Ένα ακόμα live στο αγαπημένο μας Αν Club -μετά από αρκετό καιρό είναι η αλήθεια- και δύο Ελληνικές μπάντες θα αναλάμβαναν να μας φτιάξουν τη βραδιά. Δύο ονόματα που διαμόρφωσαν ένα ωραίο double bill, όπως εξελίχθηκε, με τους The Same River που δεν είχα ξαναδεί και ήξερα λίγα πράγματα, να δίνουν εξαιρετική παράσταση. Τους King Garcia θα τους έβλεπα επίσης πρώτη φορά, όμως ήξερα πως μιλάμε για μία μπάντα ιδιαίτερη που στα live δεν αστειεύεται.

Πρώτοι λοιπόν εμφανίστηκαν στη σκηνή οι The Same River και με τις πρώτες νότες κατάλαβα ότι το βράδυ θα ήταν καλό. Ο ήχος τους είναι ένα ωραίο κράμα heavy rock με alternative και alt country, αλλά όχι μόνο. Υπήρχαν στιγμές που άκουγες εμφανείς και μη, blues επιρροές αλλά και άλλες που τα metal και post rock/stoner riffs και η κίνηση επί σκηνής επιβάλλονταν. Καθ’όλη τη διάρκεια του set είχα στο μυαλό μου ότι μου θυμίζουν έντονα μία μπάντα (ακόμα και τα φωνητικά σε πολλά κομμάτια), όμως δεν μπορούσα με τίποτα να τη θυμηθώ. Ώσπου στο τέλος, και πριν μας αφήσουν έπαιξαν ένα χαρακτηριστικό riff και μπουμ! Μου ήρθε: Αll Them Witches ήταν αυτό που έψαχνα! Γι’αυτό μου άρεσαν και τόσο πολύ τελικά…

Μην παρεξηγηθώ, δεν είπα ότι αντιγράφουν, μια χαρά κομματάρες δικές τους έχουν τα παιδιά, ωραίες ιδέες, φρέσκο ήχο και ο δίσκος Weight of the World του 2022 από τον οποίο ακούσαμε πολλά κομμάτια, είναι super. Όμως πέραν του ότι πολλά από τα κομμάτια μου άρεσαν πολύ (όπως το The Great Sea, το The Same River, και το -αγαπημένο μου- We the People), με εντυπωσίασε η λιτή αλλά ουσιαστική σκηνική τους παρουσία και το δέσιμο τους. Επίσης είχαν τον τρόπο να σε κρατούν σε εγρήγορση, είχες ανυπομονησία να δεις πως θα εξελιχθεί το κομμάτι, αν τώρα που σταμάτησαν θα «ξαναμπούν με τα χίλια» ή όχι. Ήταν πράγματι, πολύ καλοφτιαγμένο το set τους, με πολλά κομμάτια να ενώνονται και συχνά δεν ξέραμε πότε να χειροκροτήσουμε.
Ωραίοι, πολύ ωραίοι!

The Same River Set List
Intro
The Oath of a Fire Bringer
The Great Sea
Weight of the World
The Bounds of a Fire Bringer
Jesus
The Same River
We the People
Worm Dance
Riffles (just the Riff)

Σύντομο sound check, σπριντ δικό μου προς το μπαρ για μπύρα και όλα ήταν έτοιμα για τους King Garcia. H τετραμελής μπάντα ανέβηκε στη σκηνή μπροστά σε κάπως περισσότερο κόσμο απ’ότι στους The Same River. Έτσι, βλέποντας το ποτήρι μισογεμάτο θα πω ότι περίπου 150-170 άτομα απόλαυσαν ένα εξίσου ωραίο set με το προηγούμενο. Oι King Garcia αποτελούνται άλλωστε από 4 φοβερούς μουσικούς. Instrumental μεν ο ήχος τους, όμως τα πνευστά (κλαρίνο και τρομπέτα) είναι τόσο έντονα μέσα σε κάθε κομμάτι, χρωματίζοντας το τόσο πολύ, που τελικά μοιάζουν να βγάζουν νοήματα χωρίς λέξεις. Με τον καθένα μας βέβαια να φτιάχνει τη δική του ιστορία μέσα σε κάθε τραγούδι.

Η μουσική τους είναι έντονη μεν, συχνά όμως γίνεται εικονοπλαστική και ατμοσφαιρική. Ο κινηματογράφος άλλωστε και η θέλησή τους να γράψουν μουσική με πηγή έμπνευσης παλιές ταινίες, οδήγησε στη δημιουργία της μπάντας αλλά και μερικών εξαιρετικών singles όπως ας πούμε το υπέροχο Magnolia, πρώτο της πορείας τους, ή το We Echo, κομμάτι που γράφτηκε για το κίνημα “Black lives Matter”. Στο τέλος ακούσαμε και το Closer (A Tale of All Cities), που γράφτηκε για την πανδημία του covid και τους περιορισμούς που αναγκαστήκαμε να υπομείνουμε και που επηρέασαν τις ζωές όλων μας. Θυμίζω και το πολύ όμορφο video που δημιουργήθηκε -εν μέσω περιορισμών- από την μπάντα, με κολάζ εικόνων που έστειλαν φίλοι τους (από 20 διαφορετικές χώρες παρακαλώ…).

Φυσικά το set πλαισίωσαν αρκετά ακόμα κομμάτια που είναι ακυκλοφόρητα, άλλα πιο έντονα με riffs-φωτιά από τον Κώστα Κωνσταντινίδη, άλλα που το ρυθμικό κομμάτι (ντραμς ο Kamil Kamieniecki και μπάσο ο Κορνήλιος Κυριακίδης) κυριαρχούσε ενώ στα περισσότερα, τα πνευστά του Αλεξ Ορφανού κρατούσαν τον τελευταίο λόγο για τον εαυτό τους. Είτε παραπέμποντας προς jazz, blues και fusion μονοπάτια είτε κινούμενα προς καθαρά παραδοσιακά ηχοχρώματα.

King Garcia Set List
Anise
We Echo
Magnolia
Hamellin
The Day
Ederlezi
Sweat
Closer

Περάσαμε πολύ όμορφα αλλά ένα ολόκληρο κείμενο χωρίς γκρίνια θα ήταν αμαρτία. Σκεφτόμουν στο τέλος λοιπόν, το πόσο ωραία πράγματα είδαμε και ακούσαμε. Κοίταξα γύρω μου και είδα λίγους μεν αλλά χαρούμενους ανθρώπους. Τόσος ιδρώτας, τόσος κόπος, τόσος χρόνος σε πρόβες και κουβαλήματα από τους μουσικούς ακόμα και τόσα κείμενα (αντε να βάλω και το λιθαράκι μας μέσα) από τα site, αν θέλετε…! Για τι; Σε μία πόλη 4 εκατομμυρίων ανθρώπων, δε βρίσκονται 400-500 άτομα να κάνουν sold out σε ένα τόσο αγαπημένο χώρο; Για 2 τόσο καλές μπάντες; Σίγουρα, ΣΙ ΓΟΥ ΡΑ κάνουμε κάτι λάθος σαν κοινωνία….

Photos/videos: v_era