Κάθε φορά που είναι να γράψω για live είδους μουσικής που δεν είναι στις πρώτες επιλογές μου, αισθάνομαι την ανάγκη να διευκρινίζω πως θα προσπαθήσω απλά να μεταφέρω την εντύπωση και το αίσθημα που μου έβγαλε η εκάστοτε βραδιά. Δεν επιθυμώ να εμβαθύνω πολύ στο καθαρά μουσικό κομμάτι ή να κάνω τεχνικές κρίσεις. Αυτό ισχύει σε σημαντικό βαθμό στην jazz (με τον ευρύτερη έννοια του όρου) συνάντηση της περασμένης Τετάρτης στο Romantso. Εκεί είδαμε, ακούσαμε και ζήσαμε την ατμόσφαιρα του ελληνικού γκρουπ των Smoop να ανοίγει το live του Luke Stewart και του Silt Trio του (με μία αλλαγή στη θέση του ντράμερ που θα αναφέρουμε παρακάτω).
Το πρώτο ευχάριστο της κρύας βραδιάς ήταν πως το live μάζεψε μπόλικο κόσμο. Σαφώς περισσότερο από τις προσδοκίες μου που ήταν περιορισμένες, τόσο για τη μέρα (μεσοβδόμαδα στο χειμωνιάτικο κέντρο της Αθήνας είναι λίγο περίεργα τα πράγματα) όσο και για το είδος της μουσικής. Λίγη αναμονή και μια μπύρα στο πολύ συμπαθητικό μπαρ-προθάλαμο του Ρομάντσου, και γρήγορα βρεθήκαμε μέσα για το live.

Smoop

H πειραματική/jazz μπάντα των Smoop δημιουργήθηκε στην Πορτογαλία το 2023 και παίζει με ένα διαφορετικό guest σαξοφωνίστα σε κάθε live της στην Ελλάδα. Έτσι, Γιάννης Αναστασάκης (κιθάρα και πολλά και διάφορα πλήκτρα), Νίκη Κοκκόλη (σαξόφωνο) και Σίμος Ρηνιώτης (ντράμς) κάλεσαν τον επίσης σαξοφωνίστα Fausto Sierakowski και μας χάρισαν παραπάνω από 45-50 λεπτά με όμορφες στιγμές πειραματικής, jazz μαγείας. Αν θυμάμαι σωστά, ακούσαμε δύο μεγάλης διάρκειας αυτοσχεδιαστικά κομμάτια που μας συνεπήραν πραγματικά και λίγο πριν το τέλος του live, γελώντας ο Γιάννης Αναστασάκης μας ανακοίνωσε πως «τώρα θα ακούσετε και ένα (σ.σ: κανονικό) κομμάτι». Το μουσικό υπόστρωμα που δημιουργούσαν ο Σίμος και ο Γιάννης (άλλοτε αργόσυρτο και ανεπαίσθητο, και άλλοτε έντονο και δυναμικό) ήταν το απόλυτο χαλί, πάνω στο οποίο «κεντούσαν» τα δύο σαξόφωνα σε μία εμπνευσμένη μουσική συνεύρεση.

Luke Stewart’s Silt Trio
Mε μία αλλαγή στο αρχικό σχήμα που γνωρίζαμε ήδη, θα διεξαγόταν το live του Silt Trio. Αντί του ντράμερ Chad Taylor θα απολαμβάναμε τον δεξιοτέχνη των ντραμς Gerald Cleaver από το Ντιτρόιτ. Φυσικά, προεξέχοντος του Luke Stewart στο κοντραμπάσο και τις συνθέσεις και του Brian Settles στο σαξόφωνο. Ο Luke, που έκανε όπως ήταν φυσικό και το PR του τρίο, ήταν φιλικότατος. Μας εξήγησε πως ήταν πολύ χαρούμενοι που βρέθηκαν στην Ελλάδα και ευχαρίστησε το κοινό αλλά και την Scenius που τους κάλεσε και φρόντισε για όλα. Ο χώρος ήταν ιδανικός για την ωμή, "ελεύθερη" jazz τους, και την όλη φάση ενώ ο ήχος με εντυπωσίασε πραγματικά (δεν ήταν ποτέ τόσο καλός παλαιότερα στο συγκεκριμένο venue).

Από τον πρώτο ήχο, το πρώτο χτύπημα στα ντραμς, τις αρχικές παθιασμένες νότες από το μπάσο και το σαξόφωνο καταλάβαινες ότι δεν βλέπεις τυχαίους καλλιτέχνες! Τόσο στους Smoop όσο και εδώ παρατηρούσες ότι για πολύ ώρα κατά τη διάρκεια του live οι μουσικοί ήταν με τα μάτια κλειστά. Με την jazz ειδικά νομίζω ότι δεν γίνεται αλλιώς: πρέπει να μπεις σε ένα «κόσμο» για να παίξεις. Πρέπει να την αισθανθείς, χωρίς οποιαδήποτε διάσπαση προσοχής, σε κάθε κύτταρο του οργανισμού σου, κάθε σημείο του μυαλού σου. Το ίδιο όμως με τους μουσικούς, ισχύει και για το κοινό και γι αυτό άλλωστε ο Luke μας είπε «ελπίζω να καταφέρουμε να σας βάλουμε στον κόσμο μας και να περάσετε καλά!».

Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του live μάλιστα, ζήτησε από το κοινό να έρθει πιο κοντά στη σκηνή, να το ζήσουμε όλοι μαζί αυτό που συνέβαινε εκείνη την ώρα. «Ζούμε σε άσχημες εποχές, πολλά σκοτεινά πράγματα συμβαίνουν γύρω μας. Ζήστε με αγάπη και ειρήνη, ελάτε να γίνουμε "ένα" σήμερα». Αυτό ήταν το mood του live και νομίζω πως τα κατάφεραν με το παραπάνω να μας διασκεδάσουν, να ξεχαστούμε λίγο, να γίνουμε "ένα", παίζοντας για περίπου μιάμιση ώρα (μαζί με το encore που φυσικά το κοινό ζήτησε).

Στο τέλος της βραδιάς μας ξαναευχαρίστησαν, ενώ φεύγοντας τους πετύχαμε στην πόρτα για λίγη ακόμα κουβέντα. Ωραία, ζεστή βραδιά, καταπληκτικοί μουσικoί και προσηλωμένο κοινό. Βραδιά άψογα οργανωμένη από τη Scenius.

photos/videos: v_era