Για μια ακόμα χρονιά ήρθε η ώρα για την αγαπημένη μας συνήθεια. Το πιο πιθανό φυσικά είναι, ερχόμενος να δω τι επέλεξα καιρό μετά, πολλά να έχουν αλλάξει, να έχω ακούσει κι άλλους δίσκους που δεν πρόλαβα μέσα στη χρονιά και να θέλω να το αλλάξω όλο. Έτσι, φωτογραφικά και για αυτή τη στιγμή, τα δέκα καλύτερα μου είναι τα κάτωθι:

10. The Noise Figures - Aphelion (Inner Ear)
Γιατί το TOP-10 να μη έχει μια ελληνική χροιά; Άλλωστε δεν είναι λίγα τα εγχώρια συγκροτήματα –και ειδικά κάποια αγγλόφωνα- τα οποία κάνουν εκπληκτικές δουλειές τα τελευταία χρόνια. Αυτή τη φορά οι Τhe Noise Figures με το Aphelion, πασπαλισμένοι με τη σκόνη από την Αμερικάνικη επαρχία και την psych χροιά σε κάθε νότα, έδωσαν κατ’έμε τον καλύτερο δίσκο της εγχώριας σκηνής. Άριστη παραγωγή, προσεγμένο artwork. Πολλά μπράβο και εύχομαι ανάλογη συνέχεια!

9. Godspeed You! Black Emperor - Asynder , Sweet and Other Distress (Constellation)
Το θέμα με τους Καναδούς GSY!BE (τους πατεράδες της post rock κατά πολλούς) δεν είναι αν κάποια κυκλοφορία τους είναι καλή. Είναι απλά, αν και πότε θα βγάλουν δίσκο. Δεν έχεις αμφιβολία πως αν το αποφασίσουν σε «στέλνουν» με κάθε νότα τους…!

8. Of Monsters and Men - Beneath the Skin (Republic Records)
Πανέμορφη δουλειά, pop-rock από το αγαπημένο μικρό νησί της Ισλανδίας με την τεράστια μουσική παράδοση. Μαγευτικά τοπία, όμορφες εικόνες και ιστορίες ξεπετάγονται μέσα από τα τραγούδια τους, όλα δοσμένα λυρικά και έντονα από τα ιδιαιτέρα φωνητικά τους. Αν ήταν λίιιγο περισσότερο rock θα τους είχα ακόμα πιο ψηλά στη λίστα..

7. Murder by Death - Big Dark Love (Bloodshot Records)
O δίσκος είναι πολύ όμορφος, όσο πρέπει δυναμικός, όσο πρέπει folk, όσο πρέπει americana και πάνω απ’όλα indie αισθητικής. Τα δε –έντονα- φωνητικά παραπέμπουν κατευθείαν σε Johnny Cash. Το συγκρότημα συνεχίζει την παράδοση παραγωγής δίσκων ποιότητας. Θα ήθελα η 7η θέση να βοηθήσει στο να έρθει περισσότερος κόσμος στην επόμενη συναυλία τους στα μέρη μας.

6. The Phantom Band - Fears Trending (Chemikal Underground Records)
Το άλμπουμ που βάζεις στο repeat στο αυτοκίνητο και πας όπου σε βγάλει ο δρόμος. Το απόλυτο ανακάτεμα pop, rock , prog, electro ήχων, συνδυασμένο με εξαιρετικά «σκοτεινά» φωνητικά.

5. Puscifer - Money Shot (Puscifer Entertainment)
Καταφέρνει και ασχολείται με 3 γκρουπ, πολύ διαφορετικά μεταξύ τους που είναι όλα επιτυχημένα στο είδος τους. Eδώ που τα λέμε, και τα 3 ( Tool, A Perfect Circle, Puscifer) έχουν εκπληκτικούς μουσικούς. Πέρα όμως από τις ιδιαιτερότητες του κάθε γκρουπ (θεματολογία, ύφος μουσικό), τα πάντα στηρίζονται στην απόκοσμη φωνή του Maynard James Keenan -και τις εμπνεύσεις του φυσικά-. Μεταξύ μας, ίσως και να έπρεπε να είναι πιο ψηλά στο TOP-10..

4. Steven Wilson - Hand.Cannot.Erase (KScope)
Την έκανε πάλι την progressive “μαγεία” του ο Steven. Μεγαλομανής, τελειομανής και εγωκεντρικός μέχρι εκεί που δεν πάει, αλλά μεγαλοφυής πραγματικά. Αριστουργήματα είναι σχεδόν όλοι οι δίσκοι της solo καριέρας του, με εκπληκτική πάντοτε παραγωγή. Τούτος όμως είναι νομίζω o καλύτερος του.

3. Nadine Shah - Fast Food (Apollo)
Η καταπληκτική φωνή της πακιστανονορβηγίδας Nadine, ένας δίσκος κιθαριστικός με δυναμική παραγωγή, τον λες post punk, ίσως και goth. Ανθρώπινος, λυρικός, ρομαντικός αλλά και άγριος με τύμπανα και δαιμονιώδη riffs. Δε θα μπορούσε με τίποτα να λείπει από το TOP-10.

2. Riverside - Love, Fear and the Time Machine (Inside Out Music)
Το αριστούργημα που πλέον επίσημα μετατρέπει τους Riverside από μια καλή μπάντα του progressive rock, στους βασιλιάδες του είδους. Έτσι κι αλλιώς το είδος δεν απευθύνεται σε πολύ κόσμο, εντούτοις, με αυτό το άλμπουμ σίγουρα η μουσική τους θα πλησιάσει μεγαλύτερο κοινό.

1. My Sleeping Karma - Moksha (Napalm Records)
Η απόλυτη δισκάρα της χρονιάς πάνω που νόμιζα ότι αρχίζω ναβαριέμαι την- ευρύτερη- psych,post-rock φάση. Καταιγιστικοί, μεθυστικοί με απίστευτα, αστείρευτα riffs. Ένταση, μανία, μελαγχολία. Σε λίγες νότες, εκατομμύρια λέξεις, ιστορίες και εικόνες. Ευχαριστούμε ρε παιδιά!



Φωτογραφία v_era

H πρώτη δημοσίευση του κειμένου έγινε απο το soundgaze.gr