…και από το πουθενά, οι Xiu Xiu κυκλοφόρησαν έναν από τους δίσκους της χρονιάς. Βέβαια ίσως λίγο να τους αδικώ αφού η πορεία τους είναι σταθερή όλα αυτά τα χρόνια, πάντα στο δικό τους «λίγο για τρελάδικο», experimental, noise rock ύφος, αλλά με αστείρευτη έμπνευση και με πράγματα να πουν και να δώσουν σε κάθε κυκλοφορία. Επίσης, και στις δύο φορές που έχω καταφέρει να τους δω live, ήταν υποβλητικοί, οπότε μάλλον δεν πρόκειται για έκπληξη. Η φετινή κυκλοφορία τους πάντως, με τον -κάθε άλλο παρά λακωνικό τίτλο- 13 Frank Beltrame Italian Stiletto With Bison Horn Grips, μοιάζει να είναι το Έβερεστ στη μέχρι τώρα δισκογραφία τους.
Μιας και το αναφέραμε, η μπάντα από το Σαν Χοσέ της Καλιφόρνιας, έχει κυκλοφορήσει 14 άλμπουμ από το 2002 που ξεκίνησε. Ε δεν τα λες και λίγα. Προσθέστε και ένα live άλμπουμ, 4-5 EP, άπειρες συνεργασίες και καταλαβαίνετε ότι μιλάμε για μία μηχανή παραγωγής αξιοπρόσεκτης και ενίοτε μεγαλειώδους μουσικής.
O τόνος φωνής αλλά και το γενικότερο ύφος των φωνητικών του Jamie Stewart (μοναδικό σταθερό μέλος) έχει έτσι κι αλλιώς έντονο το σπαρακτικό στοιχείο και παίζει σημαντικό ρόλο στο τελικό αποτύπωμα που αφήνουν τα κομμάτια τους. Στο εναρκτήριο, υποτονικό Αrp Omni αυτό το στοιχείο όμως, γίνεται ακόμα πιο έντονο. Πιστεύω πως το πιο υποτονικό κομμάτι μπήκε μάλλον επίτηδες στην αρχή. Για να μας πιάσουν στον ύπνο…

«I have done almost nothing right
My entirе adult life
But having dared to touch the firе with you
Breaks the chain
Of my being nothing».
Αφοπλιστικοί!

Ότι ο δίσκος θα έχει ενδιαφέρον όμως το καταλαβαίνεις με το industrial/space έπος που ακολουθεί, το Maestro One Chord. Φοβερός ρυθμός και μελωδίες που εναλλάσσονται και στροβιλίζονται γύρω σου. Το hit πιθανώς του δίσκου θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να είναι το Common Loon που είναι ένα από τα πιο, ας το θέσουμε έτσι, ξεκάθαρα και…φυσιολογικής ροής κομμάτια του δίσκου.
Το Pale Flower είναι εντελώς φευγάτο, άλλοτε industrial, άλλοτε με tribal τύμπανα και συνεχώς με μια διάχυτη ανακατωσούρα στην ατμόσφαιρά του, είναι σίγουρα ένα από τα καλύτερα του LP. Η ένταση ανεβαίνει αισθητά στο Veneficium που, εκτός αυτής, χαρακτηρίζεται από πολύ γεμάτη ενορχήστρωση. Το Sleep Blvd που ακολουθεί είναι ελαφρώς πιο beatατο, περισσότερο pop ας πούμε, αν και είναι οξύμωρο να μιλάμε για “pop” σε δίσκο των Xiu Xiu.

To επόμενο αγαπημένο μου του δίσκου είναι χωρίς αμφιβολία το Τ.D.F.T.W με τον δολοφονικό ρυθμό και τα τρομακτικά synths. Oι αναπνοές που παίρνει ο πριν φτύσει τις φράσεις αλλά και τα καταπληκτικά κιθαριστικά περάσματα, το κάνουν απίστευτα περιπετειώδες το όλο. Ένα έπος, από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια της χρονιάς.
«In everyone's life, there is only one person
Whose name can be called out at the moment of death
And for me, that name is yours
The Devil forgiven, that's why». Γροθιά!
Ο δίσκος κλείνει με το ήπιο Piña, Coconut & Cherry στην αρχή αλλά φυσικά με περιπέτειες στην πορεία (κουμπάκια, φωνές, διαφόρων λογιών ήχοι, κραυγές απόγνωσης). Θα μπορούσε να είναι μια συνεργασία του Bowie, του Prince και του…Aphex Twin.

Ο 13 Frank Beltrame Italian Stiletto With Bison Horn Grips τα έχει όλα. Πειραματισμό, ρυθμό, παλαβωμάρα, industrial ένταση, δαιμονιώδη έμπνευση, pop διάθεση που εκπλήσσει, πολύ όμορφους στίχους. Είναι το ιδανικό σημείο για να βρει τη μουσική απόλαυση που αναζητά, αυτός που θέλει ανησυχία, πειραματισμό, τόλμη σε αυτά που ακούει και όχι καθιερωμένα, βολικά μονοπάτια στη δομή των τραγουδιών. Ταυτόχρονα όμως είναι πιθανότατα και ο πιο «στρωτός» δίσκος των Xiu Xiu, οπότε αν δεν τους γνωρίζατε μέχρι τώρα, ξεκινήστε από εδώ.
Για όλα τα ανωτέρω, είναι σίγουρα από τους (μακράν) πιο ενδιαφέροντες δίσκους της χρονιάς.
Μακάρι να μπορέσουμε να τον ζήσουμε και ζωντανά σύντομα.
#2 τραγούδια που θα ομορφύνουν τη ζωή σας: Τ.D.F.T.W, Maestro One Chord.
9/10
Photos: taken from band's Bandcamp