Το μεγάλο και πραγματικά πολύ σημαντικό γεγονός για τα εγχώρια συναυλιακά και μουσικά πράγματα ήταν (και είναι καθώς οι εορταστικές εκδηλώσεις θα συνεχιστούν μέσα στη χρονιά) η συμπλήρωση 10 ετών παρουσίας της Death Disco. Καλεσμένοι ήταν δύο μυθικά συγκροτήματα και όλος ο κόσμος που έχει αγαπήσει την Death Disco. Όλα κύλισαν ακριβώς όπως θέλαμε και έπρεπε, και -ειδικά με την εμφάνιση των And Also the Trees- φύγαμε όλοι (θέλω να ελπίζω) πολύ ευχαριστημένοι, αδιαφορώντας για τη βροχούλα που έριχνε κατά την αποχώρησή μας.

Ο κόσμος που ήδη από τις 20.00 και κάτι άρχισε να μπαίνει στο χώρο του Gagarin 205, ήταν πολύς. Δεν έγινε sold out όπως ανέμενα (στο δικό μου κόσμο ονειρεύομαι sold out που θα έπρεπε να γίνονται αλλά…φευ), όμως λίγο το τσουχτερό εισιτήριο (35€ στην πόρτα) και περισσότερο ο πανικός ότι αναμένονταν μυθικοί τυφώνες και χιονοθύελες, σίγουρα ώθησε κάποιους να μείνουν σπίτι. Όμως, οι Legendary Pink Dots λίγο μετά τις 21.00 βγήκαν στη σκηνή και αντίκρυσαν σχεδόν γεμάτο τον κάτω χώρο και αυτό σίγουρα είναι ωραίο θέαμα για μία μπάντα που ξεκίνησε πίσω στα 80’s και ποτέ δεν είχε τεράστια απήχηση.

Oι LPD σήμερα αποτελούνται από τρία μέλη. Το ½ της αρχικής σύνθεσης είναι ο Edward Ka-Spel (φωνητικά και synths) ενώ το άλλο ½, ο Philip Knight που αποχώρησε μόλις πέρσι. Στη μπάντα βρίσκονται πλέον και δύο καταπληκτικοί μουσικοί, ο Ολλανδός κιθαρίστας Erik Drost και ο Randall Frazier στο πλήκτρα και τα samples. Ειδικά ο κιθαρίστας ήταν το clue της βραδιάς για τους LPD, τους οποίους δεν είχα ξαναδεί (και δεν παρακολουθώ πολύ στενά τη δισκογραφία τους) οπότε όλα ήταν πρωτόγνωρα.
Η κύρια εντύπωση που μου άφησαν αναφέρθηκε παραπάνω: Δύο εξαιρετικοί μουσικοί που έδωσαν μια φοβερή παράσταση. Σε στιγμές πράγματι δημιουργούσαν καταπληκτικές, βαριές, industrial ατμόσφαιρες. Είναι άλλωστε μια μπάντα που χαρακτηριζόταν πάντα από την πειραματική της διάθεση και έχει συνθέσει από ωμό industrial μέχρι ambient. Υπήρξαν και στιγμές όμως που κάτι δεν μου πολυκόλλαγε, κάποιες επιλογές κομματιών μάλλον αδιάφορες και κάποιες θεατρικές κινήσεις, «χορογραφίες» του Edward, που έμοιαζαν ελαφρώς παράταιρες. Υπήρξε και μία ατυχής στιγμή για τον ίδιο, που έπεσε μετά από σύγκρουση με ένα ηχείο, όμως κατάφερε να συνεχίσει κανονικά το live. Πολλά respect για αυτό! Ξεχώρισα κομμάτια του παρελθόντος τους όπως το Rainbows Too?, The Grain Kings (που έκλεισε το set, απίστευτα ωραία!) παρά τα πιο πρόσφατα. Σε γενικές γραμμές περάσαμε καλά, αναμένοντας τους And Also.

Μετά από ένα 25λεπτο αναμονής, οι AATT, βγήκαν στη σκηνή ακριβώς την ώρα που προβλεπόταν. Τους καλωσορίσαμε με αποθέωση και ξεκίνησαν με το πρώτο single του περσινού The Bone Carver (εδώ η άποψή μας), το In a Bed in Yugoslavia. Από εκείνη τη στιγμή και μέχρι το τέλος του live, με το αγαπημένο του ελληνικού κοινού, Slow Pulse Boy, χάθηκα στη μαγεία τους και τη λυρικότητα της μουσικής τους. Παράλληλα, με τη θεατρικότητα τους που σε καθηλώνει -προεξέχοντος βεβαίως του τραγουδιστή Simon Jones-, της άψογης και καλοσχεδιασμένης κίνησης της μπάντας πάνω στη σκηνή (χαρακτηριστικό είναι ότι όταν ο Simon ερχόταν πιο μπροστά για να τραγουδήσει, ο μπασίστας Grant Gordon πήγαινε προς τα πίσω και τούμπαλιν), αλλά και της ταπεινότητας με την οποία αντιμετώπιζαν το κάθε χειροκρότημα μας, με εντυπωσίασαν πραγματικά.
Χάθηκα και στις σκέψεις μου. Η βασικότερη ήταν το πως αυτή η μπάντα κατάφερε να είναι ενεργή και ζωντανή, δημιουργική και προοδευτική, μετά από 40 και πλέον χρόνια, χωρίς ποτέ να κερδίσει την αναγνώριση που της αξίζει, την αποδοχή σε πλατιά μάζα κοινού. Κατάφεραν να μείνουν σταθεροί στον τρόπο που αντιμετωπίζουν τη μουσική και δικαιώθηκαν. Για τους εαυτούς τους και στα δικά μου μάτια, τουλάχιστον. Μία απάντηση σε αυτό μας έδωσε σε συνέντευξη που μας παραχώρησε ο Simon το 2017 (διαβάστε εδώ).

Η εντύπωση που μου άφησαν αυτή τη φόρα πάντως είναι πως είναι σε δαιμονιώδη φόρμα. Πλέον τα δύο νέα μέλη έχoυν δέσει απόλυτα, συνεννοούνται με τους υπόλοιπους με κλειστά μάτια (που λέει ο λόγος) και μου φάνηκε πως τα κομμάτια τα εκτέλεσαν όλα, πολύ πιο δυναμικά, με πολλά-πολλά γκάζια, με ηγέτη πάντα στο μουσικό κομμάτι τον κιθαρίστα Justin Jones. Ο δε ντράμερ, Paul Hill, είχε αδιανόητα κέφια, συχνά σηκωνόταν όρθιος ενώ συνέχιζε να παίζει, χόρευε, τραγουδούσε χωρίς μικρόφωνο συμμετέχοντας νοητά στα φωνητικά και είχε τρομερά έντονη κίνηση, κάτι ούτε σε metal μπάντα δεν το βλέπεις συχνά.

Μια ακόμα σκέψη, ενόσω ακούγαμε τη μία κομματάρα μετά την άλλη (Your Guess, Shantell, Virus Meadow κ.α) ήταν η ευγένεια που αντιμετώπιζαν το κοινό, αλλά ακόμα και ο τρόπος που συναναστρέφονταν ο ένας τον άλλο πάνω στη σκηνή. Πέραν όλων, είναι ένα συγκρότημα που κερδίζει το σεβασμό και για την συμπεριφορά του, το ήθος του.
Τέλος αναρωτήθηκα: “πως στο καλό αποφασίζει μία μπάντα με καμιά 15αρία άλμπουμ, ποια κομμάτια θα παίξει σε κάθε live;”. Τους έχω δει κάμποσες φορές, έχω περάσει καταπληκτικά σε κάθε μία από αυτές και ακόμα έχω τουλάχιστον είκοσι τραγούδια ως απωθημένα πως δεν τα έχω ακούσει live.

Με τις σκέψεις αυτές πέρασε η μία ώρα και βγήκαν για το πρώτο encore αφού το κοινό το ζήτησε επιτακτικά. Εκεί ξεχώρισα το εκπληκτικό Prince Rupert και φυσικά το So This Is Silence, το εναρκτήριο κομμάτι στο ντεμπούτο άλμπουμ τους, πίσω στο 1984, τότε που ο ήχος τους ήταν πολύ πιο ωμός, σκληρός θα έλεγα. Ένα κομμάτι που ο Simon έδωσε πραγματικό ρεσιτάλ ερμηνείας, έδωσε όλο του το «είναι». Υπέθεσα ότι εκεί θα τελείωνε το live. Τί άλλο να προσφέρει η μπάντα; Όχι, λάθος. Σας έχουμε άλλη μια ανατριχιαστική εκτέλεση του Slow Pulse Boy. Κάθε φορά και καλύτερη!

Μπράβο στους And Also the Trees, τους περιμένουμε σύντομα ξανά κοντά μας. Μπράβο και στους Legendary Pink Dots για το περίεργο αλλά ενδιαφέρον ζέσταμα. Τέλος μπράβο και στην Death Disco για το live και για όσα έχει προσφέρει. Μακάρι να τα χιλιάσει!

The Legendary Pink Dots - Set List
Hands Face Space
Cloudsurfer
Postcards From Home
This Is the Museum
Junkyard
Cruel Brittania
Nightingale
The Mouse That Ate the Shopping Mall
Rainbows Too?
Isis Veiled
Happy Birthday Mr. President
The Grain Kings

And Also the Trees - Set List
In a Bed In Yugoslavia
Beyond Action and Reaction
Your Guess
Maps in Her Wrists and Arms
Shantell
The Book Burners
Brother Fear
Virus Meadow
Bridges
Dialogue
Wallpaper Dying
The Seven Skies
Missing
Rive Droite
Encore 1
Prince Rupert
The Bone Carver
Scarlet Arch
So This Is Silence
Encore 2
Slow Pulse Boy.