Λίγο πριν το καταραμένο (όχι μουσικά, ευτυχώς) 2020 αποφασίσει να μας εγκαταλείψει, ένα ανέλπιστο δώρο προσγειώθηκε στο μουσικό στερέωμα. Είναι η επιστροφή των αγαπημένων Θεσσαλονικιών (από εκεί ξεκίνησαν έστω, πριν πάρουν τους δρόμους για το εξωτερικό) 2 By Bukowski, μιας μπάντας που αισθάνομαι πως μεγαλώσαμε παρέα. Θυμάμαι στο φοιτητικό μου δωμάτιο να διαβάζω για αυτούς στη βίβλο του ποπ + ροκ και να μαγεύομαι από τις μουσικές τους, στα πρώτα χρόνια της νέας χιλιετίας. Κενό και επιστροφή (για δύο από τα αρχικά μέλη, τον Αχιλλέα Χαρμπίλα και τον Γιώργο Μαλαμίδη) αρκετά χρόνια μετά για live, όπου μας χάρισαν μια απίστευτη συναυλιακή εμπειρία. Αυτή είναι τουλάχιστον η ανάμνηση που μου έμεινε από τη μία φορά που τους παρακολούθησα στις αρχές του 2018.
Από τότε είχα την πεποίθηση και κρυφή ελπίδα ότι αυτή η ιστορία έπρεπε να φέρει σύντομα κάτι και δισκογραφικά. Και ευτυχώς έφερε: Εκτός από κάποια singles το 2017-2018, είχαμε φέτος το Her Kind Fight Everything, μία από τις ομορφότερες δουλειές από ελληνική μπάντα που έχω ακούσει τα τελευταία -πολλά- χρόνια και φυσικά ένα από τα άλμπουμ της χρονιάς για το Sliding.
Ο δίσκος αποτελείται από κομμάτια που τα εμπνευστήκαν, τα δοκίμασαν, τα πείραξαν αρκετές φορές ενδεχομένως, μέσα από μία σειρά live εμφανίσεων. Μάλιστα, έτσι όπως είναι τοποθετημένα, είναι σαν πραγματικά να βιώνεις ένα live, γι’αυτό όσοι πάρετε το βινύλιο προσοχή να ξεκινήσετε την ακρόαση από τη σωστή πλευρά. Παράλληλα, και η ηχογράφησή του έγινε ζωντανά στο στούντιο (Sonic Playground) μέσα σε λίγες ημέρες, δίνοντας του, κατά την άποψη μου, ξεχωριστή φρεσκάδα.

Η ατμόσφαιρα του δίσκου χτίζεται σιγά-σιγά και από μία υπέροχα μονότονη αναγνωριστική έναρξη που σε βάζει στο κλίμα κανονικότατα (The Well Manicured Man), καταλήγει στον αδιανόητο kraut πύραυλο που λέγεται Mahone, που είναι ένα από τα πλέον δυνατά και εμμονικά instrumental μουσικά έπη που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια. Δεδομένα η επίδραση του κομματιού είναι πολύ πιο δυνατή, έχοντας προηγουμένως προετοιμασθεί ακούγοντας όσα έχουν προηγηθεί στο δίσκο. Επίσης αν ποτέ σας ρωτήσουν «θεωρείς τους 2byB πειραματική μπάντα;”, προκειμένου να πισθούν, τους προτείνετε να ακούσουν αυτό το κομμάτι.
Ο Her Kind Fight Everything γενικότερα κινείται στο ύφος που η μπάντα μας είχε συνηθίσει: kraut με post rock πινελιές μέσα σε ένα περιτύλιγμα από electo, ambient, doom και drone στοιχεία. Όλα τα είπα σχεδόν αλλά τι να κάνω αφού πραγματικά η μουσική τους είναι τόσο πλήρης και πολυσυλλεκτική, καλύπτοντας ευρύ φάσμα μουσικού ύφους; Διαολεμένα εμπνευσμένη και καλοσχηματισμένη, εντυπωσιάζει με την ωμότητα και αμεσότητα της, χωρίς ίχνος προσπάθειας να κρυφτεί πίσω από εμπορικά και εύπεπτα τεχνάσματα.
Όλα γίνονται όπως πρέπει, στις σωστές εντάσεις και με το σωστό ρυθμό. Η διάρκεια του δίσκου είναι 38 λεπτά αλλά δε βιάζονται σε κανένα σημείο του. Μπορεί να θέλουν να «πουν» πολλά μέσω της μουσικής τους αλλά δεν το κάνουν με ρυθμό fast food. Χρησιμοποιούν ambientιζοντα αλα-Brian Eno εφέ και πάνω στο χαλί που αυτά δημιουργούν υπάρχουν κιθαριστικές παρεμβάσεις Αυτές είναι άλλοτε απαλές (The Well Manicured Man), άλλοτε ιδιαίτερα έντονες (Mahone), ανάλογα με το μήνυμα που θέλουν να περάσουν, τη διάθεση και την ατμόσφαιρα που θέλουν να χτίσουν. Κάπου εδώ οφείλω να χρησιμοποιήσω και τη λέξη «κινηματογραφική». Έχει ασφαλώς και από αυτό η μουσική τους, γιατί εκτός των άλλων η έλλειψη στίχων αφήνει χώρο στη φαντασία να φτιάξει εικόνες, που είναι άλλοτε όμορφες και άλλοτε ζόρικες, διστοπικές. Ας πούμε, τα καμπανάκια κάπου μεταξύ του τέλους του Well Manicured Man και της έναρξης του Crazy Joe Davola μου προκαλούν κάτι μεταξύ φόβου, απορίας με στοιχεία άγχους και θρησκευτικής μυσταγωγίας, σα να εισέρχεσαι σε απόμακρο και εγκαταλελημένο από μοναχούς μοναστήρι. Στο Crazy Joe Davola δε -χωρίς να το έχεις πολυκαταλάβει αφού η μετάβαση είναι πολύ ήπια- περνάς σε περιβάλλον με δυο χαρακτηριστικά: 1. Η κιθάρα τώρα έχει αγριέψει σημαντικά 2. Υπάρχουν τα γυναικεία φωνητικά του τρίτου μέλους του γκρουπ, της Heike Radeker που σε κλιμακούμενο τόνο, πυροβολεί με επαναλαμβανόμενες φράσεις.

Αλλαγή μεριάς αλλά όχι και κλίματος. Το Beast’s Breath πιάνει το νήμα από εκεί που το αφήσαμε, μόνο που λείπουν τα φωνητικά και τώρα κυριαρχεί το αδιανόητο μπάσο αλλά και η μελωδική κιθάρα, που φτιάχνουν το μέσο με το οποίο φεύγουμε για ένα doom ταξιδάκι 7 λεπτών. Λίγο πριν το τέλος αυτού, ντραμς και κιθάρα προσφέρουν ένα αποχαιρετιστήριο τζαμάρισμα-δώρο για να επιλέξουμε ξανά τη διαδρομή στο εγγύς μέλλον. Με το μελωδικό Fiend For Sleep που μου θύμισε σε στιγμές God is an Astronaut (τόσο ο ήχος της κιθάρας όσο και τα εφέ), αποφασίζουν να στρώσουν το δρόμο με τραχύ χαλίκι, για την κορύφωση του Mahone! Σα να ήθελαν να μας προειδοποιήσουν. Για το οποίο Mahone, τα είπαμε παραπάνω: Σκάλωμα, ανίατη ασθένεια!
Το συμπέρασμα είναι απλό και σαφές: Eχούμε ανάγκη από μπάντες σαν τους 2 by Bukowski και δίσκους σαν τον Her Kind Find Everything. Όχι ανάγκη του τύπου «βάλε να ακούσουμε και λίγο από αυτούς», κάνοντας χίλιες άλλες δουλειές. Ανάγκη πραγματική να έρθουμε σε επαφή με καθηλωτικές μελωδίες, απίστευτες εμπνεύσεις και υπερβατικές μουσικές δομές. Η μόνη “δουλειά” που μπορεί να γίνεται παράλληλα με την ακρόαση είναι να γεμίζει η ψυχή με πάθος και το μυαλό με ιδέες. Χωρίς ίχνος υπερβολής, αυτό που μου γέννησε ο δίσκος από την πρώτη ακρόαση (που είχε και το στοιχείο της έκπληξης βέβαια) και συνέχισε να μου δίνει σε κάθε επόμενη, ήταν αισιοδοξία, αποφασιστικότητα, θάρρος, όρεξη για δράση. Σε αυτά προσθέστε και μια διάθεση να επιστρέψω στα εφηβικά μου όνειρα, άλλωστε το είπα παραπάνω: “μεγαλώσαμε παρέα με τους 2byB”.
Μη χαλάτε τα λεφτά σας σε ψυχολόγους! Αγοράστε και ακούστε δίσκους σαν αυτόν…
*2 τραγούδια που θα ομορφύνουν τη ζωή σας: Mahone, Crazy Joe Davola.
8/10
photos:v_era