H τρίτη μέρα του SoundArt Festival, (και δεύτερη δική μας) μας έβρισκε υπερβολικά κουρασμένους από την προηγούμενη βραδιά και από το “σάρωμα” όλης σχεδόν της πόλης του Βουκουρεστίου το ίδιο πρωί. Παρόλ’ αυτά, ξέραμε πως θα ζήσουμε μία ακόμα συναρπαστική συναυλιακή εμπειρία που θα κατέληγε στον βασικό στόχο του ταξιδιού, το live των φοβερών Riverside. Για αυτούς και όσα μας χάρισαν, θα διαβάσετε σε ξεχωριστό κείμενο που θα ακολουθήσει άμεσα, αφού είναι και ξεχωριστή η θέση που έχουν στην καρδιά μας.

Προηγουμένως όμως θα βλέπαμε τρεις μπάντες για τις οποίες γνωρίζαμε από ελάχιστα έως τίποτα, και αυτό από μόνο του έκανε πολύ ενδιαφέρουσα την ημέρα.
Αφού, με τον καθιερωμένο τρόπο (είχαμε πάρει το κολάι από εχθές) του “metro και περπάτημα”, φτάσαμε στο venue, χτυπήσαμε μια πρώτη ξεδιψαστική μπυρολεμονάδα ( όχι δεν είναι νέα συνταγή, απλώς ο ένας πηρέ μπύρα, ο άλλος λεμονάδα), και μετά από ένα πέρασμα στο merch για τον απαραίτητο εφοδιασμό με μπλούζες κλπ, κινηθήκαμε προς τη σκηνή. Σε σχέση με την προηγούμενη μέρα, δύο ήταν οι διαφορές. Πρώτον επειδή, λόγω των Riverside προφανώς, οι διοργανωτές περίμεναν πολύ περισσότερο κόσμο, είχαν μαζευτεί όλα τα τραπέζια. “No sitting gig today” φάση. Κατά δεύτερον, ο κόσμος που ήρθε να δει την πρώτη μπάντα της ημέρας ήταν πολύ περισσότερος από την προηγούμενη, πράγμα λογικό καθότι οι event openers ήταν Ρουμάνοι.

Με κάποια καθυστέρηση σε σχέση με το χρονοδιάγραμμα, που πήγε πίσω όλη την ημέρα για κάνα 20λεπτο, εμφανίστηκαν στη σκηνή οι progressive metalers, Mihai Barbu Project. H μπάντα, είχε σα frontman τον Mihai Barbu (ωραία φωνητικά και κιθάρα) και οι συνθέσεις τους σε γενικές γραμμές κράτησαν το ενδιαφέρον του κοινού, παρά την μικρή πορεία τους στο χώρο (ξεκίνησαν το 2017). Οι επιρροές που αναγράφουν και στα μέσα τους στο internet, δίνουν και μια καλή εικόνα του ήχου που προσπαθούν να διαμορφώσουν: Dream Theater και Metallica. Στα περίπου 30 λεπτά του set ακούσαμε τέσσερα τραγούδια. Τα A Liftetime Consequence, Look Behind, To Save Me και Alcyone (δείτε το παρακάτω, μας άρεσε περισσότερο απ’όλες τις συνθέσεις). Μάλιστα ενημερωθήκαμε ότι το video από το live στο SoundArt για το Το Save me, σκοπεύουν να το κυκλοφορούσαν σαν πρώτο single του επερχόμενου άλμπουμ τους. Ο ήχος τους είναι αρκετά γεμάτος με εξαιρετικό κιθαριστικό κομμάτι από τη Livia Lancu. Η μπάντα λειτουργεί σωστά και νομίζω πως θα τα πάνε καλά στο μέλλον. Βέβαια, το θέμα της γλώσσας θα πρέπει να το…ξαναδούν, καθότι επιλέγοντας μόνο Αγγλικά αντί των Ρουμάνικων, οι πιθανότητες αυξάνονται για κάτι καλό και εκτός συνόρων.

Σύντομο soundcheck και ευκαιρία για εμάς να κάνουμε μια βόλτα προς το bar για τα απαραίτητα, καθότι άλλωστε οι τιμές ήταν εξαιρετικές, όπως σχεδόν τα πάντα στο Βουκουρέστι (εκτός φυσικά των βινυλίων). Επόμενη μπάντα ήταν οι Μαλτέζοι Viper Soup Complex, για τους οποίους είχαμε μάθει αρκετά πράγματα από εδώ.
Η μπάντα είναι πολύ ιδιαίτερη περίπτωση. Κουβαλάει πολύ τρέλα, με την τραγουδίστρια τους, Annemarie , να ξεχωρίζει. Αρκεί να αναφέρουμε ότι στη σελίδα τους στο facebook οι επιρροές που αναφέρουν είναι οι κάτωθι: Prog, Sci-Fi, Taxidermy and Cooking Magazines. Η Annemarie, λοιπόν, είναι θεατρικότατη και μετατρέπει κάθε τραγούδι σε μία μικρή ιστορία, ένα παραμύθι. Ανεβάζει πάνω στη σκηνή διάφορα πράγματα που την βοηθούν να φτιάξει το δώσει ζωή σε κάθε concept των συνθέσεων. Μία λευκή μάσκα, μια ιμιτασιόν καρδιά, κόκκινη μπογιά εν είδει αίματος και άλλα τέτοια ωραία, κάνοντας απολαυστικό το θέαμα επί σκηνής. Η μουσική τους κινείται στο χώρο του prog rock με μπόλικα extra στοιχεία, όπως blues, jazz περάσματα, folk διαφόρων ειδών όπως ανατολίτικες φόρμες έως και χορευτικούς ρυθμούς...
Αρκετή πλάκα είχε και το γεγονός ότι ο ηχολήπτης αδιαφορούσε για τη συνεχή απαίτηση του μπασίστα να ανεβάσει την έντασή του, τόσο που ανησύχησα πως κάποια στιγμή, θα παρατήσει το μπάσο, θα κατέβει και θα τον αρχίσει στις… μπουνιές. Ακούσαμε πέντε θεατρικότατα κομμάτια που στην ουσία επί σκηνής έγιναν τέσσερα: The Warped Logic of Dr. Pain, Morse Code, Tetrahedron Paradise (μίξη με το) Good Man και Vertebra. Από το τελευταίο μπορείτε να πάρετε μία ιδέα παρακάτω.

Τελευταία μπάντα της βραδιάς, πριν τους Riverside, ήταν οι Ολλανδοί Lesoir που μάλιστα ακολουθούν τους Πολωνούς στο μεγαλύτερο μέρος της περιοδείας τους. Το soundcheck αλλά και το στήσιμο πάνω στη σκηνή κράτησε αρκετή ώρα καθότι είχαν αρκετά όργανα και μπόλικες ρυθμίσεις να κάνουν. Η μπάντα που αποτελείται από 2 γυναίκες και 3 άντρες κινείται στο χώρο του prog rock με alternative και gothic στοιχεία (και όχι στο χώρο του art rock όπως οι ίδιοι αναφέρουν). Κυκλοφορεί δίσκους από το 2011 και το 2017 κυκλοφόρησε το ΙV Latitude, που έφερε και τη μεγαλύτερη αναγνώριση διεθνώς. Από εκεί προήλθαν και τα περισσότερα κομμάτια του set, με σημαντικότερα τα Εden’s Garden (με φοβερό riff) και Gone and Forgotten και (εν μέρει) το In the Game (το χορωδιακά φωνητικά μου θύμισαν Get Well Soon). Σίγουρα η επιρροή των συμπατριωτών τους, των τεράστιων The Gathering είναι παραπάνω από φανερή, μάλιστα κάποιες φορές νομίζω πως αυτό τους κάνει και κακό. Το συνολικό αποτέλεσμα είναι θετικό, απλώς μου φάνηκε μεγάλο το χάσμα μεταξύ των καλών συνθέσεων τους και αυτών που δε μου άρεσαν καθόλου. Κορυφαίο όλων, κατά την άποψή μου ήταν το instrumental Luctor Et Emergo από το ομώνυμο άλμπουμ του 2014. Ατμοσφαιρικό, με ωραίο ρυθμό και φλάουτο να το χρωματίζει. Το φλάουτο γενικώς "έπαιξε" σε πολλά κομμάτια, αυξάνοντας το ενδιαφέρον τους.

Τρείς μπάντες και αντίστοιχες μπύρες μετά, ήμασταν παντελώς και καθ’ολοκληρίαν έτοιμοι να τρελαθούμε με τους Riverside….
Διαβάστε σχετικά εδώ.

Photos/videos: v_era