Πολλά καινούρια πράγματα θα συναντούσαμε στο live της Παρασκευής, στο Arch. Καταρχάς θα βλέπαμε το…νέο χώρο που φιλοξενεί το Arch Club. Από κουβέντες καταλάβαμε ότι αρκετοί ήταν εκείνοι που επισκέφτηκαν πρώτα τον παλιό λανθασμένα και έφτασαν "στις γραμμές", σχεδόν στο παρά πέντε . Πρώτη φορά επίσης θα βλέπαμε τους Sugar for the Pill σε κλειστό χώρο, αλλά και τους Ductape και τo main thing της βραδιάς, τους Drab Majesty.

Το ευχάριστο ήταν ότι όλα αυτά τα ζήσαμε μαζί με - απροσδόκητα - πολύ κόσμο που έδειξε να το κατευχαριστιέται. Πρώτη μπάντα που ανέβηκε στην -ιδιαιτέρως μεγάλη για τον χώρο- σκηνή, ήταν οι Sugar for the Pill, ένας από του κύριους εγχώριους εκπροσώπους του shoegaze ήχου, από τους οποίους μάλιστα λίγες μέρες πριν, στη συνέντευξη που μας παραχώρησαν, μάθαμε πως θα συμμετάσχουν στο The New Colossus Festival, της Νέας Υόρκης. Γεγονός ιδιαιτέρως σημαντικό, καθώς μιλάμε για ένα φεστιβάλ από το οποίο αναδεικνύονται όλα τα σημαντικά ονόματα του indie/shoegaze ήχου και είναι σίγουρα μεγάλη επιτυχία για τα παιδιά. Έτσι, η εμφάνιση τους στο Arch ήταν ένα καλό warm up. Ξεκίνησε βέβαια με ένα προβληματάκι καθότι ο κιθαρίστας Ηλίας Κωστακόπουλος απουσίαζε και το κενό του καλύφθηκε από έναν άλλο μουσικό (δεν άκουσα καλά το όνομά του, οπότε δεν παίρνω το ρίσκο να το γράψω), με λογικό αποτέλεσμα οι κιθάρες να έρθουν σε ελαφρώς δεύτερη μοίρα και να κυριαρχήσει το ρυθμικό κομμάτι.

Αρχικά υπήρξαν θεματάκια στον ήχο, στην πορεία όμως αυτά ξεπεράστηκαν. Ακούσαμε αρκετά από τα κομμάτια του υπέροχου Wanderlust, με το αγαπημένο μας Quicksand να σκάει πρώτο-πρώτο. Ακούσαμε και το Colours, το πολύ όμορφο και πιο πρόσφατο single τους, που φάνηκε να αρέσει αρκετά στο κοινό. Απολαύσαμε και τo επίσης υπέροχο Falling Back To You ενώ για το τέλος, όπως μας είχαν προϊδεάσει και στη συνέντευξη, μας παρουσίασαν ένα καινούριο κομμάτι, το Gold που δείχνει πως έρχονται ωραία πράγματα…!

Sugar for the Pill Set list
Quicksand
I Wish I was the Fire
Moan of the Thunder
Diamonds
Soul Can Wait
Colours
Falling Back to You
When the Sun Hits
Gold.

Συνέχεια με τους Ductape, το dark electro duo εκ Τουρκίας. Οφείλουμε να ομολογήσουμε πως δεν τους γνωρίζαμε και μας έκαναν πολύ καλή εντύπωση, όπως και στο μεγαλύτερο μέρος του κοινού το οποίο είχε γεμίσει πλέον το χώρο. Για περίπου μία ώρα ακούσαμε μπόλικα τραγούδια, τόσο από το ανεπίσημο ντεμπούτο τους (τη live συλλογή που περιείχε κομμάτια -όπως το αγαπημένο του set, King- που νωρίτερα υπήρχαν σε EP), όσο και από το επίσημο Ruh του 2022, ενώ μας προϊδέασαν για το επερχόμενο, τρίτο, άλμπουμ (Εcho Drama) με το υπέροχο πρώτο single Anafor, αλλά και το ακυκλοφόρητο The Unknown. Ακούσαμε φυσικά και την αρκετά καλή διασκευή τους στο Marian των The Sisters of Mercy.

To ντουέτο από την Κωνσταντινούπολη είχε ενδιαφέρουσα σκηνική παρουσία, που σε παρέσειρε στα σκοτεινά μονοπάτια του ήχου τους. Τα synths, η κιθάρα και η απόλυτα ταιριαστή για το είδος φωνή και κίνηση, νομίζω πως κέρδισαν πλήρως το κοινό, που με κάθε τρόπο έδειχνε να απολαμβάνει απόλυτα την electro dark-ίλα που ανέβλυζε από τη σκηνή. Εύγε και μακάρι να τους ξαναδούμε σύντομα στα μέρη μας!

Ductape Set list
Sinners
Never
Sevmiyor
Hatirla
The Unknown (unreleased)
Marian
Anafor
Closer
Veil of Lies
King
Fire
Red Scar

Το κυρίως πιάτο ήρθε μεν, αλλά ελαφρώς αργά για…Παρασκευή (ξέρετε, αυτές οι μέρες που συνήθως είσαι έξω από το πρωί και πας σερί στη συναυλία…). Τα 2 μέλη των Drab Majesty (ο Andrew Clinco και ο Έλληνας Alex Nicolaou), αφού έκαναν πρώτα το soundcheck τους, αποσύρθηκαν, "φόρεσαν" τις περσόνες τους (περούκες, μακιγιάζ, γυαλιά) και εμφανίστηκαν ξανά υπό το έντονο χειροκρότημα του κοινού.

H είσοδος τους έγινε με το Hath no Form που είναι έτσι κι αλλιώς ένα ατμοσφαιρικό χαλί, υπερ-κατάλληλο για αυτή τη φάση. Προθέρμανση με το dreamy/synth pop Dot in the Sky και εκεί κάπου συνειδητοποιούμε ότι ο κόσμος είναι πολύ περισσότερος, αλλά και πολύ πιο ενεργός απ’όσο περιμέναμε και αισθανθήκαμε σα να δεχτήκαμε μία ένεση χαράς και ελπίδας, σε σχέση με τα όσα ζόρικα και σκατένια ζούμε ή μαθαίνουμε ότι γίνονται γύρω μας.

Για περίπου μία ώρα ακούσαμε κομμάτια από τους τρεις δίσκους της μπάντας, όπως το The Other Side και Oxytocin (από το Modern Mirror του 2019) ενώ το κοινό «ανέβηκε» ακόμα περισσότερο με τα Cold Souls και Too Soon to Tell (από το σπουδαίο The Demonstration του 2017) λίγο μετά τη μέση του set. Δεν παρέλειπαν κατά τη διάρκεια του set να μας ευχαριστούν (στα Ελληνικά) ενώ πρόσθεσαν πως η Ελλάδα είναι ένα μέρος που τους αρέσει να παίζουν και ότι τους εμπνέει στο έργο τους. Καθ’όλη τη διάρκεια του set υπήρχαν πίσω τους ενδιαφέροντα visualizations που συνόδευαν τη μουσική και συμπλήρωναν την ατμόσφαιρα. Το κυρίως set τελείωσε με το εκπληκτικό Skin and the Glove, ενώ δε θα γινόταν να μην επιστρέψουν για ένα encore. Φαινόταν άλλωστε ότι τους άρεσε πολύ η όλη φάση. Επέστρεψαν λοιπόν και μας καληνύχτισαν με το Not Just a Game.

Drab Majesty Set list
Hath No Form
Dot in the Sky
The Other Side
Oxytocin
Ellipsis
Long Division
Cold Souls
Too Soon to Tell
39 by Design
The Skin and the Glove
Not Just a Name

Η γεύση που μας άφησε η βραδιά ήταν πως στην ουσία είδαμε ένα mini festival, ειδικά όταν το event κρατάει 4 ½ - 5 ώρες και μάλιστα ακολουθεί και dj set από σπουδαία ονόματα του χώρου όπως ο George Fakinos και η Valisia Odell. Όταν βρίσκεσαι λοιπόν σε festival με μουσικές που αγαπάς (άλλες λιγότερο, άλλες περισσότερο), δύσκολο να περάσεις άσχημα. Μπράβο στην ΤΜR PRODUCTIONS για όλο αυτό.

Θα μας μείνει βέβαια η απορία…που βρέθηκε τόσος κόσμος να ξέρει τόσο καλά τους Drab Majesty; Τελικά τί είναι εκείνο το…κατιτίς που κάνει ένα live να έχει κόσμο, τιίκάνει τον κόσμο να πηγαίνει ή όχι σε ένα live; Είναι μόνο οι μπάντες που θα δει;

Y.Γ: Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον φίλο μας Γιάννη Βογιατζή για τις σημαντικές επισημάνσεις και προσθήκες του.

Photos/video: v_era