Oι And Also the Trees είναι σίγουρα ένα από τα συγκροτήματα που ξεχωρίζουν. Τόσο με τον -ιδιαίτερο- μουσικό τους δρόμο, όσο και με τη γενικότερη στάση τους όλα αυτά τα 40κάτι χρόνια πορείας, έχουν διατηρήσει ένα κρυστάλλινο ήθος και μια ποιοτικά αταλάντευτη πορεία, κάνοντας το σχεδόν αδύνατο να μην τους εκτιμήσεις. Στον 15o (ή 16ο αν υπολογίσουμε και την ακουστική συλλογή When The Rains Come) δίσκο τους, Mother-Of-Pearl Moon, που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες, απλά επιβεβαιώνουν τα ανωτέρω.
Για την πορεία τους έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στο Sliding, καθώς είναι αλήθεια πως τους αγαπάμε πολύ. Στην κριτική μας για το Τhe Bone Carver είπαμε πως η έμφυτη διάθεσή τους να μείνουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ο λυρισμός και η «ιερή υποτονικότητα» της μουσικής τους, τους έχει μετατρέψει σε ένα γοητευτικό μύθο, για όσους τους ακολουθούν. Στην Ελλάδα βέβαια πλέον ίσως να μην είναι απλά ένα κρυμμένο μυστικό. Όλες τους οι εμφανίσεις πλησιάζουν ή γίνονται sold out, κάτι που προφανώς θα συμβεί και στην επόμενη επίσκεψή τους με αφορμή το εν λόγω, φετινό, δημιούργημά τους.
Σ’αυτόν καταθέτουν για μία ακόμα φορά το προσωπικό τους ύφος. Τα αδέρφια Simon Huw Jones και Justin Jones είναι τα μόνα σταθερά μέλη της αρχικής σύνθεσης. Εδώ και αρκετά χρόνια, όπως μας είχε πει ο Simon στη συνέντευξη που μας είχε παραχωρήσει πίσω στο 2018, οι δυο τους έχουν συγκροτήσει το “Brothers Of The Trees”, μέσα από το οποίο προκύπτουν οι νέες μουσικές, αρχικά παιγμένες ακουστικά. Κατόπιν, αυτές μεταφέρονται στο στούντιο και με τη συμβολή των νέων μουσικών που συναποτελούν τους AATT, "ζυμώνονται" τα κομμάτια των δύο-τριών τελευταίων δίσκων.
Οι ντελικάτες, δαντελένιες μουσικές δένουν εξαίσια με την σκοτεινή, βαρύτονη φωνή του Simon. Το σχεδόν 2 λεπτών μονότονο intro μας δίνει χρόνο για να προετοιμαστούμε για τη μέθεξη που θα ακολουθήσει. Το Whaler είναι ένα αργόσυρτο βαλς, την ατμόσφαιρα του οποίου φτιάχνουν ελαφριά, γλυκά πνευστά.
Τα τελευταία κυριαρχούν και στο Town Square, μόνο που εδώ η ενορχήστρωση είναι πιο πλούσια και ο ρυθμός εντονότερος.
Ένα μικρό goth διαμαντάκι -στο χαρακτηριστικό ύφος των ΑΑΤΤ πάντα- είναι το This Path Through The Meadow. Ήπιοι τόνοι, σκοτάδι και ατμόσφαιρα μυστηρίου και στίχοι που δεν αφήνουν καμία αμφιβολία: “Woods like towns with their sweet deceptive shade/Thorn locked and poison laced/To the outmost and human-less place/Lying foetal unwatched in uprooted earth/A distant ox baying/Still as a boulder cursed…Its bloodshot blinking eyes/Its rough tongue/And its twisting twitching thighs”. Πρόκειται περί ενός ανατριχιαστικού έπους!
Το instrumental No Mountains, No Horizons, φτιάχνει με ήχους μία εικόνα ακριβώς σαν αυτή που λέει ο τίτλος του. Μια ζοφερή πραγματικότητα, έρημη γη στην οποία δεν υπάρχει τίποτα να σε κρατά ζωντανό, να σου δίνει ελπίδα. Μία επίπεδη, αδιέξοδη ύπαρξη. Ο ρυθμός ανεβαίνει, νομίζεις πως φεύγεις αλλά είσαι πάντα εκεί.
Στο διάβα του ο δίσκος μας ξαναπροσφέρει εντάσεις με ξεσπάσματα ρυθμού, με τόνο που σιγά-σιγά ανεβαίνει κλίμακες και προσφέρει ένα electro/dark καλαίσθητο κλείσιμο στο Visions Of A Stray.
Έχοντας πάρει το όνομά του από το Ελληνικό γράμμα, το Ypsilon είναι ένα ακόμα ορχηστικό κομμάτι, με κυκλωτικές, στοιχειωμένες επαναλήψεις, στο οποίο ο ιδιαίτερος ήχος της κιθάρας του Justin μαζί με τα πνευστά, φτιάχνουν ένα παραμυθένιο περιβάλλον.
Δεν θα πω ότι μιλάμε για τον καλύτερο δίσκο των ΑΑΤΤ, αυτό το λέω με βεβαιότητα, παρότι κάθε δίσκος τους θέλει το χρόνο του για να χτιστεί μέσα σου και να ξεδιπλώσει όλα όσα κρύβει. Όμως είναι μια ηχηρή υπενθύμιση ότι υπάρχει και αυτή η μουσική, μπορεί και επιβιώνει μέσα στον ορυμαγδό της βλακείας και ασχήμιας που μας περιβάλλει. Τι κλείσιμο υπέροχο είναι αυτό με το Away From Me, ας πούμε. Πως καταφέρνουν να είναι τόσο κρυστάλλινοι πάντα;…
Σε μία εποχή που δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τίποτα, δεν μπορείς ποτέ να αισθάνεσαι ασφαλής και ήρεμος, οι ΑATT πετυχαίνουν να τα αλλάξουν όλα αυτά. Τελειώνοντας την ακρόαση του δίσκου, εκτός από ικανοποίηση, εκτός από ένα χαμόγελο καρφωμένο στο πρόσωπο και μια ανάγκη να τον ξανακούσεις, αισθάνεσαι μια ζέστη να σε περιβάλλει, σα μια φωλιά όπου αισθάνεσαι πράος. Είναι η βεβαιότητα πως με τους And Also the Trees στα αυτιά και την ψυχή σου, όλα καλά θα πάνε...
#2 τραγούδια που θα ομορφύνουν τη ζωή σας: This Path Through The Meadow, Away From Me.
7/10
Photos: v_era (And Also the Trees Live @ Gagarin 205, 4/2/2023)
