Η τρομερή παρέα των Σκωτσέζων που ακούει στο όνομα Young Fathers έκανε και πάλι το θαυματάκι της, κυκλοφορώντας σίγουρα τον καλύτερο δίσκο της έως τώρα καριέρας της και ασφαλέστατα έναν από τους συναρπαστικότερους της χρονιάς. Η λέξη δεν είναι τυχαία, ο δίσκος δεν είναι απλά καλός. Σε αρπάζει και δε σε αφήνει ήσυχο δευτερόλεπτο, με διαρκείς εναλλαγές, εκπλήξεις, αναφορές στο -μουσικό- παρελθόν που αγάπησες και με τα μάτια διαρκώς στο μέλλον. Αυτό είναι το Heavy, Heavy.
Η τριμελής παλαβομάρα των Young Fathers συμπληρώνει αισίως δεκαπέντε χρόνια ύπαρξης, όμως ολοκληρωμένα LP ξεκίνησαν να κυκλοφορούν το 2014. Το Heavy, Heavy είναι το τέταρτο στη σειρά και κατά την άποψή μου το πλέον ολοκληρωμένο. Πρόσφατα μάλιστα ανακηρύχθηκε ως το καλύτερο Σκωτσέζικο άλμπουμ της χρονιάς. Βέβαια όσοι από εσάς δεν έχετε ακούσει τα προηγούμενα, πρέπει οπωσδήποτε να το κάνετε, γιατί όλα έχουν πράγματα να δώσουν και θεωρώ πως δημιουργούν μία αλυσίδα στην εξελικτική πορεία της μπάντας.
Τα εκπληκτικά πράγματα που συναντά κανείς στο εν λόγω άλμπουμ ξεκινούν με το Rice, ένα αφρικάνικο πανηγύρι. Κλείνεις τα μάτια και είσαι σε ένα πάρτι σε κάποια εξωτική παραλία με φοίνικες και ανανάδες και διάφορους άλλους περίεργους καρπούς και αλκοόλ και tribal ρυθμούς. Με ανθρώπους κάθε ηλικίας, με ράστα μαλλιά να χορεύουν στο φως του ήλιου ή ακόμα και του φεγγαριού, σα να μην υπάρχει αύριο.
Το αγαπημένο μου όμως ακολουθεί και είναι το I Saw. Φοβερός ρυθμός, έξυπνοι στίχοι και υπέροχα φωνητικά που όλα μαζί σκορπάνε αστείρευτο kraut-ίζον κέφι. Προσωπικά όποτε το ακούω δε μπορώ παρά να χορέψω, να κοπανηθώ ακόμα και αν βρίσκομαι στο τιμόνι του αυτοκινήτου καθιστός και εγκλωβισμένος στη λατρεμένη κίνηση της Αθήνας. Αμέσως όλα τα ξεχνάς. Βέβαια εδώ δεν τελειώνει κάτι, μόλις αρχίσαμε. Άλλωστε και το Drum που ακολουθεί βρίσκεται ακριβώς στο ίδιο mood. Ελαφρώς πιο electro και ατμοσφαιρικό αλλά πάλι ένα τραγούδι “tribal πάρτι”.

Το Τell Somebody είναι το πιο συναισθηματικό κομμάτι του δίσκου. Electro, ατμοσφαιρικό μου θυμίζει κάπως Air και Γαλλική electro pop. Είναι μικρής διάρκειας, δεν είναι όμως σε καμία περίπτωση ένα “γέμισμα” στην λίστα τραγουδιών. Το trippy Geronimo στηρίζεται στη μελωδία πιάνου αλλά και τα διπλά φωνητικά με το Hip hop ύφος που του δίνουν απόχρωση μαύρης μουσικής. Παρόμοια ηχητική κατάσταση συναντά κανείς και στο Shoot Me Down, απλώς εδώ τα φωνητικά είναι χορωδιακά.
Ο ινδιάνικος αλαλαγμός στο Ululation είναι τόσο ωραίος, τόσο ταιριαστός στο κομμάτι αλλά και στην ρυθμική διάθεση όλου του δίσκου που αυτόματα το χρίζει σαν ένα από τα καλύτερα του δίσκου. Οι κάπως νωχελικοί ρυθμοί του όμως άμεσα ανατρέπονται από το Sink or Swim που ακολουθεί.
Σχετικά με τις αναφορές στο παρελθόν που έγραψα νωρίτερα: Μέσα εδώ ακούς Primal Scream, Stereo MC’S, Afroceltic Soundsystem, Simply Red κ.ο.κ. όλα τυλιγμένα σε ένα δικό τους εντελώς πρωτότυπο ύφος.
Ένας δίσκος που σκορπά κέφι, αλλά όσον αφορά τους στίχους «δε χαρίζει κάστανα» που λένε και στο χωριό μου. Το κέφι, οι εξωτικοί ρυθμοί κρύβουν μέσα τους πυραύλους καταγγελίας και αγανάκτησης.

Όπως:
“No falling for your charms / No crash into your arms
Handful of coins / And a balled-up fist
Picking rubbish / Cleaning rubbish”. I Saw
“They're gonna get you either way
Whether you cry about today or die another day
I'd rather sleep, but they say, "Better stay awake"
Faded colors turn to shade, turning matter into clay” Drum
“So I don't hear you from the other side / Deaf to the sound of the dollar and pound
Get your elbows off the table / See the hell on earth” Geronimo.

Θα μπορούσε λοιπόν να υποθέσει κανείς πως το Heavy Heavy του τίτλου, αναφέρεται καθαρά στο στιχουργικό κομμάτι. Γιατί κατά τ’άλλα μόνο heavy δε θα τον πεις. Αέρινος, χορευτικός, χαρούμενος, φωτεινός και tribal ( όπως και το εξώφυλλο), εθνικ μαζί με post punk, indie, big beat και reggae. Σίγουρα στους δίσκους της χρονιάς. Μακάρι να τους δούμε σύντομα στην Ελλάδα, θα είναι μια συναυλία για την οποία θα μιλάμε για χρόνια.
#2 τραγούδια που θα ομορφύνουν τη ζωή σας: I Saw, Geronimo.
8,5/10