Γενικώς, έχω ένα θεματάκι με τον ελληνικό στίχο στη μουσική που μου αρέσει, ειδικά στο χώρο του ευρύτερου rock. Έτσι, όταν στο πρώτο κομμάτι του ντεμπούτο των «Όρη», άκουσα ελληνικά, στιγμιαία -μόνο- ζορίστηκα. Για να φτάσω στο σημείο να θέλω σαν τρελός να γράψω μερικά λόγια για τον δίσκο, σημαίνει πως έχουν κάνει τα μαγικά τους εκεί μέσα και το αποτέλεσμα είναι τέτοιο που ο στίχος είναι όχι απλώς μη ενοχλητικός, αλλά θα έλεγα και εξαιρετικά ταιριαστός, με τα ελληνικά τελικά να αναγνωρίζονται σπανίως.
Η αρχική έκπληξη είναι ότι αν εξαιρέσουμε το πρώτο και το δεύτερο (αγγλικά στο δεύτερο) τραγούδι, υπάρχουν μεν στίχοι σε κάποια/ες (3-4) γλώσσες και διαλέκτους, δεν είναι ευκρινείς όμως και στην ουσία η φωνή χρησιμοποιείται σαν ένα ακόμα μουσικό όργανο, που λιγότερο εκφράζει νοήματα και περισσότερο συμμετέχει στον συνολικό ήχο (κάτι σαν Sigur Ros ας πούμε). Έτσι το εξέλαβα εγώ τουλάχιστον.
Ο οποίος ήχος τους, λοιπόν, δεν μπορεί εύκολα να περιγραφεί με λέξεις, τουλάχιστον όχι με αυτές που έχουν μέχρι σήμερα ανακαλυφθεί ή έστω από αυτές που εγώ γνωρίζω. Ας πούμε όμως, για να αρχίσει να μπαίνει μία ταμπέλα, πως ακούμε noise με πολύ πειραματισμό, περάσματα από hardcore, funk, (post) punk και άλλα πολλά που καλύτερα να τα ακούσετε παρά να τα κουτσογράψω.
Το αγαπημένο μου κομμάτι είναι το Pai με τα περίεργα φωνητικά και το riffακι που φέρνει σε Dead Kennedys. Το Pillow είναι κάτι σα την groovάτη μπαλάντα του δίσκου και ναι αυτό εύκολα το λες χιουμοριστική περιγραφή για το κομμάτι. Το Sex Me Crazy «στα ίσα» κοντράρει το Pai για καλύτερο του δίσκου. Ρυθμικό, μεθυστικό, επιθετικό. Με φαντάζομαι να το χορεύω, περιστροφικά, μόνος σε ένα μπαρ επί ώρες και να σταματάω μόνο για γουλιά μπύρας! Ένα πείραμα διάρκειας δέκα λεπτών στο πόσο μπορώ να στροβιλίζομαι χωρίς να σωριαστώ. وري είναι, τέλος, ο τίτλος του πλέον περιπετειώδους και "παράξενου" κομματιού του δίσκου. Με εναλλαγές, απότομα κοψίματα, κραυγές, κιθαριστικές παράνοιες και...όλα είναι υπέροχα εκεί μέσα.
Όταν η ατάκα μετά την πρώτη ακρόαση του δίσκου είναι τουλάχιστον: “ενδιαφέρον!» και η συνέχεια είναι μια εθιστική αντίδραση κατά την οποία πατάς επαναλαμβανόμενα το play για νέες εμπειρίες μαζί του, δυναμώνεις την ένταση σε κάθε μία από αυτές και σημειώνεις διαρκώς νέα αγαπημένα τραγούδια, τότε ξέρεις πως ο δίσκος που άκουσες έχει να δώσει πράγματα, είναι απαραίτητος!
Κάντε ό,τι θέλετε στη ζωή σας, μην στερήσετε όμως στους εαυτούς και τις παρέες σας τη χαρά του να ακούσετε αυτήν την υπερβολικά λογική παράνοια που ακούει στο όνομα «Όρη» (Κίμωνας Βλαχάκης-κιθάρα, Μανώλης Δασκαλάκης-Λεμός-τύμπανα και φωνή και Δημήτρης Κουλεντιανός-μπάσο) // ντεμπούτο άλμπουμ, 2022).
Και αν αποφασίσουν να παίξουν κάπου live, τρεχάτε χωρίς σκέψη και θα φύγετε χωρίς ανάσα!
#2 τραγούδια που θα ομορφύνουν τη ζωή σας: Pai, Sex Me Crazy.
Βαθμός: 7,5/10.
Υ.Γ: Τελευταίο στιχάκι στο “Μαίρη” είναι το…κλασσικό «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε». Μην αλλάξετε παιδιά, εκτός αν έχετε τίποτα ενθαρρυντικές πληροφορίες για το μετά του βουλιάγματος…
Υ.Γ.2: Επίσημο έτος κυκλοφορίας του δίσκου είναι το 2022, ασχέτως αν ψηφιακά το βρίσκει κανείς από το 2019.
Υ.Γ.3: Τον δίσκο τον ακούτε εδώ. Για παραγγελία και αποστολή του, με PM στο ακόλουθο link: https://www.facebook.com/taoriband . Διατίθεται επιπλέον από το δισκοπωλείο Rhythm Records (Εμμ. Μπενάκη 74, Αθήνα).
Photos: v_era
