Οι Tindersticks επέστρεψαν με νέο δίσκο, όμως έχω την αίσθηση ότι είναι από τις μπάντες που δε φεύγουν ποτέ από το προσκήνιο για όσους συνδέουν τη ζωή τους με τη μουσική. Το έχουν καταφέρει αυτό μέσα από το πέρασμα των χρόνων, έχουν συνδέσει το όνομά τους με μία συγκεκριμένη διάθεση και ατμόσφαιρα. Έτσι λοιπόν, όταν έχεις όρεξη να ακούσεις αυτή τη «φάση», το χέρι μπροστά στη δισκοθήκη πάει αυτόματα σχεδόν σε αυτούς. H συνέπεια με την οποία ακολουθούν το δρόμο που οι ίδιοι άνοιξαν, είναι αδιανόητη.
O Soft Tissue απλώς έρχεται να προσθέσει ένα ακόμα κρίκο στην αλυσίδα των θαυμάσιων δίσκων της 32χρονης καριέρας τους.
Δε νομίζω πως κάνουν κάτι πολύ διαφορετικό απ’ότι στις προηγούμενες δουλειές τους. Συνδυάζουν τη soul μουσική και τεχνοτροπία με τη φωτεινή pop και τη σκοτεινή και ιδιαίτερη φωνή του frontman Stuart A.Staples, χρησιμοποιούν τα χορωδιακά (συνοδευτικά) φωνητικά για να γεμίζουν τον ήχο τους και φυσικά πηγαίνουν το κομμάτι ενορχήστρωση σε άλλα επίπεδα.
Μία από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου είναι μόλις στο ξεκίνημα, το New World. Ρυθμικό αλλά με moody, υποτονική διάθεση και με την soul φωνή της Gina Foster (που συμμετέχει στο δίσκο) να επαναλαμβάνει μαζί με τον Steward στο ρεφραίν:
“I won't let my love become my weakness”.

To Don't Walk, Run έχει πολλές ονειρεμένες μελωδίες φανερές και κρυμμένες μέσα του.
Θυμίζει τις πρώιμες εποχές της μπάντας και αποπνέει μια ελαφρώς jazzy αλλά και vintage ατμόσφαιρα. Στο Nancy η ατμόσφαιρα είναι ταξιδιάρικη και ελαφρώς πειραματική, κομμάτι που μοιάζει σε ύφος με το Turned by Back που βρίσκεται λίγο παρακάτω. Και πάλι η φωνή της Foster “ζεσταίνει” και χρωματίζει μοναδικά τα κομμάτια.
Το Falling, the Light είναι ένα από τα κομμάτια που δεν μου είπαν κάτι, θα το χαρακτήριζα ελαφρώς αδιάφορο. Αντιθέτως, το Always a Stranger είναι το αγαπημένο μου, και πως να μην είναι με τέτοια μπασογραμμή; Έχει μια ιδιαίτερη, πρωτότυπη θα έλεγα ατμόσφαιρα, ελαφρώς massive-attackίζουσα αλλά όχι με την σκοτεινή έννοια. Φυσικά τα έγχορδα αλλά και όλη η ενορχήστρωση είναι πραγματικά εξωπραγματικά όμορφη (όπως άλλωστε σε όλο το δίσκο)ενώ ο τρόπος που ανεβαίνει η ένταση ελαφρά, ανεπαίσθητα, το κάνει μαγικό.
Συνολικά o Soft Tissue είναι ένας όμορφος δίσκος, σημαντικό δείγμα της περιόδου ωριμότητας της μπάντας. Αν θα μπει στους 2-3 καλύτερους θα το δείξει ο χρόνος, σίγουρα όμως έχει τις δυνατότητες να το πετύχει αφού ορισμένες από τις συνθέσεις είναι εξαιρετικές. Στην Ελλάδα τους αγαπάμε πολύ και καλά κάνουμε. Έτσι, μας επισκέπτονται συχνά και αυτό θα ξαναγίνει σε λίγες μέρες, επ’ευκαιρία της κυκλοφορίας αυτού του δίσκου. Φυσικά θα είμαστε και πάλι όλοι εκεί (τo Σάββατο 2 Νοεμβρίου στο City Theater by Christmas Theater), να πάρουμε λίγη από τη σκοτεινή λάμψη τους σπίτι μας, μπας και την παλέψουμε…
#2 τραγούδια που θα ομορφύνουν τη ζωή σας: Always a Stranger, Don't Walk, Run.

7,5/10
Photos: band's Bandcamp & official Facebook Page