το Paths έμεινε στο CD player για τόσο μεγάλο διάστημα, που πραγματικά έλιωσε. Έχει καιρό να συμβεί κάτι τέτοιο με ελληνική δημιουργία, συγκεκριμένα από το The Figures Of Enormous Grey... των gravitysays_i του 2011. Νομίζω αυτό λέει αρκετά για το δίσκο.
*2 τραγούδια που θα ομορφύνουν τη ζωή σας: Quintessence Οf Life, Make It Happen
9/10
Photo: v_era

Το κείμενο πρωτοδημοσιεύθηκε στο soundgaze.gr

Διαβάστε επίσης