Το νέο πόνημα των experimental, heavy rockers, Hypnotic Nausea, το The Death of All Religions, είναι εντυπωσιακό από πολλές απόψεις. Αρχικά, ενθουσιάζεσαι με το φυσικό προϊόν. Η κυκλοφορία από την Ikaros Records, είναι πλούσια και υπερχορταστική. Εκτός από το εντυπωσιακό εξώφυλλο και εσώφυλλο, στη συσκευασία του βινυλίου συναντάς και ένα 24σέλιδο comic book, που πραγματικά κάνει την αγορά του, στην εποχή του spotify και της digital ακρόασης, ακόμα πιο δελεαστική. Όσοι, λίγοι, μείναμε πιστοί στο φυσικό μέσο, αποζημιωνόμαστε από κάτι τέτοια, σίγουρα.
Η ουσία βέβαια είναι η μουσική, σε κάθε περίπτωση. Και εκεί τα πράγματα είναι εξίσου καλά, αρκεί πάντα να σας αρέσει ο post rock / heavy, αλλά και πειραματικός (στο είδος) ήχος. Αν ναι, θα περάσετε τέλεια, αν όχι, μάλλον θα εγκαταλείψετε το κείμενο κάπου εδώ.
Τo άλμπουμ έχει ένα concept που περιστρέφεται γύρω από την επιβολή των θρησκειών πάνω στις μάζες, τον έλεγχο των ανθρώπων, της σκέψης και της βούλησης τους, χρησιμοποιώντας την ανάγκη τους να ελπίζουν σε κάτι ανώτερο, να «πιστεύουν». Σημειώνω το γενικότερο νόημα που αντιλήφθηκα κατά την ακρόαση του δίσκου, όμως σίγουρα η μουσική επιτρέπει στον καθένα να πηγαίνει τη σκέψη του όπου εκείνος επιθυμεί.
Πάντως στο ξεκίνημα, συναντάμε καμπάνες και ψαλμωδίες που φέρνουν στο μυαλό ήχους και ατμόσφαιρα από μοναστήρι. Έχουμε ήδη μπει στα ενδότερα του 11λεπτου post rock έπους Holy City. Εκπληκτικά riffs, όμορφες μελωδίες, φωνητικά που έρχονται από το βάθος να συμπληρώσουν απλώς το ηχητικό puzzle. Η συναισθηματική, αιθέρια σε στιγμές διάσταση του όλου μου φέρνει αρκετά στο μυαλό το ύφος των God Is An Astronaut.
Στο μικρής διάρκειας Spiritual Allegiance ο στίχος γίνεται πολύ…σαφής: “Don’t dispute, only pray / Do not ask, blindly obey”, που αντιλαμβάνομαι πως αναφέρεται στην επιβολή της θρησκείας πάνω σε ένα δογματικά μεγαλωμένο λαό, χωρίς παιδεία και κριτική ικανότητα και μας εισάγει με φόρα στον riffατο, γεμάτο, βαρύ ήχο του Dogma, που, (δεν φταίω εγώ που τους λατρεύω) ευθέως παραπέμπει σε Tool.
Οι στίχοι του 9λεπτου heavy rock ύμνου, Priest, που, και λόγω των φωνητικών (τα οποία ανήκουν στον Jon Voyager των Need), μου φέρνει στο μυαλό τους monkey3 του Astra Symmetry, επίσης δεν αφήνουν περιθώρια για αμφιβολία: “Silence in the house of God, I command you now to stop / Thinking ways to escape my vein delusions”.
Το κομμάτι είναι καλά περιχαρακωμένο (ωσάν ο “παπάς” να προστατεύεται) μεταξύ δυο εξαιρετικών, μικρών σε διάρκεια, instrumental συνθέσεων, με πολύ χαρακτηριστικούς τίτλους: Crippled God (industrial ήχοι, με μια φωνή που μοιάζει σα να «παίζει» ανάποδα) και Faded Faith. Δεν είναι τίποτα τυχαίο φυσικά. Ούτε οι τίτλοι, ούτε η σειρά των κομματιών, ούτε η ακαταλαβίστικη φωνή…
Το αργόσυρτο, ακουστικό The Death of All Religions, έρχεται για να καταλαγιάσει μουσικά την ατμόσφαιρα, όμως στους στίχους συνεχίζει να… «πριονίζει»:"When we will break our chains, we’ll reclaim our human days / We will reach our human ways, with the death of all religions”. Το instrumental Inquietum Cor δείχνει πως το κλείσιμο του δίσκου θα είναι ήπιο, με ένα σχετικά minimal ύφος και τη φωνή του George Ravaya (των Need) να απαγγέλει, λίγο πριν την αλλαγή του κομματιού, και την απόκοσμη, industrial, έκρηξη που ρίχνει την αυλαία…
Τέλος, για να επανέλθουμε στο comic book που συνοδεύει την έκδοση, είναι μια εξαιρετική δουλειά από την Gmonkey Cartoon. Η εικονογράφηση, βοηθά -ενδεχομένως- τον ακροατή να κατανοήσει ακόμα περισσότερο την συνολική ιδέα γύρω από την οποία κινείται το άλμπουμ. Πραγματικά, πολύ αξιέπαινη δουλειά. Τόσο πλούσια έκδοση δε βλέπεις συχνά, όχι μόνο από ελληνική εταιρεία αλλά γενικότερα. Στην παραγωγή, το χεράκι του έχει βάλει ο Hector D (αλλά και ο George Ravaya). Με τη δεύτερη αυτή δουλειά τους, οι Hypnotic Nausea αναμφίβολα αφήνουν έντονο αποτύπωμα του ονόματός τους στον post/heavy εγχώριο ήχο και αποκτούν ένα καλό διαβατήριο για συναυλίες στο εξωτερικό.
*2 τραγούδια που θα ομορφύνουν τη ζωή σας: Dogma, Holy City.
8/10
Photos: v_era
