Η μπάντα των τεσσάρων φίλων από τον Πειραιά βρίσκεται κοντά στην κυκλοφορία του δεύτερου δίσκου της, μετά το καταπληκτικό Paths του 2016 (διαβάστε την κριτική μας εδώ). Με την ευκαιρία της επιστροφής τους στις ζωντανές εμφανίσεις (στις 3/12/2017 στο BUMS/BLACKBIRD στα Εξάρχεια), όπου ελπίζουμε να ακούσουμε και μέρος του νέου υλικού, μιλήσαμε με τον ντράμερ του συγκροτήματος Κώστα Χουρδάκη. Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε τα πολλά και ενδιαφέροντα που μας είπε.

- Καλησπέρα Κώστα και ευχαριστούμε που βρήκες λίγο χρόνο για τη συνέντευξη, εν όψη και της εμφάνισής σας μετά από καιρό στη σκηνή.

- Καλησπέρα παιδιά, η χαρά είναι δική μου.

- Υπάρχει ένα γεγονός ή οτιδήποτε που σου έρχεται πρώτο στο μυαλό σαν ευχάριστη ανάμνηση από τη δημιουργία του πρώτου δίσκου, Paths;

- Για μένα η ηχογράφηση του ομότιτλου track. Πέρα από το ότι είναι το αγαπημένο μου του δίσκου, ήταν κι αυτό που με παίδεψε περισσότερο στο recording. Μετά από καμία 20αρια αποτυχημένα takes, όταν είπαμε "Πάμε ένα τελευταίο εκτός μετρονόμου και ο,τι βγει", έζησα 7 μαγικά λεπτά. Στο άλμπουμ ακούτε αυτό το take!

- Αντίστοιχη ερώτηση για τα live σας έως τώρα. Σου έμεινε κάτι χαραγμένο ιδιαίτερα;

- Το απάλευτο τρακ πριν το 1ο μας live πριν 4 χρόνια. Ήπιαμε παραπάνω από ότι έπρεπε για να το ξεχάσουμε με ανάλογες συνάπειες όσο πέρναγε η ώρα! Το χειροκρότημα που λάβαμε στο τέλος του σετ μας στο Music Highway Festival στο Κύτταρο το 2015. Οι αγκαλιές μετά από κάθε live από τους φίλους που είναι πάντα εκεί.

- (Όχι πολύ) παλαιότερα είχες πει ότι δεν είναι εφικτό ένας μουσικός να ζει από τη μουσική στην Ελλάδα! Βλέπεις έστω και ίχνος τάσης να αλλάξει αυτό προς το καλύτερο;

- Για την ακρίβεια είχα πει πως είναι εξαιρετικά δύσκολο και σπάνιο για τους μουσικούς που ασχολούνται με το αγγλόφωνο κυρίως ροκ σε όλα τα παρακλάδια του. Όχι δεν έχει αλλάξει κάτι. Όσα παιδιά το καταφέρνουν, τους θαυμάζω γι'αυτό αλλά δεν παύουν να είναι εξαίρεση. Και σίγουρα δεν αρκεί το να μένεις εντός συνόρων. Επίσης άλλο «την παλεύω» κι άλλο «έχω πραγματική οικονομική αυτάρκεια» μέσω μουσικής. Οι περισσότεροι κυρίως δίνουμε χρήματα για να δημιουργήσουμε τις δουλειές, να αναβαθμίσουμε τον εξοπλισμό, να κάνουμε πρόβες κτλ. Μην ξεχνάς πως πέρα από το ότι τα live δεν αφήνουν ιδιαίτερα χρήματα, για τις αγγλόφωνες μπάντες δεν υπάρχει και κανένα έσοδο από πνευματικά δικαιώματα. Άλλα αυτή είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία…

- Το πρώτο σας άλμπουμ μας άρεσε (και νομίζω και στον κόσμο) πάρα πολύ! Τι διαφορετικό να περιμένουμε στο νέο άλμπουμ, ή δεν υπάρχει διάθεση για αλλαγή κατεύθυνσης;

- Καταρχήν σας ευχαριστούμε. Είναι πολύ κολακευτικό να ακούμε τόσο καλά λόγια από ανθρώπους που αγαπούν πραγματικά τη μουσική κι έχουν κι εξαιρετικό γούστο. Σημαίνει πολλά για εμάς.

Στο 2ο σκέλος τωρα: Όταν τελειώσαμε τις μίξεις του Paths, δεν υπήρχε κανένα από τα κομμάτια που θα αποτελέσουν την 2η δουλειά μας. Πήραμε μπόλικο χρόνο, βιώσαμε διαφορετικά πράγματα, μας έφυγε και το άγχος και το κόμπλεξ του πρωτάρη. Έφυγαν συνεργάτες που ήταν τριγύρω από την μπάντα επίσης και μείναμε για πολύ καιρό οι αρχικοί 4. Πολλές φορές προκάλεσε ο ένας τον άλλον να αλλάξουμε θέσεις και όργανα! Όλα αυτά μας απελευθέρωσαν. Περισσότερο μας βγήκε και λιγότερο συναποφασίσαμε να ανοίξουμε κι άλλο τον ήχο μας, οπότε θα ακούσετε για άλλη μια φορά ετερόκλητα πράγματα από track σε track.

- Μία γνωριμία που έκανες μέσω την ενασχόλησης με τη μουσική που θεωρείς πολύ ενδιαφέρουσα και αξιόλογη;

- Γενικά θα έλεγα πως είμαστε πιο μοναχικοί τύποι. Όχι από θέση, περισσότερο λόγω φύσεως. Παρ'ότι απολαμβάνουμε να συνεργαζόμαστε με ανθρώπους που μοιράζονται παρόμοια με εμάς πράγματα στη μουσική και δεν το έχουμε κάνει αυτό ακόμη στον βαθμό που θα θέλαμε.

- Τι μουσικές (είδη / συγκροτήματα) άκουσες (ακούσατε) το τελευταίο διάστημα; Θεωρείς ότι αυτές ήταν τόσο σημαντικές ώστε να επηρεάσουν στο γράψιμο του άλμπουμ που θα έρθει;

- Τα ερεθίσματα παίζουν μόνιμα ρόλο θες-δε θες. Από την άλλη σπανίως μοιραζόμαστε μουσική με τα παιδιά. Όταν φέρνεις μία ιδέα όμως στην πρόβα, το πιθανότερο είναι υποσυνείδητα να την έχεις κλέψει. Το να σου πω ότι συζητήσαμε αρκετά πέρσι για την τελευταία δουλειά των Radiohead δεν είναι νέο. Επίσης προσωπικά άκουγα πολύ americana τον τελευταίο χρόνο. Θεωρώ δεδομένο πως με επηρέασε. Η επιρροή όμως να ξέρεις δε φαίνεται απαραίτητα στην πρώτη ανάγνωση ενός κομματιού.

- Αλήθεια, πότε ακριβώς περιμένουμε τον νέο δίσκο;

- Κοίταξε, δεν έχει οριστεί ημερομηνία. Υπάρχει η απόφαση. Υπάρχει αρκετό υλικό σε προχωρημένο στάδιο. Υπάρχει και η από κοινού θέληση να ξαναδουλέψουμε με τον Ottomo στην παραγωγή. Νομίζω στα τέλη της άνοιξης θα ξεκινήσουμε ηχογραφήσεις. Επίσης ελπίζω αυτή τη φορά να κινηθούμε πιο γρήγορα στα στάδια της διαδικασίας και να μην φάμε 6 μήνες δουλειά σε μίξεις. Δεν το θέλω με τίποτε.

- Θυμάσαι τον εαυτό σου από μικρό να ακούει μουσικές; Στο γυμνάσιο ας πούμε τί άκουγες; Εκείνη την περίοδο είχες φανταστεί τον εαυτό σου σε μπάντα στο μέλλον;

- Αδυνατώ να θυμηθώ τον εαυτό μου όχι στο Γυμνάσιο, ούτε στο Δημοτικό να μην ασχολείται με πάθος με την μουσική σαν fan. Τα πρώτα μου χαρτζιλίκια και δώρα πήγαιναν σε δίσκους από τότε. Δυστυχώς αν και ήθελα να ασχοληθώ σα μουσικός, λίγο φοβόμουν και λίγο δεν ήμουν έτοιμος για τη δέσμευση και τις θυσίες που απαιτούσε. Έχασα πάρα πολλά χρόνια μέχρι να το πάρω απόφαση.

- Σε συνέχεια του προηγούμενου ερωτήματος θυμάσαι τον εαυτό σου να πήγε σε μια συναυλία, να πέρασες τόσο καλά και φεύγοντας να είπες “Πω! Ρε φίλε, τι ωραία να ήμουν εγώ εκεί πάνω!”;

- Κάθε πραγματικά σπουδαία συναυλία πρέπει να γεννήσει τέτοιο συναίσθημα. Η ουσιαστικά παρθενική μου, το είχε προκαλέσει (Ramones το '93 στο Ρόδον), το ίδιο και η τελευταία που είδα (Nick Cave στο Ταε Κβο Ντο).

- 3, 4 δίσκοι που αν δε τους είχες στο απομονωμένο νησί, θα σου κοβόταν η πείνα από την απογοήτευση;

-Η πείνα δύσκολο να κοβόταν (χεχε). Παρόλα αυτά δύσκολα θα άντεχα μετά από 1 μήνα χωρίς μουσική. Πολύ περιορισμένος ο αριθμός που βάζεις. Οπότε μάλλον θα ανέτρεχα στα κλασικά, κάτι από Beatles, Neil Young, το Stanley Road του Weller, το Vauxhall and I του Moz, σίγουρα το A love supreme του Coltrane..Τι να άκουγα στο έρημο νησί, Husker Du;;

- Διαβάζεις μουσικά blogs/sites; Βρίσκεις κάτι ενδιαφέρον σε αυτά; Τα ελληνικά πιστεύεις ότι βοηθούν τα νέα ντόπια συγκροτήματα;

- Βέβαια διαβάζω. Και μάλιστα για μεγάλη γκάμα μουσικής. Κοίτα, όταν υπάρχει υπερπληθώρα, εννοείται πως τα πραγματικά ενδιαφέροντα είναι η μειοψηφία. Υποθέτω πως βοηθούν στο ποσοστό που τους αναλογεί. Όχι πως κρέμεται η όποια πορεία μιας μπάντας από το τι θα γράψει ένα site για αυτήν. Δεν είμαστε και δε θα γίνουμε ποτέ Αγγλία. Η δύναμη επιρροής του κοινού από τα μουσικά sites είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Περισσότερο μου αρέσει όταν διαβάζω ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις. Βαριέμαι το 90% των δισκοκριτικών. Κι εδώ και στο εξωτερικό. Γι'αυτό και πιο εύκολα θα επιλέξω τα ντοκιμαντέρ περί μουσικής.

- Για το ελληνικό μουσικό ραδιόφωνο έχεις άποψη;

- Αντίστοιχο της (μόνο εντός εισαγωγικών πλέον) «μουσικής μπίζνας» στη χώρα. Δε θα μπορούσε να είναι κι αλλιώς άλλωστε. 1-2 κι αυτοί φυσικά όχι σχετιζόμενοι με το γήπεδο που παίζουν μπάλα οι αγγλόφωνες μπάντες. Μόνο web radios όπου ευτυχώς υπάρχουν αρκετές και καλές επιλογές. Και που ΜΟΝΟ από εκεί παίζει να μάθεις και μια νέα μπάντα ή να ερωτευτείς έναν παλιότερο καλλιτέχνη που δεν του το είχες κακώς.

- Θέλεις να ρωτήσεις εσύ κάτι που δε σκέφτηκα, και να το απαντήσεις;

- "Πού σκέφτεσαι τους The Underdogs μετά από 20 χρόνια;" Α, χα, καλό ε;

-Σε ευχαριστούμε πολύ που δέχτηκες να μας παραχωρήσεις αυτή τη συνέντευξη, εγκαινιάζοντας τη στήλη με τις συνεντεύξεις στο Sliding Backwards. Ανυπομονούμε να σας ξαναδούμε στη σκηνή.

-Γουστάραμε με τα χίλια να κάνουμε κάτι παρέα.
Ανυπομονούμε να ξανανέβουμε στη σκηνή!
Εννοείται συνεχίστε την καλή δουλειά που πρόσφατα ξεκινήσατε.

*Οι The Underdogs εμφανίζονται στο bums/blackbird στα Εξάρχεια στις 3/12/2017.