Η μπάντα με το παράξενο έως αστείο όνομα Kitchie Kitchie Ki Me O κρύβει αρκετή ιστορία και μπόλικη περιπέτεια πίσω της και τελικά την ξέρουμε περισσότερο απ’όσο αρχικά υποθέταμε, αφού ξεπήδησε από τις στάχτες των αγαπημένων Madrugada. όταν ο κιθαρίστας Robert Burås έφυγε από τη ζωή, γεγονός που είχε σα συνέπεια το απότομο τέλος της μπάντας. Ο κιθαρίστας Alex Kloster-Jensen τον αντικατέστησε στην ουσία μόνο για την περιοδεία προώθησης του τελευταίου δίσκου τους. Στην συνέχεια, το 2009, αυτός και ο μπασίστας των Madrugada Frode Jakobsen, σχημάτισαν τους ΚΚΚΜΟ. Το συγκρότημα συμπληρώσαν οι Anders Moller (ντραμς), Dag Stiberg (πνευστά) που αποτελούσαν μέλη του προηγούμενου γκρούπ του Robert και του Alex, των My Midnight Creeps. Αν μπερδευτήκατε, δεν είστε οι μόνοι. Μιλάμε για ένα μικρό χάος, από το οποίο όμως πρόεκυψε ένα ιδιαίτερο αποτέλεσμα.
Ο πρώτος τους ομώνυμος δίσκος κυκλοφόρησε το 2011 και απέσπασε πολύ καλές κριτικές. Έτσι δόθηκε το έναυσμα στην παρέα από τη Νορβηγία να συνεχίσει, φτάνοντας στο φετινό δεύτερο βήμα, το Are You Land Or Water. Αν περιμένετε να ακούσετε «κάτι σαν» Madrugada, αυτό δε θα συμβεί. Το ύφος της μπάντας είναι πολύ διαφορετικό, παρόλο που, όπως θα δούμε και παρακάτω, σε κάποια σημεία το παρελθόν αχνοφαίνεται.
Νωρίτερα σημείωσα ότι η ιστορία τους κρύβει μπόλικη περιπέτεια. Δεν αναφερόμουν μόνο στο γεγονός ότι στην ουσία γεννήθηκαν μέσα από ένα θάνατο. Μετά τον σχηματισμό της μπάντας, το στούντιο που ηχογραφούσαν καταστράφηκε εξ ολοκλήρου. Το γεγονός αυτό παραλίγο να οδηγήσει στη διάλυση τους. Όμως τα δεινά της μοίρας δε σταμάτησαν εκεί, καθώς η δισκογραφική εταιρεία με την οποία είχαν συμβόλαιο έκλεισε και αναγκάστηκαν να ψάξουν για καινούρια στέγη. Εντούτοις, φάνηκαν δυνατοί και κατάφεραν να φτιάξουν ένα πανέμορφο δίσκο, υπογράφοντας στη νεοϊδρυθείσα Λονδρέζικη δισκογραφική House Of Mythology (εταιρεία που ξεκίνησε την πορεία της με την παραγωγή του φετινού δίσκου των επίσης Νορβηγών Ulver). Μάλιστα, κρίνοντας από τις αναφορές ανάμεσα από τις γραμμές σε κάποιους τίτλους τραγουδιών όπως τα Fire Birth και The Voyage, μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι ο δίσκος αναφέρεται, εν μέρει τουλάχιστον στους ίδιους, την πορεία τους και την όχι και τόσο καλή τους τύχη.
Μουσικά το άλμπουμ εντάσσεται στο γενικότερο ύφος του kraut rock, με έντονες πινελιές σύγχρονης ψυχεδέλειας. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο διαπίστωσα πως κάποιοι το χαρακτηρίζουν ως art rock, όμως επειδή το συγκεκριμένο είδος μουσικής δε το αντιλαμβάνομαι (όπως δε κατάλαβα ποτέ και το «έντεχνο», μα πάει αλλού η κουβέντα…), το προσπερνώ.
Το εναρκτήριο Barbarossa (Fire Birth) νομίζω πως δε μπήκε τυχαία σε αυτή τη θέση. Σε εισάγει στο όλο πνεύμα του Are You Land Or Water το οποίο κατά δήλωση των ιδίων είναι επηρεασμένο από την ιστορία του Frederick Barbarossa (Γερμανός φεουδάρχης, βασιλιάς των Γερμανών στην συνέχεια αλλά και αυτοκράτορας της Ρώμης, ο οποίος έζησε τον 12ο αιώνα), τη σύνδεση του με την ομώνυμη σπηλιά (και βέβαια το ταυτόχρονο «κόλλημα» του Alex με τις σπηλιές και τους Ευρωπαϊκούς μύθους και ιστορίες γενικότερα). Η σύνθεση κυριαρχείται από μια καταπληκτική σκοτεινή μπασογραμμή πάνω στην οποία παρεμβαίνουν ηλεκτρισμένα κιθαριστικά riffs. Είναι ένα βαρύ, μεγαλοπρεπές κομμάτι και ο tribal ρυθμός του είναι εθιστικός. Προσωπικά πάντως, μου θύμισε και κάτι από Chemical Brothers. Πάνω στα μοτίβα του kraut rock κινείται το Seleph (The Voyage). Είναι ένα 11λεπτο τζαμάρισμα στο οποίο υπάρχει ένας σταθερός, επαναλαμβανόμενος ρυθμός που δημιουργεί το υπόβαθρο για εναλλαγές ήχων και μελωδίων. Παράλληλα, διακρίνει κάνεις και στοιχεία americana ήχου και ατμόσφαιρας. Μιλάμε δηλαδή για ένα πρωτότυπο συνδυασμό ηχοχρωμάτων και μουσικών ρευμάτων.
Ακούστε εδώ
Το Going Forth By Day είναι το πρώτο κομμάτι του δίσκου με φωνητικά, μια σύνθεση που θυμίζει αρκετά Madrugada. Ειδικά η φωνή νομίζεις ότι ξεπηδά μέσα από τις μπαλάντες του Industrial Silence. Στο Are You Land Or Water (The Deluge) έχουμε και πάλι φωνητικά τώρα όμως το tempo είναι πιο γρήγορο. Είναι φανερή και εδώ η επιρροή από kraut rock με πολύ έντονη την αύρα των Neu! για παράδειγμα. Παράλληλα όμως, διακρίνει κανείς και πινελιές ψυχεδέλειας με prog εναλλαγές. Οι ρυθμοί στο τελευταίο ένα και κάτι λεπτό πέφτουν απότομα, δημιουργώντας μία ιδανική εισαγωγή για το αργόσυρτο Κyffhäuser (The Path). Το όνομα αυτό αποτελεί την τοποθεσία της σπηλιάς που σύμφωνα με το μύθο είναι θαμμένος ο Barbarossa.
Για το τέλος άφησαν το 10λεπτο γαλήνιο μελαγχολικό αλλά ταυτόχρονα απόκοσμο και μυστηριώδες Europa (First Light) που αποτελεί ένα από τα πιο down tempo κομμάτια που έχω ακούσει ποτέ. Κυκλοφόρησε ψηφιακά σα single στο τέλος του 2014. Στην αρχική του αυτή εκδοχή είχε διάρκεια 7 λεπτών, που θα μπορούσαν εύκολα να έχουν βγει από το Ambient 1-Music For Airports του Brian Eno. Στην εκδοχή που κυκλοφόρησε στο παρόν άλμπουμ προστέθηκαν άλλα 3 περίπου λεπτά με φωνητικά που προσδίδουν μια ρετρό χροιά στην ατμόσφαιρα του κομματιού.
Η Σκανδιναβία κατά κανόνα παράγει ενδιαφέρουσα μουσική. Οι μπάντες που εμφανίζονται σε αυτές τις χώρες έχουν πολύ συχνά κάτι να πουν, πειραματίζονται χωρίς όρια και ανοίγουν δικά τους μουσικά μονοπάτια. Μια αντίστοιχη περίπτωση είναι και οι ΚΚΚΜΟ και θέλω να πιστεύω πως στο μέλλον θα μας απασχολήσουν με εξίσου σημαντικές δουλείες, όπως το Are You Land Or Water.
Υ.Γ: Επειδή την απορία μου σε σχέση με την προέλευση του ονόματος του γκρουπ πιστεύω πως τη μοιράζονται οι περισσότεροι εκ των αναγνωστών, η επίσημη εξήγηση ακολουθεί: Το Kitchie Kitchie Ki Me O αποτελεί τραγούδι στο δίσκο Histamin (2007) των My Midnight Creeps (της προηγούμενης μπάντας των περισσότερων μελών των KKKMO, όπως αναφέραμε στην αρχή) και πρόκειται για μια φράση από ένα παραδοσιακό Ιρλανδικό κομμάτι, το “A Frog Went A-Courting”.
*2 τραγούδια που θα ομορφύνουν τη ζωή σας: Seleph (The Voyage), Barbarossa (Fire Birth)
7,5/10
Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε στο soundgaze.gr
