Oι Long Distance Calling με το Eraser αποδεικνύουν γιατί αξίζει, 20-25 χρόνια μετά το ξεκίνημα του, να απολαμβάνει κανείς ακόμα αυτό που λέγεται post rock! Μας πείθουν πως είναι ολοζώντανο και εντελώς «χρήσιμο» είδος, αρκεί να γίνεται από «μάστορες» και όχι απλώς από κάποιους μουσικούς που δε βρήκαν τραγουδιστή ή δεν έχουν την ικανότητα να γράφουν στίχους, όπως από ένα σημείο και μετά συνέβαινε από μεγάλη μερίδα συγκροτημάτων.
Η μπάντα από τη Γερμανία έχει ήδη συμπληρώσει 16 χρόνια ύπαρξης και σκληρής δουλειάς στο χώρο, με πάμπολλα live, συνεργασίες και αισίως με 7 άλμπουμ στην έως τώρα καριέρα της, με το Εraser να είναι το 8ο. Δικαίως πλέον θεωρούνται ένα από τα κορυφαία ονόματα του χώρου, αν και ο ήχος τους έχει πολλά στοιχεία progressive rock και (post) metal. Αναγνώριση και σεβασμό απολαμβάνουν πάντως από τους οπαδούς όλων των ανωτέρω μουσικών ιδιωμάτων και αυτό δείχνει πολλά για την αξία τους.
Τι μπορούμε να ακούσουμε στον εν λόγω δίσκο; Συνήθως, η έλλειψη στίχων και φωνητικών αφήνει πολλά στη φαντασία του ακροατή, μην έχοντας αυτός τη δυνατότητα να «μπει» στο μυαλό του καλλιτέχνη, ώστε ξεκάθαρα να καταλάβει το τί θέλει ο τελευταίος να πει. Εδώ αυτό περιορίζεται σε σημαντικό βαθμό, ειδικά βεβαίως αν έχει προμηθευτεί κανείς τη φυσική μορφή του δίσκου. Το artwork παραπέμπει ξεκάθαρα σε concept άλμπουμ, ξεδιπλώνει όλη την ψυχοσύνθεση της μπάντας κατά την ηχογράφιση του δίσκου.


Γίνεται, λοιπόν, αναφορά στην επίδραση του ανθρώπου πάνω στη φύση και την ευθύνη του για το γεγονός ότι πολλά ζώα της γήινης πανίδας τείνουν προς εξαφάνιση. Κάθε νότα που ακούγεται στα εννιά συνολικά τραγούδια είναι μια προσπάθεια αφύπνισης της ανθρωπότητας, από ένα οικολογικά συνειδητοποιημένο γκρουπ που έχει ήδη πολλές σχετικές δράσεις κατά το παρελθόν. Κάθε τραγούδι είναι και μία αναφορά σε ένα διαφορετικό υπό εξαφάνιση είδος του ζωικού βασιλείου (ρινόκερος, γορίλας, καρχαρίας της Γροιλανδίας, άλμπατρος, τίγρης κ.ο.κ), και πραγματικά σε καθένα από αυτά αισθάνεσαι την ύπαρξη του ζώντος όντος να σε ζεσταίνει με την ανάσα του, αλλά και τον κίνδυνο που αυτό νιώθει. Μιλάμε για τόσο έντονη παραστατικότητα καθώς και τόσο πετυχημένη σχέση τίτλου τραγουδιού/ μουσικής που πραγματικά… ποιος χρειάζεται στίχους και τραγουδιστή…


Στο Blades έχουμε ένα δυναμικό riffατο τραγούδι, με τις κιθάρες να «στάζουν» progressive ύφος, με σαφή όμως ίχνη metal αίσθησης. Μία μουσική περιπέτεια με εναλλαγές, όπως ακριβώς η περιπετειώδης και γεμάτη παγίδες ζωή του ρινόκερου. Στους ίδιους τόνους, με αντίστοιχες αυξομειώσεις στην ένταση, αλλά σαφώς με περισσότερες ατμοσφαιρικές στιγμές είναι το Kamilah. Μου έφερε αρκετά στο μυαλό το ύφος των God is An Astronaut. Ένα από τα πιο ατμοσφαιρικά, ιδιαίτερα και πρωτότυπου κιθαριστικού ήχου κομμάτια (και προσωπικό αγαπημένο μου) είναι το 500 Years, απλά καταπληκτικό. Ακόμα πιο ιδιαίτερο είναι το Sloth (βραδύπους), που στο κορμό του κυριαρχεί το σαξόφωνο (!) ενώ οι κιθάρες θυμίζουν πολύ Pink Floyd, φτιάχνοντας ένα υπέροχο και πολύ πρωτότυπο, για post rock μπάντα, μίγμα. Το αργόσυρτο του ύφους του σαφώς και φέρνει στο νου τη νοχελικότητα στην κίνηση του συγκεκριμένου ζώου.


Πολύ αγαπημένο είναι και το, αφιερωμένο στα, μαγευτικά πτηνά, άλμπατρος) Giants Leaving, με καταπληκτική δουλειά στα ντράμς, ατμοσφαιρικό, με εναλλαγές, όλα μέσα σε μόλις 3’25’’. Συγκινητικό πραγματικά! Η συγκίνηση κορυφώνεται με το Eraser, που ρίχνει την αυλαία. Η ανθρωπότητα σβήνει τη φύση, αυτό όμως θα έχει ως αποτέλεσμα να σβήσει και η ίδια, αν δεν αλλάξει τρόπο σκέψης και δράσης. Ένα φοβερό κομμάτι!


Συνολικά το Eraser είναι από τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς που πλησιάζει προς το τέλος της. Είναι μάλλον ο σπουδαιότερος -γεμάτος όμορφες ιδέες και ποικίλους ήχους, ο πιο δουλεμένος- δίσκος των LDC και ελπίζω να είναι και το διαβατήριο τους για να ακουστούν από περισσότερα ζευγάρια αυτιών, πάντα βέβαια ακροατών του συγκεκριμένου ήχου, στον οποίο η μπάντα παραμένει πιστή. Η παραγωγή είναι εξαιρετική, (άλλαξαν εταιρεία και από την εκπληκτική και έμπιστη inside Out βρέθηκαν στην Γερμανική earmusic) γεγονός που κάνει τη δουλεία αυτή ακόμα πιο δελεάστική και σαφώς θεωρώ πως είναι απαραίτητο για τη δισκοθήκη σας. Το post rock (metal), ζωντανό όσο ποτέ!
#2 τραγούδια που θα ομορφύνουν τη ζωή σας: Giants Leaving, 500 Years.
9/10

Photos: v_era. Band's photo is taken from band's official Facebook Page