Μια δυνατή τριάδα είδαμε την περασμένη Παρασκευή στο Arch Club, το οποίο γέμισε με κόσμο διαφόρων ηλικιών. Μάλιστα αυτό που αξίζει να αναφερθεί είναι πως το κοινό ήταν πολυπληθές από νωρίς (για να δει The Steams και Mr. Highway Band) και δεν έφτασε λίγο πριν το κυρίως όνομα, τους The Underground Youth.
Η πρώτη μπάντα που ανέβηκε στη σκηνή ήταν οι Mr. Highway Band, προερχόμενοι από το Βόλο και με νέο δίσκο (“20 Tons Of Love”) να έχει κυκλοφορήσει πρόσφατα . Προσωπικά είχα να τους δω αρκετά χρόνια, συγκεκριμένα από το 1st Agia Anna Festival στην Εύβοια, πίσω στο 2018. Όπως και ο τραγουδιστής Γρηγόρης Ψαλτάκος είπε από σκηνής, μεσολάβησαν πολλά, μία μεγάλη περίοδος πανδημίας (όπου είχαν σταματήσει όλα), διάφορες αλλαγές και δυσκολίες και έτσι σιγά-σιγά επέστρεψαν σε αυτό που αγαπάνε, τη μουσική και τα live. Σίγουρα λοιπόν στην αρχή του set θα αισθάνθηκαν και οι ίδιοι κάπως «σκουριασμένοι», γρήγορα όμως το χειροκρότημα του κοινού τους έδωσε την απαιτούμενη δύναμη. Ακούσαμε επτά κομμάτια, με το τελευταίο να είναι διασκευή στο Like A Hurricane του Ν. Υoung. Νωρίτερα ακούσαμε ένα κομμάτι που, όπως είπαν και οι ίδιοι, «θα ευχόμασταν να μην είχε χρειαστεί να γράψουμε ποτέ». Τίτλος αυτού: Palestine, γραμμένο για όλους τους κυνηγημένους, ανέστιους, εγκλωβισμένους, καταπιεσμένους επί γης, ανθρώπους. Νωρίτερα ακούσαμε και το πολύ χορευτικό Never Easy και κατόπιν το Life, και τα δύο, από το νέο άλμπουμ.
Νομίζω πως κατάφεραν να ζεστάνουν αρκετά το ήδη πολυπληθές κοινό, που τους χειροκρότησε έντονα στο τέλος του set.

Mr. Highway Band - Set List
1. Overdose
2. 20 Tons of Love
3. Never Easy
4. Palestine
5. Life
6. Revolution
7. Like a Hurricane (Neil Young).

Σύντομα περάσαμε στους επόμενους που δεν ήταν άλλοι από τους The Steams, η ελληνική μπάντα που έχει αναφερθεί περισσότερο από κάθε άλλη αυτά τα 7 χρόνια του Sliding Backwards. Τους γουστάρουμε πολύ και έτσι φαίνεται πως συμβαίνει και με ένα πολύ ευρύ κοινό. Το live τους ήταν κλασσικά πολύ ξεσηκωτικό, πολύ γεμάτο από πάθος, μουσικές, συναισθήματα. Κακά τα ψέματα, είναι μια μπάντα που έχει γεννηθεί για να είναι «πρώτο όνομα» και το αποδεικνύει σε κάθε εμφάνιση.

Επειδή τα έχουμε χιλιογράψει για αυτούς θα αναφέρω 3 πράγματα που για εμένα ήταν σημαντικά στο συγκεκριμένο live (αναφορά με σειρά σημαντικότητας)
1. Το live αυτό ήταν το τελευταίο με την μπάντα για τον ντράμερ Ν. Μαμάση. Ανακοινώθηκε χωρίς πολλά δακρύβρεχτα από τον τραγουδιστή Πάνο Δημητρόπουλο, οπότε και εμείς θα το αναφέρουμε έτσι, απλά. Όμως είμαστε συναισθηματικοί τύποι και σίγουρα μας (ας μην πω «στεναχώρησε») προβλημάτισε. Ελπίζουμε όλα να είναι για το καλύτερο. Το live φυσικά του το αφιέρωσαν ενώ υπήρξε και μια συγκινητική στιγμή μετά το τέλος του set με όλη την μπάντα να τον αγκαλιάζει.
2. Ανακοίνωσαν (και) από σκηνής ότι ο νέος δίσκος είναι έτοιμος. Ακούσαμε 2-3 τραγούδια από αυτόν, μάλιστα μια 8-10λεπτη κομματάρα (Vile Wonders) ήταν παναγιά μου σώσε…
3. Ο Αντρέας Κοκοβίκας άφησε μαλλί.
Αναμένουμε με ανυπομονησία το νέο δίσκο…

The Steams - Set List
1. Perfect Storms from Afar
2. The Horror
3. Entrance
4. The Harvest
5. Lament
6. Vile Wonders
7. The Patterns
8. Ephemeral Joys
9. Daughter of Gaia.

Και η στιγμή που όλοι περίμεναν έφτασε. Κατάμεστο το Arch Club, εκτός από το πατάρι, που δεν ξέρω τι με έπιασε, αποφάσισα να δω -σε ελαφρύ σκοτάδι- το live.Το κοινό καταχειροκρότησε τα 4 μέλη καθώς ανέβαιναν στη σκηνή, ενώ ήδη ένα μαυρόασπρο βίντεο προβαλλόταν στην οθόνη πίσω τους. Όπως ανέφερα πριν για τους The Steams, το ίδιο φυσικά και σε μεγαλύτερο -λόγω χρόνων ιστορίας και δισκογραφίας- ισχύει για τους αγαπημένους Βερολινέζους, πλέον (Βρετανικής προελεύσεως πάντως): Είναι μπάντα που πρέπει να είναι πρώτο όνομα. Ανεβαίνουν στη σκηνή και αυτή αμέσως μοιάζει μικρή. Έτσι, είχα κάπως στεναχωρηθεί πριν ένα χρόνο και κάτι που τους είδα (Τεχνόπολη, 16/9/23), γιατί έμοιαζε σα να έφευγαν από τη σκηνή ενώ ήθελαν να παίξουν κι άλλο. Τώρα λοιπόν, απόλαυσα κάθε στιγμή τους, μέχρι και την αναμονή για να εμφανιστούν.

Στα της εμφάνισης τους τώρα, έχω την αίσθηση πως βγήκαν κάπως «μαζεμένοι» στα πρώτα κομμάτια. Μου φάνηκε ότι τα έπαιζαν χωρίς το απαιτούμενο, γνωστό τους, πάθος, σα να τα ακούς από το δίσκο ένα πράγμα…! Βέβαια, παραδέχομαι ότι ίσως να έπαιξε ρόλο το ότι δεν ήμουν μέσα στο κόσμο, κοντά τους για να «πιάσω» το vibe από την αρχή. Μετά το τέταρτο-πέμπτο κομμάτι όμως, νομίζω πως πήραν φωτιά, μαζί φυσικά και όλο το venue. Η σπίθα νομίζω άναψε για τα καλά στο Morning Sun με την ψυχεδέλεια και την ελαφριά γκαραζία του, έκανε τους πάντες να χορέψουν ή έστω να λικνιστούν. Βέβαια και λίγο νωρίτερα, μπορεί να μη σου προκαλεί διάθεση να χορέψεις, αλλά κανείς δεν έμεινε ασυγκίνητος με τη μελωδία του Thought I Understood, που είναι ένα από τα πιο ωραία κομμάτια που έχουν γράψει.

Η σπίθα σύντομα θα γινόταν φωτιά, αφού το set περιλάμβανε μπόλικα κομμάτια με ανεβαστική, χορευτική διάθεση. Η αγαπημένη μου αλληλουχία κομματιών ήταν πάντως το σκοτεινό και ταυτόχρονα ρυθμικό και αισιόδοξο Alice, ακολουθούμενο από το The Allure of the Light, το αγαπημένο από τον περσινό δίσκο τους, Nostalgia's Glass. Πραγματικά αυτά τα δύο κομμάτια, και παιγμένα μαζί, ούτε παραγγελία να τα είχα κάνει…
Ακολούθησαν αρκετά κομμάτια, άλλοτε ρυθμικά (Delirium) άλλοτε lo-fi ψυχεδέλειας (Mademoiselle) στα οποία τόσο ο τραγουδιστής Craig Dyer (που από ένα σημείο και μετά έβγαλε την τραγιάσκα του) όσο κυρίως η Olya Dyer, με το χαρακτηριστικό (trade mark πλέον της μπάντας) παίξιμο των drums ενώ στέκεται όρθια πίσω από τον Craig. Φυσικά, ο κιθαρίστας Leonard Kaage (που τον είδαμε πριν οκτώ μήνες, με την άλλη μπάντα του(τους Errorr στην Death Disco), είναι πάντα ένα σημαντικό κομμάτι του live, όπως και η μαυροφορεμένη, στιβαρή, μπασίστρια, Samira Zahidi.

Φυσικά και δε θα μπορούσαν να φύγουν χωρίς encore, εκεί που ζήσαμε την καλύτερη στιγμή του live. Το πολύ δυνατό Death of the Author, από τον δίσκο Montage Images Of Lust & Fear, 2019 που τον είχα λίγο παρεξηγημένο. Πολύ κακώς. Έτσι, δεν είχα ξανακούσει το κομμάτι και προσωπικά έπαθα πλακάρα και με αυτό αλλά και με τη live εκδοχή του. Φωτιά και λαύρα!
Πολύ ωραίο live, ευτυχώς είναι συχνοί επισκέπτες της Ελλάδας οπότε είμαι σίγουρος πως θα τους ξαναδούμε.

The Underground Youth - Set List
Collapsing
Last Exit To Nowhere
I Need You
Thought I Understood
Morning Sun
Silhouette
Underground
Half Poison, Half God
Alice
The Allure of the Light
Delirium
Mademoiselle
You Made it Baby
Strangle Up My Mind
ENCORE
Death of the Author
Hope and Pray.

 Photos/Videos: Vera