To έχουμε γράψει αρκετές φορές πως ένα live εκτός Αθηνών για εμάς έχει πολύ ενδιαφέρον. Πέρα από τις μπάντες που θα δούμε, ενδιαφέρον έχει η διαδρομή, το μέρος που θα γίνει το live, ο κόσμος που θα βρεθεί στο χώρο, οι αντιδράσεις του κ.ο.κ. Το live της περασμένης Παρασκευής στη Λάρισα τα είχε όλα: Πρώτη μας συναυλία στην πόλη, νέος χώρος, διαφορετικό κοινό. Αλλά πάνω απ’όλα δύο καταπληκτικές μπάντες. Αν για τους Screaming Fly ήμασταν υποψιασμένοι τόσο από τη φήμη τους όσο και από προηγούμενη επαφή μας, με τους Elephant μείναμε εντελώς άναυδοι.

Λίγο μετά τις 9 φτάσαμε στον πανέμορφο χώρο του Μύλου. Για όσους δεν έχουν βρεθεί να πούμε πως είναι κάτι σαν την Τεχνόπολη Αθηνών, με θέατρο, μουσείο, κουκλοθέατρο, χώρο/σχολή μπαλέτου και 2 venues για μουσική. Το ένα από αυτό είναι το πανέμορφο Μπαράκι του Μύλου, το οποίο είχε ειδικά διαμορφωθεί για το live. Μετά από μικρή αναμονή τα τρία μέλη των Elephant ανέβηκαν στη μικρή σκηνή του χώρου και το υπέροχο μουσικό ταξίδι τους ξεκινούσε. Μπορεί ο κόσμος να μην ήταν πολύς, η μπάντα όμως κατάφερε να μας παρασύρει όλους σε έντονη κίνηση και (αρκετούς) χορό, από το πρώτο riff.

Για να είμαι ειλικρινής, είχα ακούσει μόλις δύο κομμάτια τους. Με το A Better Me είχα πάθει πλάκα από το πρώτο άκουσμα και σκεφτόμουν πως αυτοί που έγραψαν αυτό το τραγούδι, αποκλείεται να είναι κακοί. Αυτό που δεν περίμενα είναι στο τέλος της βραδιάς να μην μπορώ να ξεχωρίσω ποιο ήταν το αγαπημένο μου από τα 11 κομμάτια που ακούσαμε. Απλούστατα, γιατί μου άρεσαν όλα πάρα πολύ. Μου άρεσε το ύφος τους, η δυνατότητα τους να κινούνται μεταξύ 2-3 μουσικών ειδών (progressive και post rock, grunge, indie) και να το κάνουν με μοναδική έμπνευση. Με ενθουσίασε η σιγουριά που προσέφερε στον κιθαρίστα και τραγουδιστή Λεωνίδα Αθανασίου, το ρυθμικό κομμάτι (Φωτεινή Φράγκου στο μπάσο και Ηρακλής Σακκάς στα ντραμς) που ήταν καταπληκτικοί και οι δύο. Του έδιναν την άνεση να κάνει τα «τρελά» του, να σολάρει, να πειράζει τα κουμπάκια στις πεταλιέρες μπροστά του κ.ο.κ. Με εντυπωσίασε το πόσο δεμένη μπάντα είναι και το πόσο αβίαστα γίνονταν όλες οι συνεννοήσεις επί σκηνής.
Τέλος, ήταν εξαίρετος ο τρόπος που ανάλογα με το κομμάτι και το είδος που προσέγγιζε αυτό, ο Λεωνίδας προσάρμοζε ανάλογα και τη φωνή (την εκφορά, το ύφος μέχρι και τη χροιά). Έτσι αλλού έμοιαζε με Steven Wilson (Breath), στο νέο κομμάτι που κυκλοφορεί σύντομα (Kids Like Us) θύμισε King of Leon και Caleb Followill, ενώ όταν δεν αφήναν τη μουσική να μιλάει μόνη της στα post μονοπάτια (Acting In The Dressing Room, Story of an Elephant), τότε καταπιάνονταν με το grunge (Α Better Me ας πούμε) και εκεί...«εμφανίζεται» η χροιά του Εddie Vedder.

Δεν είναι απλώς a band to follow, είναι A band to Watch Again and Again. Εμείς αυτό θα κάνουμε πάντως, ξεκινώντας από το επόμενο live τους, στο Nomads στις 6/4.

ELEPHANT Set List
Post Punk Gray
Last Day in Future
Acting In The Dressing Room
Give Me Time
Kids Like Us
A Better Me
Retrospective
Breathe
Home
Story of an Elephant
In the Water

Σύντομο sound check, ένα εικοσαλεπτάκι δηλαδή για να πάρουμε ανάσα από αυτά που είδαμε και να ξεκουράσουμε τα κουρασμένα μας πόδια, γιατί ξέραμε ότι θα ακολουθήσει νέο κοπάνημα. Αυτό που δεν περιμέναμε ήταν πως οι (λίγο περισσότεροι πλέον) 50-60 άνθρωποι που ήρθαν να δουν τους Screaming Fly, θα χορεύαν και θα έδειχναν κατ’ευχαριστημένοι σε κάθε νότα, κάθε riff, κάθε ρυθμό που έδιναν τα ντραμς της μπάντας. Είχαμε αρκετό καιρό να δούμε τέτοιο κέφι σε live και αυτό το πιστώνεται τόσο η μπάντα όσο και ο rock κόσμος της Λάρισας. Λίγος αλλά φανατικός!

Για τους Screaming Fly βέβαια, όπως είπα και παραπάνω, τα ξέραμε, τα είχαμε ξαναδεί και δεν είχαμε καμία αμφιβολία. Είναι μία από τις πιο δυνατές μπάντες εκεί έξω και δεν εννοώ μόνο Ελληνικές. Η παρέα του “Last Drive” Στέφανου Φλώτσιου, είναι ένας heavy οδοστρωτήρας που παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά του. Το ύφος τους παίζει μεταξύ του heavy rock, της (βαριάς) ψυχεδέλειας και του garage και η όλη φάση βράζει μέσα σε ένα ηχητικό βαρέλι που είναι έτοιμο να εκραγεί ανά πάσα στιγμή.
Άξιοι συνοδοιπόροι του Στέφανου οι παιδικοί του φίλοι Στασινός Παπασταθόπουλος- μπάσο, Κώστας Λουκόπουλος-τύμπανα, άφησαν και οι τρεις φαρδιά-πλατιά τη σφραγίδα τους στο venue που νομίζω για καιρό θα αναπολεί ένα τόσο εκρηκτικό live. Ακούσαμε μπόλικα τραγούδια από την ισχνή σε σχέση με τα χρόνια που είναι μαζί σαν μπάντα (παραπάνω από 30) με κορυφαία τo spaced out Astro, τον garage δυναμίτη Dimension X, το πολύ-πολύ αγαπημένο μου heavy διάβολο που λέγεται Fall (τι riff είναι αυτό…) ενώ το κυρίως set τελείωσε με το θεϊκό Αnimal.

Φυσικά, και να ήθελαν, δεν θα τους άφηνε ο κόσμος να φύγουν χωρίς encore. Βέβαια, εκείνοι το πήραν πιο σοβαρά απ’όσο περιμέναμε και τελικά σχεδόν ξημερώσαμε…! Ακούσαμε τέσσερα ακόμα κομμάτια (αν δεν κάνω λάθος) με το ένα να είναι καλύτερο από το άλλο. Όλα διασκευές, όπως συνηθίζουν με πρώτο το Heroin (The Velvet Underground) σε μια απίστευτη εκτέλεση. Ακολούθησαν τα Ghost on the Highway (των Gun Club) και το Baby its Real (δε θα μπορούσαν να λείψουν και οι Last Drive από τη βραδιά). Αν δεν κάνω λάθος, ακούσαμε και άλλο ένα (δικό τους κομμάτι) το αποχαιρετιστήριο speedατο Sucks.
Mια καταπληκτική βραδιά είχε φτάσει στο τέλος της, τα αυτιά μας ακόμα (4-5 μέρες μετά) βουίζουν και μπράβο στις μπάντες για αυτό…!
Εξαιρετική και η διοργάνωση από την Μαύρο Πρόβατο αλλά και όλους όσους συμμετείχαν (όπως το service από το “Μπαράκι του Μύλου”).

SCREAMING FLY Set List
Fall
Nightmare
Real
Evol
Fuck
Astro
Dimension X
Hole
Burn
Skeleton
Summer Dope Death
Animal
Encore:
Heroin
Ghost on the Highway
Baby it's Real
Sucks

Photos/videos: v_era